De Ernest Hemingway het gaat verder en er zal nog steeds worden gezegd dat het een van de meest is grote vertellers van de wereldliteratuur van de twintigste eeuw. Van het leven dat zo intens als een tragisch einde was, was het Nobelprijs in 1954. Vandaag zou ik vervuld hebben 119 jaar.
En als we het niet hebben gelezen, hebben we zeker enkele van de (vele) filmaanpassingen die zijn gemaakt van zijn werken als De oude man en de zee (Ik blijf bij Spencer Tracy), Voor wie de Bell Tolls o Afscheid van wapens (beide met Gary Cooper). Dus om mezelf eraan te herinneren, kies ik er een paar fragmenten van zijn meest representatieve werken.
Groene heuvels van Afrika
Een continent veroudert snel zodra we het binnenvallen, en terwijl de inboorlingen er in harmonie mee leven, vernietigen de buitenlanders het; ze kappen de bomen, drogen het water op en doden de dieren. En de aarde wordt moe om uitgebuit te worden, want de aarde en haar bewoners zijn gemaakt om te worden achtergelaten zoals we ze hebben aangetroffen.
De oude man en de zee
De oude man was mager en slungelig, met diepe rimpels achter in zijn nek. De bruine vlekken van goedaardige huidkanker die de zon veroorzaakt met zijn reflecties in de tropische zee, bevonden zich op zijn wangen. Die sproeten liepen langs de zijkanten van zijn gezicht naar beneden, en zijn handen droegen de diepe littekens die werden veroorzaakt door het hanteren van de touwen bij het vasthouden van grote vissen.
Voor wie de Bell Tolls
Toen de officier dichterbij kwam, de sporen volgend die de paarden van de band hadden achtergelaten, zou hij binnen twintig meter voorbij Robert passeren. Op die afstand was er geen probleem. De officier was luitenant Pronghorn. Hij was aangekomen uit La Granja en voerde orders uit om de kloof te naderen, nadat hij bericht had gekregen van de aanval op de post beneden. Ze waren op volle snelheid galoppeerd en moesten toen bij de opgeblazen brug weer op hun schreden terugkomen om op een hoger punt de kloof over te steken en door het bos af te dalen. De paarden waren bezweet en opgepakt en moesten in draf worden gebracht.
Parijs was een feest
Toen ik wakker werd en naar het open raam keek en het maanlicht op de daken van de hoge huizen zag, was dat gevoel. Ik verborg mijn gezicht in de schaduw en vermeed de maan, maar ik kon niet in slaap vallen en ik bleef die emotie omdraaien. We werden die nacht allebei twee keer wakker, maar eindelijk sliep mijn vrouw heerlijk, met het maanlicht op haar gezicht. Ik wilde hier over nadenken, maar ik was stomverbaasd. Zo eenvoudig dat het leven mij die ochtend had geleken, toen ik wakker werd en de valse bron zag, de fluit van de geitenman hoorde en de paardenkrant ging kopen.
Hebben en niet hebben
Opgestaan. Het was een mooie heldere middag, aangenaam, het was niet koud en er waaide een lichte noordenwind. Het tij ging weg. Aan de rand van het kanaal zaten twee pelikanen op een stapel. Een vissersboot, donkergroen geverfd, passeerde de markt. Aan de paal zat een zwarte visser. Boven het water glad met de wind mee in dezelfde richting als het getij, blauwgrijs in de middagzon. Harry keek naar het zanderige eiland dat werd gevormd toen ze het kanaal baggerden waar een groep haaien was ontdekt. Witte meeuwen vlogen over het eiland.
dansfeestje
Hij had iets voor niets gekregen. Hierdoor werd de presentatie van de factuur vertraagd. Maar dat soort rekeningen wordt altijd betaald. Het is een van die prachtige dingen waar je altijd op moet rekenen ... Ik dacht dat ik alles in één keer had betaald, zonder idee van de prijs en de straf. Gewoon een uitwisseling van waarden. De een gaf iets en de ander kreeg er iets voor terug. Of hij werkte ergens voor. Op de een of andere manier moet je altijd betalen voor alles wat enige waarde heeft ... Of je betaalt door van dingen te leren, of door ervaring, of door risico's te aanvaarden, of met geld. De wereld is een goede plek om te winkelen ...
Afscheid van wapens
De verpleegster kwam de kamer binnen en deed de deur dicht. Ik ging in de gang zitten. Ik voelde me leeg. Ik dacht niet na, ik kon niet denken. Ik wist dat hij zou sterven en ik bad dat hij niet zou sterven. Laat haar niet doodgaan. Oh mijn God, ik smeek je, laat haar niet sterven. Ik zal doen wat je wilt als je haar niet laat sterven. Ik smeek je, ik smeek je, ik smeek je. Mijn God, laat haar niet sterven ... Mijn God, laat haar niet sterven ... ik smeek je, ik smeek je, ik smeek je, laat haar niet sterven ... Mijn God, ik smeek je, laat haar niet sterven ... Ik zal doen wat je wilt als je haar niet laat sterven ... Het kind is overleden, maar laat haar niet sterven. Je had gelijk, maar laat haar niet sterven ... ik smeek je, ik smeek je, mijn God, laat haar niet sterven ... ».