Vandaag in Actualidad Literatura wij interviewden Yael lopumo (Buenos Aires, 1989), Argentijnse illustrator wiens grote acceptatie in sociale netwerken heeft geleid tot Kaizen-redacteuren kijk naar hem voor de editie van het werk Litho op Mars, die binnenkort zal worden vrijgegeven tot grote vreugde van al zijn volgers.
Actualidad Literatura: Goedemorgen Yael. Om de vignetten te maken die je zoveel succes opleveren, gebruik je tegelijkertijd woorden en tekeningen. Voel jij je schrijver en illustrator in gelijke delen of neigt jouw roeping meer naar een van de twee facetten?
Yael Lopumo: Eigenlijk begon ik met zinnen die ik ooit hoorde en waardoor ik me op een gegeven moment geraakt voelde, maar toen begon ik zinnen te maken van dingen die me overkwamen, veelvoorkomende dingen die veel mensen overkomen, en aangezien ik een illustrator ben , I De combinatie van kunst met wat poëzie, om het zo te noemen, was goed. Ik voel me sowieso meer geïdentificeerd door de illustraties.
AL: Je populariteit op sociale media, vooral op Instagram, valt niet te ontkennen. Vind je dat het een goede springplank is geweest om gepubliceerd te worden? Hoe beoordeelt u het belang van volgers vandaag voor nieuwe auteurs om hun weg te vinden naar de wereld van gedrukte boeken?
YL: De waarheid is dat de kwestie van volgers belangrijk voor me is, zodat het nog meer viraal gaat en een grotere impact heeft, en op basis daarvan ontstaan er nieuwe wegen. Ik denk dat ik zonder hen niets zou kunnen bereiken wat ik vandaag doe en ik ben mijn volgers erg dankbaar, en ik merk dat wanneer ze me schrijven, ik antwoord een voor een ... ik was erg verrast door het aantal van volgers in slechts vijf maanden, maar ik denk en droom dat dit voor meer geldt. Vandaag ben ik gefocust en erg opgewonden om de editie van het boek met Kaizen Editores af te ronden, en misschien openen zich dan andere wegen.
AL: De volgende vraag gaat precies over Kaizen-redacteuren. Ze hebben de intentie uitgesproken om te wedden op al die beloften die hun eigen stem op internet hebben, maar een redactioneel artikel nodig hebben dat bij hen past om hun nalatenschap op papier achter te laten. In feite bent u de eerste figuur in zijn verzameling illustratoren. Hoe waardeer je dit initiatief en het feit dat ze zo hard op je hebben gewed?
YL: Eerlijk gezegd waardeer ik je moeite te veel, niet alleen wat mij betreft, maar ook je passie en toewijding die je er elke dag in steekt ... ik ben erg dankbaar en erg opgewonden, ik ben een persoon van een laag zelfbeeld en daarom was ik verrast toen Javier me vertelde over de uitgave van het boek van LITO EN MARTE. Ik kan ze niet bedanken, ik zou naar Spanje moeten om ze een goede knuffel te geven. Hij vertrouwde hen veel en in dit mooie project.
AL: Je leerde lezen en tekenen toen je nog heel jong was en je ouders speelden een zeer belangrijke rol in dat vroege leren. Denk je dat de huidige samenleving weet hoe ze de aangeboren capaciteiten en talenten van kinderen kunnen bevorderen? Welke rol zouden gezinnen en scholen in dit verband moeten spelen?
YL: Ik denk dat tekenen erg belangrijk is, vooral als we kinderen zijn, tekenen weerspiegelt niet alleen wat ons verborgen zelf zegt, maar vertelt ook over hoe we ons emotioneel voelen, vooral de kleurenpaletten die we gebruiken. Helaas hechten gezinnen tegenwoordig niet meer het belang dat het zou moeten hebben. Misschien is het omdat je de wereld van de kunst niet kent en niet weet wat het in ons inhoudt. Tegenwoordig zijn jongens en meisjes meer georiënteerd op andere vaardigheden die het gebruik van een tool zoals internet vereisen, of hun talenten zijn zeer modern en de ouders van vandaag begrijpen ze meestal niet en daarom geven ze hun hun steun niet. Het geval van youtubers dient als voorbeeld, aangezien hun ouders in veel gevallen de dimensie van wat hun kinderen doen niet kunnen inschatten. Ik ben van mening dat scholen, of liever degenen die erin werken, de studiemethode moeten veranderen, minder hard en flexibeler, en nieuwe technologieën moeten gebruiken. Hier in Argentinië zijn we in ieder geval behoorlijk achterhaald wat betreft onderwijs. Ik vind dat particulier onderwijs niet zou moeten bestaan. We leren kinderen differentiëren, in die zin dat er bevoorrechte plaatsen zijn voor de minste en de samenleving en de grote media laten ze op de een of andere manier zien dat het privé het beste is, in plaats van ze gelijkheid te leren.
AL: Op 18-jarige leeftijd begon je met je studie aan de Faculteit Architectuur en Stedenbouw van Ciudad de la Plata. Hoe heeft de universitaire opleiding die u daar heeft kunnen verwerven uw werk beïnvloed?
YL: Uff .. veel. Vooral in visuele communicatie, waar ik les gaf. Daar heb ik veel geleerd over het kleurgebruik, de lijnen, de contrasten die we gebruiken en waarom, de manier waarop we kleur gebruiken ... Ik denk dat de faculteit me het meeste heeft geleerd van wat ik versta onder kunst, en dat waardeer ik. Diego Cremaschi, huidig hoogleraar 3 vakken aan de faculteit.
AL: Het personage dat schittert in je tekenfilms heet Lito en jij definieert hem als een klapperende hond. Jij, Yael Lopumo, wordt Yaelito genoemd in je naaste omgeving. In hoeverre is Lito een transcriptie van Yael zelf? Welke kenmerken van hem herken je als de jouwe? Is er iets charlatan aan jou?
YL: (lacht). Ik werd betrapt, ik ben te praatzuchtig, tot het punt waarop je mijn stem wilt dempen. Ik hou echt van praten, maar niet alleen over liefde zoals Lito doet, maar ook over andere onderwerpen zoals architectuur, filosofie en kunst. Niet zo lang geleden ging ik door een depressieve fase, ik denk dat Lito er ooit een is en identificeert wat er op dat moment gebeurt.
AL: Juist de reflecties van Lito hebben veel mensen geholpen die zich geïdentificeerd voelden terwijl ze soortgelijke momenten doormaakten. Ik veronderstel dat dat iets is dat je troost en waar je trots op bent en dat het je eigen volgers zijn die je die positieve feedback zullen sturen, naast hun dank. Herinner je je een specifiek geval dat ik je heb gemarkeerd waarin je vignetten en de berichten die ze bevatten hebben gediend om andere mensen zich beter te laten voelen?
YL: Er waren veel gevallen, veel berichten kwamen naar me toe van koppels die me dingen vertelden als "dankzij jullie berichten konden we onze problemen oplossen, dankzij jullie tekening begreep ik wat er met me gebeurde ...". De laatste die ik me herinner was een meisje. Hij vertelde me dat hij ging eten in een restaurant genaamd "Voltereta" in Valencia en zijn partner ontmoette, van wie hij op het punt stond te scheiden omdat hij op reis ging voor een nieuwe baan. Toen ze gingen zitten, ontvingen ze de brief met mijn vignetten, aangezien dat restaurant er maandelijks het werk van enkele uitgenodigde kunstenaars in publiceert, en ik raak een afbeelding aan met de tekst "Wat moet ik nu doen met dit verlangen om je te kussen?" waar kijkt lito naar een vliegtuig dat vertrekt. Daarna en naar anderen kijkend, besloot de bruidegom te blijven. Vanaf die dag werd ik me bewust van wat ik mensen kan aandoen. De waarheid was dat ik erg verrast was, en meer nu ik het me weer herinner.
AL: Enkele van de meest herkenbare en karakteristieke kenmerken van uw schildertechniek zijn eenvoudige lijnen en minimalisme. Is het een strategie om meer mentale ruimte te laten voor de concepten en reflecties die in de vignetten worden ontwikkeld?
YL: Er was een Duitse architect genaamd Mies die zei: "Less is more." Hij doelde op het feit dat hoe meer elementen in een vlak verschijnen, hoe minder mooi het is, hoe minder er verschijnen, hoe mooier het is. We kunnen dat in alle aspecten toepassen, of ze nu artistiek zijn of niet.
AL: Het thema van de tekenfilms draait vaak om de afwezigheid van dierbaren, liefdesverdriet of nostalgie. In hoeverre hebben de negatieve ervaringen die je hebt meegemaakt meer invloed gehad op je werk dan de positieve? Beschouw jij de schepping als een soort alchemie die in staat is om goud te halen uit minder nobele sentimentele materialen?
YL: Ik denk dat dat de reden is waarom zoveel volgers. We maken allemaal moeilijke tijden door in ons leven. En dat is waar mensen zich geïdentificeerd voelen. Vanwege het gebrek aan liefde, het bedrog, het gebrek aan iemand. Mijn depressie was de reden waarom ik mijn werk op dit soort problemen concentreerde.
AL: We zijn gekomen om Lito te zien citeren Cortazar. Welke andere literatoren hebben je beïnvloed? En illustratoren?
YL: Julio is mijn geweldige referentie, maar anderen houden ook van Pablo Neruda of Alfonsina Storni. Ik denk dat ze de beste zijn in wat ik leuk vind. Illustratoren, de waarheid, ik ben meer een schilder, ik doe olieverfwerken, ik ben een fan van Vincent van Gogh. Ik laat zelfs zijn gezicht tatoeëren. Hij kwam niet uit de wereld van tekenfilms, totdat Lito werd geboren. Er is iets dat niemand weet, lito heette MILU en hij werd op Facebook geboren lang voordat grote wijnmakers zoals Nico Illustrations werden geboren.
AL: De wereld van dromen lijkt een prominente en terugkerende rol te spelen in je cartoons, hetzij door tekstuele verwijzingen in de zinnen, hetzij vanwege de dromerige aard van de landschappen die je schildert. Haalt u materiaal voor uw werk uit uw eigen dromen? Is er letterlijk van een van uw vignetten gedroomd voordat ze op papier werden gezet?
YL: Meerdere. Precies de laatste die ik heb geüpload. Ik droomde van mijn grootvader, die ik verloor, en hij was een van de moeilijkste mensen om te accepteren dat hij niet op aarde was. Ik droomde van die planeet Saturnus vol met rode, blauwe, fuchsia kleuren, en ik kon niet anders dan schilderen. Maar verschillende vignetten waar ik van droomde en niet alleen dat, maar ook schilderijen.
AL: Nu je het over planeten hebt, is de vraag verplicht. Het Instagram-account waarop je je creaties plaatst, heet Lito en Marte, en het zal de titel zijn van het boek dat we binnenkort kunnen lezen. In een van de vignetten zegt Lito gewoon: "Ik hou van je lief te hebben." Is het een woordspeling die de betekenis van de accountnaam en de titel van het boek zou kunnen verklaren? (Ik hou van van jou te houden)
YL: Het is een zin die ik aan mijn vriendin heb geschreven, en ik vond het echt te leuk, het getuigt van eenvoud. Weet u waar het vandaan komt? Ik vroeg me af "is er iets sterker dan te zeggen" ik hou van jou "?" En ik dacht aan dat antwoord. Ik hou van van je te houden. Ik hou van de planeten, vooral het mysterie van het universum, de kleuren van de kosmos ...
AL: In je Instagram-account definieer je je stijl als "kunst met een mix van liefde" en de waarheid is dat dat het recept voor je succes lijkt te zijn. Maar zoals u weet, hebben bij elk goed recept zowel de hoeveelheden als de verhoudingen grote invloed. Durf je het mengsel in procenten uit te drukken? Hoeveel kunst en hoeveel liefde in de geweldige tekenfilms die je maakt?
YL: Liefde is overal, in alle tekeningen, in alle zinnen en geschriften, in alle commentaren. Zelfs in kleur. De kleuren zorgen ook voor tederheid, voor rust. Misschien heeft kunst wat liefde, daarom is het mengsel, kunst de kleuren en houden van de uitspraken.
AL: Ten slotte willen we je bedanken voor de kans die je ons hebt gegeven en die ons in staat heeft gesteld je grondiger te leren kennen. We willen graag dat u onze lezers rechtstreeks aanspreekt om dit interview af te sluiten met een kort bericht voor hen.
YL: Dankzij jou. Ik ben erg blij met dit alles dat ik doormaak, erg blij dat ik mijn eerste interview heb ontvangen, waar ik me op mijn gemak voelde om te zeggen wat ik dacht en me conformiteit voelde aan de andere kant. En ik wil lezers vertellen dat ze altijd voor alles moeten gaan, dat het niet een dag minder is, maar nog een dag om te proberen je dromen waar te maken Een dikke knuffel uit Argentinië!