Volgens De wet van de steur, 90% van de dingen is onzin. Deze wet werd uitgesproken door Theodoro Sturgeon toen hij in de jaren vijftig sciencefiction verdedigde.
Deze wet was aangehaald in het midden van een debat op de Edinburgh International Book Fair over een vraag die de discussie al 10 dagen domineert en dat is het volgende: hoe fictie wordt gedefinieerd Young adult of YA. Ondanks het aandringen en de frequentie van dit gesprek, met Frances Hardinge, Marcus Sedgwick en Simon Mayo, weet niemand zeker hoe het moet worden gedefinieerd, zelfs niet de auteurs die dit soort boeken schrijven.
Het grote debat over YA-literatuur op maandag op dit festival markeerde een verkeerde benadering van elk debat over hoe YA-literatuur moet worden gedefinieerd, een onderwerp dat altijd wordt afgeweken telkens wanneer het verschijnt. Is jongvolwassen literatuur een genre of een categorie? Wie gebruikt dit soort literatuur? Je groeit veel? Is het verkeerd gespeld?
Young Adult-auteur Anthony McGowan citeerde de eerder beschreven Sturgeon's Law: "90% van de Young Adut-literatuur is slecht." De auteur merkte op dat hij het betreurde dat hij op YA-conferenties tot een monocultuurpubliek van blanke vrouwen sprak. Als gevolg hiervan merkten sommigen op dat de meerderheid van de jongvolwassen literatuurbloggers vrouwen zijn en dat alle uitgevers van deze boeken vrouwen zijn.
"Er gaat enorm veel energie in dit soort verhalen., verhalen die vrouwen van in de twintig en dertig misschien wel aanspreken in plaats van tieners. We hebben deze wereld gedomineerd door vrouwen die deze verhalen schrijven zodat andere jonge vrouwen deze kunnen lezen en over zichzelf kunnen nadenken. "
Young Adult is misschien geen genre, in feite zou ik het niet als zodanig beschouwen omdat het deel uitmaakt van een categorie waar het je helpt te weten op welk type publiek het gericht is. Het debat, dat deze lijn volgt, het ontaardde in andere debatten die meestal rond dit genre plaatsvinden.
McGowan gaf commentaar op iets waar Elizabeth Wein en Philip Womack het niet mee eens waren, en dat is dat, zoals hij vermeldt, hij vindt niet dat volwassenen jongvolwassenenliteratuur moeten lezen.
'Ik denk dat je door moet gaan en Tolstoj en Dostojevski of Dickens moet lezen en moet stoppen met Crespúscuo en The Hunger Games. Het hoort bij het volwassen zijn om deze dingen achter je te laten. "
Verschillende aanwezigen klaagden over deze afwijzing van jongvolwassenenliteratuur in een volwassen publiek. Auteur Patrice Lawrence, 49, kondigde applaus aan dat hij geen tijd zal verspillen aan het lezen van Dostojevski en Tolstoj, simpelweg omdat hij ze niet wil lezen. Anderen merkten dat op het debat was volledig omgeleid door te vergeten wat jongvolwassenenliteratuur was.
Veel auteurs van deze literatuur prees de grootsheid van hun puberale puberteit in andere debatten, eraan toevoegend dat ze deze verhalen niet speciaal voor dit publiek hebben geschreven. Auteur Jenny Downham merkte in de discussie op dat hIk had zijn boek, Before I Die, zowel in de hoofdstukken over fictie voor jonge volwassenen als voor volwassenen gezienJa, dat leek hem nogal stom, maar als marketingidee was het niet slecht.
Als jongvolwassen lezer vraag ik me af waarom je altijd moet categoriseren en denkt dat iedereen moet lezen afhankelijk van zijn leeftijd. Boeken zijn voor amusement en als je wordt vermaakt door boeken die niet "jouw leeftijd" zijn, zie ik geen kwaad. Aan de andere kant Kunt u niet alle soorten boeken lezen? Naast het lezen van jongvolwassenen lees ik ook graag andere soorten boeken uit de categorie volwassenen en ik geloof dat beide categorieën veel kunnen bijdragen aan alle soorten lezers, het hangt er allemaal van af hoe je het juiste boek moet kiezen.