Gezongen gedichten

Het is erg moeilijk om elk liedje van elk van de huidige en vorige zangers van onze tijd te herhalen. Wat niet zo moeilijk is, is te beseffen hoeveel liedjes poëzie lijken en hoeveel herkende en anonieme gedichten liedjes zijn geworden. De literatuur en muziek het zijn kunsten die nauw met elkaar verbonden zijn; elk lied heeft wat poëzie en bijna alle poëzie kan een lied worden.

Vandaag willen we deze drie liedgedichten bespreken. Klinken ze bekend?

«Op een droge iep», geschreven door Antonio Machado en gezongen door Serrat

"Aan een droge iep" Het is getiteld een lied gezongen door de bekende Joan Manuel Serrat en bijna geheel geschreven door de Spaanse dichter Antonio Machado. Serrat leent nog veel meer gedichten van deze bekende Sevilliaanse dichter: «Liederen», «De saeta», «De vliegen», «Huilen en verzen over de dood van Don Guido» y "Portret". Ze worden allemaal in de jaren 70 gezongen door de Catalaanse zangeres.

Tot de oude iep, gespleten door bliksem
en in zijn rotte helft,
met de aprilregens en de meizon,
er zijn enkele groene bladeren uitgekomen.

De honderdjarige iep op de heuvel ...
Een gelig mos
likt de witachtige schors
naar de rotte en stoffige stam.

Voordat ik je neerhaal, Duero-iep,
met zijn bijl de houthakker en de timmerman
Ik verander je in de manen van een klok,
wagenlans of wagenjuk;
voor rood in huis, morgen,
branden uit een of andere ellendige hut.

Voordat de rivier je naar de zee duwt
door valleien en ravijnen,
iep, wil ik in mijn portefeuille noteren
de gratie van uw groene tak.

Mijn hart wacht
ook naar het licht en naar het leven toe,
weer een wonder van de lente.

"Before love you, love", geschreven door Pablo Neruda en gezongen door Pedro Guerra

"Voordat je van je houdt, moet je liefhebben" Het was de uitverkoren poëzie van de Chileen Pablo Neruda door de spaanse zangeres peter oorlog. Een romantisch gedicht waar ze bestaan ​​en van extreme delicatesse en schoonheid. Pedro Guerra is niet de enige die de mogelijkheden van de door Neruda geschreven teksten inziet. Veel andere artiesten zingen de gedichten van Chili. Onder hen zijn de overledenen Antonio Vega dat zong dat van «Ik hou niet van je behalve omdat ik van je hou», «Ode aan de gitaar» door Vicente vriend, "De wind kamt mijn haar" gezongen door flamenco Michael Poveda o "Hou je mond" door de Mexicaan Julieta Venegas.

Voordat ik van je hield, liefde, was niets van mij:
Ik wankelde door de straten en zo:
niets telde of had een naam:
de wereld was van de lucht die ik had verwacht.

Ik kende asgrauwe gangen,
tunnels bewoond door de maan,
wrede hangars die afscheid nemen,
vragen die op het zand stonden.

Alles was leeg, dood en stom,
gevallen, verlaten en vervallen,
alles was onvervreemdbaar vreemd,

alles was van de anderen en van niemand,
tot je schoonheid en je armoede
ze vulden de herfst met geschenken.

"Tierra luna", geschreven door Mario Benedetti en gezongen door Eugenia León

Ik zal nooit stoppen met applaudisseren voor de Uruguayaanse teksten Mario Benedetti en dit gedicht getiteld «Aarde Maan» het zou niet minder worden. Hetzelfde zou denken Eugenia Leoné toen hij in de jaren 80 besloot het te zingen. Andere gedichten van Benedetti die werden gezongen zijn: "Laten we een deal maken", "Verdediging van vreugde" y "Het zuiden bestaat ook", alle drie in de stem van Joan Manuel Serrat o "Ik hou van je" y "Nog" door Nacha guevara.

Als ik de routine beu ben
woedend en beroofd te zijn,
als ik deze ruïne beu ben
Ik ga naar de jonge maan

Oh! Aarde-Maan, Aarde-Maan,
Ik draag vandaag de gouden vleugels
en de lucht erboven, als een meteoor,
Ik ga.

Oh! Aarde-Maan, Aarde-Maan,
achter was de gelukskreng,
achter de doden en de oorlog,
Vaarwel!

Enige tijd mijn leven nog
zie exploderen in het verleden
mijn trieste en openhartige planeet
die dacht dat hij beschaafd was.

Oh! Aarde-Maan, Aarde-Maan,
chaotische en rotte wereld,
vanaf hier neem ik afscheid
Vaarwel!

"De wind kamt mijn haar", geschreven door Pablo Neruda en gezongen door Miguel Poveda

Luister naar deze verzen in de flamencotoon die zo kenmerkend is voor Michael Poveda het is een echte schoonheid. Miguel Poveda zingt uit bulerías naar coplas, en hoewel zijn muzikale carrière veel is gevorderd, wijdt hij nog steeds af en toe een aantal van zijn composities aan oude verzen.

De wind kamt mijn haar
als een moederlijke hand:
Ik open de deur van de herinnering
en de gedachte verdwijnt.

Het zijn andere stemmen die ik draag,
mijn zang is van andere lippen:
naar mijn grot van herinneringen
heeft een vreemde duidelijkheid!

Vruchten van vreemde landen,
blauwe golven van een andere zee,
liefdes van andere mannen, verdriet
dat ik me niet durf te herinneren.

En de wind, de wind die mijn haar kamt
als een moederlijke hand!

Mijn waarheid is verloren in de nacht:
Ik heb geen nacht of waarheid!

Midden op de weg liggen
ze moeten op me trappen om te lopen.

Hun harten gaan door mij heen
dronken van wijn en dromen.

Ik ben een roerloze brug tussen
je hart en eeuwigheid.

Als ik plotseling stierf
Ik zou niet stoppen met zingen!

 "I love you", geschreven door Mario Benedetti en gezongen door Nacha Guevara

Zoals we al eerder zeiden, is Nacha Guevara ook een van de gelukkige zangers geweest om een ​​stem en ritme te geven aan de gedichten van benedetti. Onder verschillende hebben we deze gekozen vanwege de schoonheid van het handschrift.

Uw handen zijn mijn liefkozing
mijn alledaagse akkoorden
Ik hou van je omdat je handen
ze werken voor gerechtigheid

Als ik van je hou, is dat omdat je dat bent
mijn liefde mijn handlanger en alles
en in de straat naast elkaar
We zijn veel meer dan twee

je ogen zijn mijn betovering
tegen de slechte dag
Ik hou van je vanwege je uiterlijk
wat ziet er uit en zaait toekomst

je mond die van jou en van mij is
je mond is niet verkeerd
Ik hou van je omdat je mond
weet rebellie te schreeuwen

Als ik van je hou, is dat omdat je dat bent
mijn liefde mijn handlanger en alles
en in de straat naast elkaar
We zijn veel meer dan twee

en voor je oprechte gezicht
en je dwalende stap
En je tranen voor de wereld
omdat je een volk bent, hou ik van je

en omdat liefde geen aureool is
noch openhartige moraal
en omdat we een stel zijn
wie weet dat ze niet alleen is

Ik wil je in mijn paradijs
dat wil zeggen dat in mijn land
mensen leven gelukkig
zelfs als ik geen toestemming heb

Als ik van je hou, is dat omdat je dat bent
mijn liefde mijn handlanger en alles
en in de straat naast elkaar
We zijn veel meer dan twee.

 "Words for Julia", geschreven door José Agustín Goytisolo en gezongen door de groep Los Suaves

Sinds Paco Ibanez hij zal deze teksten van de schrijver coveren goytisolof er zijn veel groepen die zich hebben aangesloten om het te dekken. Als je Los Suaves leuk vindt, zul je zijn versie van dit geweldige gedicht leuk vinden: "Woorden voor Julia".

Je kunt niet meer terug
omdat het leven je al duwt
als een eindeloos gehuil.

Mijn dochter, het is beter om te leven
met de vreugde van mannen
dan huilen voor een blinde muur.

Je voelt je in het nauw gedreven
je voelt je verloren en alleen
misschien wil je niet geboren zijn.

Ik weet heel goed wat ze je zullen vertellen
dat leven heeft geen doel
dat is een ongelukkige aangelegenheid.

Onthoud dus altijd
van wat ik op een dag schreef
denk aan je zoals ik nu denk.

Een man maar een vrouw
dus een voor een genomen
ze zijn als stof, ze zijn niets.

Maar als ik met je praat
als ik je deze woorden schrijf
Ik denk ook aan andere mannen.

Je bestemming is in anderen
je toekomst is je eigen leven
uw waardigheid is van iedereen.

Anderen hopen dat je je verzet
moge uw vreugde hen helpen
jouw lied tussen zijn liedjes.

Onthoud dus altijd
van wat ik op een dag schreef
denk aan je zoals ik nu denk.

Geef nooit op en wend je nooit af
zeg trouwens nooit
Ik kan er niet meer tegen en hier blijf ik.

Het leven is mooi, je zult zien
ondanks de spijt
je zult liefde hebben, je zult vrienden hebben.

Anders is er geen keuze
en deze wereld zoals hij is
het zal je hele erfgoed zijn.

Vergeef me, ik weet niet hoe ik het u moet vertellen
niets anders dan u begrijpt
dat ik nog onderweg ben.

En onthoud altijd
van wat ik op een dag schreef
denk aan je zoals ik nu denk.

"Ik zal niet meer jong zijn", verzen geschreven door de dichter Jaime Gil de Biedma en gezongen door Loquillo

Jaime Gil de Biedma Ik zou dit gedicht schrijven "Ik zal nooit meer jong zijn" onder vele anderen in zijn boek "De mensen van het werkwoord." Loquillo vond het leuk en besloot het jaren geleden te coveren (meer dan 20)… Hoewel het niet de laatste is, heeft Miguel Poveda het ook gezongen.

Dat leven was serieus
men begint het later te begrijpen
zoals alle jonge mensen, ik kwam
om het leven voor me te nemen.

Laat een merkteken achter dat ik wilde
en laat applaus
oud worden, sterven, ze waren gewoon
de afmetingen van het theater.

Maar de tijd is verstreken
en de onaangename waarheid doemt op:
oud worden, doodgaan,
het is het enige argument van het werk.

We hopen dat je genoten hebt van zowel de verzen als de muziek. Als je dit soort artikelen leuk vindt waarin we beide kunsten combineren: literatuur en muziek, hoef je het ons alleen maar te vertellen en we zullen je graag nieuwe versies brengen, veel actueler en van buitenlandse schrijvers. Kent u nog meer gezongen gedichten die u met ons wilt delen?