Fotografie: Eva Zamora. Alberto Santos, redacteur.
Eve Zamora Hij werd geboren in Madrid en heeft al 10 romans gepubliceerd waarin hij noir en romantische genres combineert. Ze zijn tussen hen De essentie van mijn leven Wat verbergt de waarheid?, alles voor daniël, Verloren in mijn wantrouwen o Liefde met uitzicht op de zee. In deze interview Hij praat met ons over Wraak schrijft niet voor, hoewel zijn laatste titel is engelengezicht van het kwaad. Ik dank u hartelijk voor uw tijd en aandacht.
Eva Zamora — Interview
- ACTUALIDAD LITERATURA: Uw nieuwste roman is getiteld wraak schrijft niet voor. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?
Eva Zamora: wraak schrijft niet voor Het is niet mijn laatste roman, het is de Engelachtig gezicht van het kwaad. Maar over haar kan ik je vertellen dat het de grondverf thriller Politie wat ik schreef Ik vond het erg leuk om het in de eerste persoon te vertellen, maar met drie verschillende stemmen, die van de inspecteur Moordzaken, die de hoofdrol speelt, en die van de twee moordenaars die ze zoekt, en wiens identiteit in het werk verborgen is onder een pseudoniem om de spanning te verlengen
Het idee van deze roman spookte al lang door mijn hoofd, ik had al meer dan een jaar iets basaals in mijn notitieboekje met ideeën staan. Maar na het herlezen van een roman die een belangrijk moreel debat opent over de vraag of... een advocaat moet een moordenaar verdedigen van wie hij jaren geleden het slachtoffer was, Ik dacht veel na over mijn idee en concentreerde me op één vraag: slachtoffer of beul? Om haar heen begint het verhaal te groeien, wiens gewicht valt op het ontdekken van de reden voor de wraak en niet zozeer op het blootleggen van de ware identiteit van de moordenaars.
- AL: Kun je teruggaan naar dat eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef?
EZ: Ik leerde al op jonge leeftijd lezen, toen ik vier jaar oud was. Mijn ouders hebben het me geleerd. Ik weet nog dat ik op mijn zesde begon met lezen Verhalen van de gebroeders Grimm en met negen viel de beroemde in mijn handen Rhymes and Legends van de grote Gustaf Adolf Becquer, die mij fascineerde en motiveerde me om te schrijven. Ik begon kleine gedichten te schrijven en later korte verhalen. Ik kon niet zeggen wat het eerste verhaal was dat hij geloofde, want... tijdens de adolescentie bracht ik de dag door met het schrijven van verhalen.
Daarna, om verschillende redenen, en gedurende vele jaren, stopte ik met schrijven. Maar op veertigjarige leeftijd besloot ik terug te gaan naar wat ik zo leuk vond en deze keer begon ik te schrijven met het idee een uitgeverij te vinden voor mijn verhaal. zo werd geboren Verloren in mijn wantrouwen, de eerste roman die ik schreef, hoewel niet de eerste die werd gepubliceerd.
- AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
EZ: Lange tijd waren mijn nachtkastjes elke titel van: Agatha Christie, van Mary Higgins-Clark en Harlan coben. Ik heb ook af en toe een klassieker herlezen, want er zijn auteurs die een belangrijk stempel op mij hebben gedrukt en het is altijd een plezier om hun werk te herlezen, zoals Bécquer, Galdos, Benavente, Wilde, Dumas, Austen, Kafka, Tolstoj… Maar ik moet bekennen dat ik momenteel geen bepaald bedboek heb, noch een auteur. Jaren geleden ontdekte ik dat er in ons land veel auteurs zijn en hele goede, en die wil ik allemaal leren kennen.
- AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?
EZ: naar hercules Poirot reeds Miss Marple, en ik zou duizend vragen voor ze hebben. Ik had ze ook graag gemaakt, evenals het karakter van Dorian Gray.
- AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen?
EZ: Rust en stilte, dat is wat ik nodig heb bij het maken en wanneer ik mezelf wil recreëren met lezen.
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
EZ: ik schrijf liever vroeg in de morgen, dat mijn geest frisser is, en dan wat later op de middag. ik schrijf altijd in mijn studeerkamer, waar ik de computer, mijn notitieboekjes, diagrammen en andere heb. Ik heb geen vaste tijd om te lezen, Ik lees wanneer ik kan, en ik heb ook geen specifieke plek, het is voor mij genoeg dat er stilte is.
- AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt?
EZ: Telkens wanneer de synopsis van een werk me verleidt, Ik geef niet om geslacht. Wat ik wil is dat ze me een verhaal vertellen dat me raakt.
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
EZ: Ik ben aan drie boeken begonnen en ik lees door tijdgebrek langzaam. ik ben met Het geheime leven van Úrsula Bas, door Arantza Portabales, De goede vader, door Santiago Diaz, en land van mist en honing, door Marta Abello. Ik vorder niet zoals ik zou willen, juist omdat ik mijn volgende roman aan het oppoetsen ben en ik er niet alles voor kan geven, ik heb voor alles nog uren. Als alles goed gaat, mijn elfde roman verschijnt in het najaar.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is en wat besloot je om te proberen te publiceren?
EZ: de uitgeverswereld het is complex, het is altijd zo geweest en ik denk dat het altijd zo zal zijn. We zijn veel schrijvers en veel jaarlijkse publicaties, maar het is waar dat er niet zo veel erkende auteurs zijn en dat velen van ons het gevoel hebben dat er maar aan weinigen goede kansen worden geboden.
Ik heb mijn eerste manuscript naar veel uitgevers gestuurd, ik kreeg nogal wat weigeringen en nog meer stilte als reactie. Ik dacht erover om in eigen beheer uit te geven, maar uiteindelijk heb ik het niet gedaan omdat ik de mening moest weten van iemand met kennis in de uitgeverswereld, die me niet om geld zou vragen om mijn roman te publiceren, maar zou wedden op het. Omdat niemand neemt risico's als ze niet geloven dat er potentieel is, ongeacht hoe subjectief literatuur is, zoals elke kunst. Gelukkig ontmoette ik mijn redacteur, Alberto Santos, directeur van de uitgeverij Imágica-Ediciones, een kleine, onafhankelijke en traditionele uitgeverij uit Madrid die mijn eerste in 2014 publiceerde. Momenteel hebben ze negen van de tien romans die ik heb gepubliceerd, en Ik ben erg blij met hen.
- AL: Is het moment van crisis dat we ervaren moeilijk voor je of kun je iets positiefs bewaren voor toekomstige verhalen?
EZ: Het heeft me vooral veel tijd gekost om opnieuw contact te maken met mijn creatieve zelf sinds de lockdown.. Ik heb meer dan vijftien maanden zonder kunnen schrijven, met het denkbeeldige in het droogdok. Het heeft me zo geraakt dat ik heb besloten om de pandemie niet te vermelden in mijn volgende romans, om de tijd tot het jaar 2019 te bevriezen. Ik schrijf om te ontsnappen en om te ontwijken, en ik geloof dat lezers romans niet hoeven te zien als een verlengstuk van het nieuws, noch dat ze een herinnering zijn aan de krampachtige tijd waarin we leven. Ik zal kijken of ik in de toekomst deze complexe tijden noem of direct een tijdsprong maak. Want ik ben positief en ik ben er zeker van dat de wateren weer hun normale loop zullen krijgen.