Edgar Allan Poe: de stem van depressie.
Edgar Allan Poe werd op 19 januari 1809 in Boston geboren, om vervolgens 40 jaar later in Baltimore op 7 oktober te sterven. Als je erover nadenkt, lijkt het erop dat de koning van terreur en korte verhalen de maand had gekozen op basis van zijn leven.
De beroemde Amerikaanse schrijver stierf omringd door een aura van mysterieZowel de doodsoorzaken als de uitleg van zijn laatste woorden blijven geheim. De setting van zijn vertrek is typerend voor de grijsschaal van zijn misdaadromans.
Een beetje van je geschiedenis
Een jonge man die door zijn vader en zijn overleden moeder in de steek is gelaten
Poe was de tweede van drie broers en zussen die door hun vader in de steek waren gelaten, en dat ze weeskinderen werden toen hun moeder een jaar later stierf. De oudere broer woonde bij zijn grootouders, dus bleef hij onder hun voogdij staan.
Adoptie en huiselijk geweld
Daarnaast is Poe en zijn jongere zus werden ter adoptie afgestaan. Beiden werden ontvangen door mantelzorgers. Edgar bleef daar en nam de achternaam van zijn pleeggezin, Allan, aan, ook al was hij nooit legaal geadopteerd.
Poe kwam al uit een traumatische ervaring, en Hoewel zijn adoptiemoeder veel van hem hield, was zijn stiefvader een gewelddadige en beledigende man. Dit had tot gevolg dat de moeder, om voor hem te zorgen, hem overbezorgd had om te voorkomen dat de stiefvader hem aanviel.
Uw verblijf in Schotland en Engeland
Tijdens zijn groei woonde de auteur in Schotland en Engeland, en deze plaatsen markeerden het op een geweldige manier met hun cultuur, folklore en architectuur. Onder de brieven uit die jaren is te zien dat Poe's stiefmoeder, Frances, depressief was en dat de schrijver haar met pijn vergezelde.
Poe en dood
De dood leek hem te achtervolgen. Op 14-jarige leeftijd was hij voor het eerst verliefd op de moeder van een klasgenoot, aan wie hij het gedicht "Aan Helen" opdroeg, kort nadat de jonge moeder stierf.
De rustige jongeman
Hij was een rustige tiener die moeite had om verbinding te maken met de buitenwereld., met een sterk karakter en die manipulatie of verbale onbeschoftheid niet ondersteunden.
Een verboden huwelijk en een onverwacht overlijden
Toen hij opgroeide, werd hij een even egocentrische man, vol nachtmerries die hem tot het einde achtervolgden. Hij trouwde in 13 met zijn 1835-jarige nicht Virgina Clemm. 8 jaar later begon de jonge vrouw de duidelijke symptomen te vertonen van wat nu bekend staat als tuberculose.
Edgar begon te drinken en laudanum te gebruiken (geloofde), vanwege het opiumgehalte, om pijn te beheersen. Het is duidelijk dat Poe tegen die tijd in een diepe depressie viel waaruit hij niet meer tevoorschijn zou komen. Virginia stierf in 1947 aan haar tuberculose.
Mislukte zelfmoordpoging en een vreemde dood
Een jaar later probeerde Poe zelfmoord te plegen met laudanum, maar dat mislukte. Hij keerde terug naar Baltimore en begon een relatie met een oude vriendin. Er werd gezegd dat hij er gelukkig uitzag en de huwelijksdatum was vastgesteld op 17 oktober 1949.
Het citaat van Edgar Allan Poe.
Ondanks de vermeende verloving verdween Poe tot 3 oktober, toen hij in slechte staat werd gevonden, ijlend. 4 dagen later Poe nam afscheid van de wereld terwijl hij een zekere Reynolds ontbood en sloot af met een laatste adem "God helpe mijn arme ziel!". Helaas, en zoals in veel gevallen, het was na zijn dood dat hij erkenning kreeg.
Poe en depressie
Zijn verhaal is het levende verhaal van depressie, zijn verhalen vol dood zijn een duidelijke demonstratie van zijn eigen verliezen.. De schrijver ontving nooit hulp, omdat het destijds niet mogelijk was, dus zijn leven bewoog zich altijd op de grens tussen gezond verstand en psychische aandoeningen.
In zijn woorden is de raaf in zijn gedicht gebaseerd op een pratende vogel van Dickens, maar zijn kwellende, zwarte veren en het pijnlijke klappen van de vogel lijken meer in overeenstemming te zijn met de beschrijving van depressie. "The Tell-Tale Heart" en "The Black Cat" zijn duidelijke demonstraties van hoe schuldgevoelens slecht worden behandeld en mensen gek maken. De fout is die lelijke zus van depressie, die altijd haar hand komt vasthouden en in iemands oor resoneert.
Edgar Allan Poe was zo'n gekweld wezen dat hij in armoede stierf omdat hij zijn eigen pen niet kon verdedigen. Depressie bracht hem tot zinken van vóór de adolescentie en bleef nooit op zijn pad verschijnen, in zijn verhalen en geschriften. Net zoals Garrick de wereld van poëzie met gelach vulde ondanks een gat in zijn hart, vulde Poe literatuur met afschuw vanwege zijn eigen gat in zijn hart.