Foto door Hannah Swithinbank via Flickr.
Het Quartier Latin, in Parijs, is pure cultuur: Universiteitsstudenten van La Sorbonne die boeken ontrafelen, tweedehandswinkels die hun kraampjes tentoonstellen, een imposant Saint Michel-plein en mythische boekhandels waar Hemingway of Miller ooit zat te lezen, schrijven en zelfs slapen. De betreffende bibliotheek wordt gebeld Shakespeare & Company en is gelegen op 37 rue de la Búcherie, aan de oevers van een rivier de Seine die nog steeds het beste uitkijkpunt is voor kunstenaars en denkers.
Des bons reves
Op de linkeroever van de Seine blijft een boekwinkel opereren temidden van bedrijfsreuzen zoals Gibert Jeune, versnelde studenten en de bezienswaardigheden van de Notre Dame. Op het eerste gezicht lijkt Shakespeare & Co. misschien gewoon een andere boekwinkel van de vele die de wijk Saint Michel en het Quartier Latin vormen, culturele paradijzen om jezelf te verliezen tijdens een bezoek aan de Franse hoofdstad.
Als we echter binnenkomen en door een boog gaan die alleen uit boeken bestaat, lijkt de trap te steunen op balken die zijn gemaakt van kopieën van The Odyssey of The Grapes of Wrath en aan het einde van een gang bedekken rode gordijnen wat lijkt te zijn een bed. Natuurlijk.
Het begon allemaal in 1919, het jaar waarin het voormalige Amerikaanse thuisland Sylvia Beach opende een boekwinkel in de Dupuytrenstraat genaamd Shakespare & Co. Gedurende die jaren was deze boekwinkel een toevluchtsoord voor cultuur en gecensureerde schrijvers in Angelsaksische landen, zie James Joyce's Ulysses of de leden van een verloren generatie onder leiding van Ernest Hemingway of Henry Miller, stamgasten van deze boekwinkel tijdens zijn jaren in Parijs.
Na de Tweede Wereldoorlog ging de boekwinkel niet meer open na verschillende conflicten met Duitse officieren. Het zou in 1951 zijn toen George Whitman, een Amerikaanse soldaat, Shakespare & Co. inhuldigde in de rue de la Búcherie, die het strandproject nabootste en op zijn beurt een toevluchtsoord werd voor de Beat-generatie van die jaren 50 waarin van Julio Cortázar tot William S. Burroughs ze vielen in de gangen.
De boekwinkel bood schrijvers op zijn beurt de mogelijkheid om daar te slapen zolang aan bepaalde vereisten werd voldaan: een paar uur besteden aan het verzenden en bestellen van boeken in de boekwinkel en profiteren van hun verblijf om te lezen en te schrijven in hetzelfde pand. Twee "verplichtingen" die een genot zijn voor hedendaagse schrijvers die op zoek zijn naar huisvesting en nieuwe prikkels in de stad van de liefde.
Deze gasten worden gebeld tuimelaars (of planten die rollen) als eerbetoon aan die nomadische kunstenaars die besluiten in de ingewanden van een boekwinkel te wonen om literatuur te promoten, een ananas te vormen met andere reizigers en literaire creatie te promoten in de schappen als een exclusieve garantie om te betalen voor een volgens Miller een paar dagen onderdak in dit 'wonderland van boeken'.
En nu heb je er spijt van dat je een middag door je boeken hebt gebladerd zonder te weten dat de "B & B-optie" was inbegrepen.
Wilt u in deze boekwinkel slapen?
Hallo Alberto.
Ik zou er natuurlijk graag in slapen zolang het bed comfortabel is. Ik kan me voorstellen dat ze een goede voorraad beddengoed zullen hebben om elke twee tot drie te verschonen.
Ik wist al van het bestaan van deze boekwinkel. Ik vermoed dat het de beroemdste en meest bezochte in Parijs is. En zo niet, dan is het zeker een van de eersten.
Ik heb nog nooit gehoord van de tumbleweeds.
Een literaire groet uit Oviedo.
Deze boekwinkel is prachtig, ik heb hem vorig jaar kunnen bezoeken. Tegenwoordig hoef je geen schrijver te zijn om er te kunnen slapen, je hebt gewoon een passie voor boeken nodig en geeft in ruil wat werk zoals je al zei. Al het beste.