Domingo Buesa. Interview met de auteur van De middag die Zaragoza . verbrandde

zondag Buesa heeft een lange geschiedenis in de onderwijzen en verspreiden van geschiedenis door roeping en werk. Met meer dan 60 gepubliceerde boeken schrijft deze historicus ook romans en De middag dat Zaragoza verbrandde is zijn laatste titel. Heel erg bedankt dat je me hier tijd voor hebt gegeven interview, de eerste van dit nieuwe jaar, waar hij ons een beetje over alles vertelt.

Domingo Buesa - Interview

• ACTUALIDAD LITERATURA: U bent een historicus met meer dan 60 gepubliceerde boeken. Hoe was de sprong naar de roman? 

DOMINGO BUESA: Twee jaar lang heeft de redacteur Javier Lafuente me gevraagd een roman voor hem te schrijven om in de collectie op te nemen De geschiedenis van Aragon in roman, bewerkt door Doce Robles. Uiteindelijk beloofde ik dat ik het zou proberen, maar dat Ik was er niet van overtuigd dat ik de bestelling kon uitvoerenOmdat hij nog nooit een roman had geschreven en bovendien enorm veel respect had voor deze spannende manier om de geschiedenis dichter bij de samenleving te brengen.

Ik herinner me die zomer dat ik een roman begon te schrijven over een onderwerp waarvan ik de documentatie uitgebreid had bestudeerd en zelfs had gepubliceerd. En hier kwam de grote verrassing: niet alleen was het voor mij mogelijk om het te doen, maar het gaf me ook een enorme voldoening. Ik was blij dat verhaal te schrijven over een waargebeurd verhaal, de uren verstreken gevoelloos en de gebeurtenis van 1634 kreeg leven en vitaliteit in die omgeving van mijn bibliotheek. De personages verschenen op mijn computer en na een tijdje brachten ze me waar ze dachten. Wat werd voorspeld als een beproeving was een passie geworden. was geboren Ze zullen Jaca bij dageraad innemen.

• AL: De middag dat Zaragoza verbrandde Het is de tweede roman die je hebt. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?

DB: Het succes van de eerste roman bracht ons ertoe, samen met mijn redacteur, de realisatie van een tweede deel te overwegen. En opnieuw werd het onderwerp door mij gesuggereerd, omdat ik begrijp dat je die thema's en ruimtes uit de geschiedenis die je goed kent, moet romantiseren. In dit geval was ik gepassioneerd door de figuur van Ramón Pignatelli, de grote geïllustreerde Zaragoza, en in die omgeving was de Broodopstand meegemaakt, in 1766 brutaal neergeslagen door de beukelaars. De sleutel om te begrijpen hoe deze roman in overweging is genomen, is te vinden in de twee jaar werk die ik nodig heb om een ​​grote tentoonstelling over het Zaragoza van de Verlichting op te zetten, getiteld Passie voor vrijheid. En dat vertelt de roman, de passie voor vooruitgang van verlichte mensen dat ze de opstand moeten meemaken van een volk dat geen brood heeft en de hoge huren nauwelijks kan betalen.

• AL: Kun je teruggaan naar dat eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef?

DB: Van jongs af aan heb ik echt van lezen gehouden, ik denk dat het van fundamenteel belang is en dat het de basis is van elk persoonlijk project. Het eerste boek dat ik me herinner dat ik las is: een kindereditie van Lazarillo de Tormes, die mijn lieve oom Teodoro, de broer van mijn grootvader, me gaf. Dat was een ontdekking en vanaf de pagina's ging ik naar andere klassieke boeken die een wereld van suggesties voor mij opende. En met deze invloeden begon ik te schrijven een verhaal uit het leven van mijn grootmoeder Dolores,,Het spijt me dat hij verdwaald was in zoveel komen en gaan, waarin ik geïnteresseerd was in het personage en zijn visie op de wereld die hem omringde. Ik heb altijd het gevoel gehad dat familieverhaal te verliezen waardoor ik de realiteit onder ogen moest zien, hoewel ik dat moet bekennen midden in een pandemie Ik dacht erover om een ​​heerlijke kleine roman te schrijven, getiteld De priester en de leraar, die in 1936 plaatsvindt en veel van die dingen bevat waar mijn grootmoeder me over vertelde.

Gezien het succes van deze roman, die een week nadat hij in de boekhandel was uitgebracht opnieuw moest worden uitgegeven, moet ik niet verbergen dat er zijn mislukkingen geweest, bijvoorbeeld toen ik begon een roman over Ramiro II dat ik nooit heb afgemaakt en wiens verblijfplaats ik niet weet, aangezien ik me al oriënteerde op de wereld van archieven en onderzoek. Wat niet betekent, verre van dat, dat je geen goede romanschrijver en een goede historicus en onderzoeker kunt zijn. Ze werken allebei met taal en met het vermogen -misschien het vermogen- om te begrijpen wat de documenten ons suggereren of vertellen.

• AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen. 

DB: Ik heb altijd van dat proza ​​gehouden van Azorin Waardoor je de landschappen van Castilië voelt, je de klokken hoort van de kerken van de dorpen die in de zon liggen, je wordt ontroerd door die stilte van de middagen met een siësta in de oneindige vlakte die Don Quichot of Teresa de Jesús gaf een landschap ... En ik ben gepassioneerd door het proza ​​​​van Becquer waarin een wereld van verbeeldingskracht, onzekerheden, slaapangsten in ons wordt gesuggereerd, van herinneringen die ons naar het verleden doen reizen en naar de manier waarop de meest afgelegen dorpen van de Moncayo het leefden.

Het houdt me niet gepassioneerd tegen het opschonen van Machado's taal, de schoonheid van het woord als instrument dat gevoelens suggereert. En ik vind het natuurlijk heerlijk Platero en ik, wat niets meer is dan de poging om het meest concrete universeel te maken, om de hardheid van het dagelijks leven uitstekend te maken, om te begrijpen dat de meest nabije en warmste stilte ons kan vergezellen.

Ik ben een verstokte lezer en ik geniet van boekenIk ben nooit gestopt met het lezen van een boek dat is begonnen, hoewel je naarmate het leven vordert je realiseert dat de tijd beperkt is en dat je er selectiever van moet profiteren. 

• AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren? 

DB: Zoals ik net al zei, ik vind het geweldig Platero en ik omdat ik denk dat het een venster is naar eenvoud, naar de authenticiteit van de mens. De woorden krijgen een beeld op de pagina's en ze zijn allemaal samen een verklaring van vrede met de wereld. Ontmoet Platero, overdenk hem, kijk naar hem. Ik had graag de karakters van ontmoeten en creëren sommige Sender-romans, zoals mosén Millán de Réquiem door un campesino español​ En uiteraard Hertog Orsini van Bomarzo.

• AL: Een speciale hobby of gewoonte als het gaat om schrijven of lezen? 

DB: Stilte en rust. Ik hou van die stilte om me heen, want niets mag je afleiden op deze reis naar het verleden, want als ik schrijf ben ik in een verre eeuw en ik kan er niet uit komen. Ik kan geen stemmen uit het heden horen, noch het bonzende geluid van de mobiele telefoon die dictatoriaal inbreuk maakt op de privacy. Ik begin graag bij het begin te schrijven en volg de volgorde die de roman zal hebben, ik hou niet van sprongen omdat de personages je ook langs paden leiden die je niet had gekozen en uiteindelijk corrigeer je het pad dag voor dag. Zoals ik al zei, hoewel ik denk aan de complotten die over straat lopen, reizen terwijl ik het landschap aanschouw of op het punt staan ​​​​in slaap te vallen. Ik schrijf altijd in de stilte van de nacht en dan geef ik de resulterende pagina's door aan mijn vrouw en dochter zodat ze ze kunnen lezen en suggesties kunnen doen vanuit hun verschillende gezichtspunten. Een contrapunt van de werkelijkheid met de emotie van de schrijver is belangrijk.

• AL: En uw favoriete plaats en tijd om het te doen? 

DB: Ik hou van schrijven. in mijn bibliotheek, op mijn computer, omringd door mijn boeken op de grond en met het notitieboekje -soms een grote lege agenda- waarin ik het hele documentatieproces van het evenement heb opgeschreven om nieuw te zijn. Op de pagina's staan ​​de referenties van de gemaakte lezingen, de beschrijvingen van de personages (zoals ik ze me voorstel), de data waarop we hoofdstuk voor hoofdstuk gaan, eigenlijk alles. ja Ik schrijf meestal 's nachts, na twaalf uur 's nachts en tot in de kleine uurtjes van de ochtend omdat het het moment van de grootste rust is, die tijd waarin de ervaring van de nacht zelf de omgeving vertroebelt en het stelt je in staat om in andere tijden te leven, ook al is het maar een psychologische kwestie. Het is dat moment waarop je je ogen sluit en door Zaragoza loopt in 1766 of door de stad Jaca in de koude winter van 1634...

• AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt? 

DB: Ik hou van lezen. poëzie, klassiek en modern, dat ontspant me en doet me dromen van scènes vol leven. ik geniet met trials waardoor we elkaar beter leren kennen. Ik ben een vurig voorstander van lezen lokale geschiedenis, waar je veel van leert, en ik ben ook gepassioneerd door de iconografische verhandelingen die je de taal van het beeld leren. Maar vooral en sinds ik in mijn jeugd ontdekte Amaya of de Basken in de XNUMXe eeuwIk ben dol op lezen historische roman.

• AL: Wat lees je nu? En schrijven?

DB: Ik lees graag bijna alles wat in mijn handen valt, maar naarmate ik ouder word en zoals ik aangaf Ik richt mijn aandacht op wat ik wil lezen, dat interesseert me, dat leert me, dat doet me dromen. Ik ga geen namen geven omdat ik niet graag prioriteiten stel, iedereen heeft zijn inbreng en interesse. Wel is duidelijk dat ik graag historische romans lees, waarvan ik in mijn uitgebreide bibliotheek een heel compleet overzicht heb van wat er in ons land wordt uitgegeven. Daar Aragonese auteurs ontbreken niet wiens werken ik zoveel mogelijk lees, hoewel ik ook vereerd ben originelen te kunnen lezen die sommige vrienden me vragen te lezen voordat ik ze ga bewerken.

En als ik het nu over schrijven moet hebben, samen met de lezingen die ik graag tot in detail voorbereid of de artikelen die ik niet kan weigeren, moet ik verwijzen naar twee romans: een die ik uit heb Het portret van Goya's moeder en nog een dat ik ben begonnen over de krampachtige oorsprong van de bouw van de kathedraal van Jaca, in werkelijkheid de confrontatie tussen de koning en zijn broer de bisschop, toegejuicht door zijn zus de gravin Sancha. Het is een spannend verhaal omdat het is om te zien hoe kunst ook in confrontatie geboren kan worden en hoe schoonheid leidt tot het genot van de ontmoeting. Hoewel, als ik eerlijk tegen je ben en een geheim verklap, de helft, ik je zal vertellen dat ik al twee jaar aan het documenteren ben en in de zomers het schrijven van een roman over de ongelooflijke laatste vijf dagen van het leven van een Aragonese koning, maatstaf van de Europese vorsten. Ik kan je vertellen dat ik enorm gepassioneerd ben over dit bedrijf.

• AL: En tot slot, hoe denkt u dat dit crisismoment dat we doormaken zal worden geteld? Zal de realiteit van onze geschiedenis altijd de fictie overtreffen?

DB: Zeker, veel van onze romans uit het verleden vertellen al soortgelijke momenten als die we nu moeten beleven, met andere middelen en in een andere setting, maar laten we niet vergeten dat de mens hetzelfde is en dezelfde deugden en de dezelfde gebreken. En deze protagonist is degene die zichzelf overtreft in zijn sociale projectie met en tegen de mensen om hem heen, en een wereld van ervaringen opent die misschien fictie lijken. Wanneer ik de dialogen schrijf voor mijn roman over de menselijke en intieme Goya, die ik zojuist heb gepubliceerd, ben ik verrast omdat veel van wat het genie van de schilderkunst zegt een zeer nauwkeurige beoordeling en kritiek van onze situatie is: het verlies van vrijheid, de kloof tussen degenen die regeren en de geregeerden, het plezier dat mensen beleven aan het laten lijden van anderen, afhankelijk van hun mogelijkheden ... De geschiedenis leert ons altijd omdat het een roeping heeft voor de toekomst.

Ik moet echter zeggen dat ik ervan overtuigd ben dat de onze een tijd zal zijn waarin spannende romans zullen worden geschreven die niets te maken zullen hebben met de romans van vandaag, omdat de analyse van de feiten een tijdsperspectief nodig heeft. Woede mag nooit de pen dragen die de momenten van het leven schildert.