Ik eindigde augustus letterlijk met deze twee lezingen van verschillende tinten, roze en zwart: Het dorp van stoffen, van de Duitse schrijver Anna Jacobs, titel van groot succes dit jaar; Y 7-7-2007, uit het Italiaans Antonio Mancini, de vijfde aflevering van de eveneens succesvolle serie van de plaatsvervangend chef Rocco schiavone. Dit zijn mijn Beoordelingen.
Anna Jacobs
Deze auteur Duits heeft gepost over 20 romans, tussen historische en exotische sagen met groot succes. Deze titel is haar bevestiging als bestsellerauteur geweest en is de eerste van een trilogie.
Het dorp van stoffen
We Augsburg en 1913. Marie Hofgartner arriveert als keukenhulp in het grote herenhuis van de Melzer, een rijke familie die zich toelegt op de textielindustrie. Marie, opgegroeid in een weeshuisU zult veel moeite moeten doen om naast de rest van de dienst te kunnen bestaan. Maar ze is eigenzinnig, leert snel en is even direct als discreet van karakter. Het heeft echter ook een onbekend verleden Dat zal hij ontdekken als hij het vertrouwen wint van zijn heren, vooral het dochtertje Kitty, nog gekker en dromeriger.
De Melzers, met drie kinderen heel anders, ze wachten op het begin van het nieuwe winterse dansseizoen, aangezien het tijd zal zijn om in de samenleving te presenteren Pot. Zijn oudere zus, meer verwrongen, is de verraderlijke van het gezin. Y Paul, de oudste en erfgenaam, loopt aanvankelijk onbezorgd om zijn leven van student in München. Maar als hij naar huis moet en meer verantwoordelijkheden op zich moet nemen in de fabriek van zijn vader, ontmoet Marie en de belangstelling voor haar neemt voorspelbaar toe.
Een serie van geheimen en romances zullen in elkaars levens worden ontdekt, van dienstbare leden tot heren, als ze beginnen te blazen oorlogswinden in Europa en de deur gaat open voor een tweede feestje.
Wat ik vond
Ik las zo nu en dan romantische romans om mijn gebruikelijke zwarte bloed een beetje op te ruimen. En deze titel was in behandeling. Ze hebben het vooral vergeleken met televisieseries als Downton Abbey, wat natuurlijk de duidelijkste referentie is. En het is zeker een groot eerbetoon, naar de duitser, op de voortreffelijke BBC-serie, geesteskind van de acteur, schrijver en scenarioschrijver Julian Fellowes. Maar daarin blijft het, in een zeer waardig eerbetoon. Ik bedoel, er is niets nieuws.
Alle karakters ze zijn herkenbaar, met echo's van klassiekers als Jane Eyre, vooral in de oorsprong van de hoofdrolspeler, Marie. De instelling is zeer bereikt en ook de ontwikkeling van de feiten en karakters. Ook jouw lezen is gemakkelijk, eenvoudig, met het ritme van het genre, trouw aan de gebeurtenissen en hoe de protagonisten evolueren. Maar, zoals ik al zei, ze verrassen niet en prikkelen daarom niet zoals ze zouden moeten.
La rebel jongste dochter, de jaloers zus die van nature de antipathie van de lezers opwekt, de zo verantwoordelijke oudere zoon vastbesloten om zijn hart in liefde te volgen. En dan is er de service tussen gekonkel en loyaal aan hun heren. Y de heren erg in hun rol, met een zeker duister tintje voor de patriarch en de gebruikelijke twist en bezorgdheid van de moeder over conventies en wat ze zullen zeggen.
Dus misschien vanwege mijn zwartste neiging Ik heb dat meer echte kwaad gemist die ook terug te vinden zijn in het genre. Ik wilde het een beetje meer geloven voel meer emotie of misschien met meer intensiteit. Het is echter een leuk gelezen en ideaal voor zomervakantie en de meest klassieke romantische liefhebbers. Bovendien behoudt het als eerste in de serie de interesse en breidt het zijn mogelijkheden uit.
Antonio Mancini
Nacido en Rome In 1964 is Manzini, naast schrijver, acteur en film- en theaterregisseur. Hij volgde een opleiding aan de Accademia Nazionale d'Arte Drammatica bij Andrea Camillery, de legendarische Siciliaanse schrijver vader van Behalve Montalbano, die tijdens zijn omzwervingen al liefdevol zijn humeurige Romeinse collega Rocco Schiavone noemde. Hij heeft andere romans en verschillende boeken met korte verhalen gepubliceerd. Maar het is zonder twijfel zijn serie gewijd aan plaatsvervangend hoofd Schiavone, die critici en lezers heeft gewonnen.
7-7-2007
Ik had mijn twijfels met deze laatste titel. Terug naar het verleden, 10 jaar voor het huidige moment in de problematische en intrigerende situatie waarin we Schiavone achterlieten Zon van mei, Ik was niet erg grappig. Wat hij wilde, was in het heden te blijven en te zien hoe hij erin slaagde om uit de puinhoop te komen waar hij goed in was. Die twijfels verdwenen onmiddellijk.
En het is precies om de situatie goed te laten zien waarnaar deze Romeinse plaatsvervangend hoofd van politie, verbannen Aosta, scherp, onbeleefd, bruusk, schurk en diepbedroefd dat is Rocco schiavone, Besluit Manzini vertel je verleden. Die informatie is nu nodig en dus in gesprek met zijn superieuren, Schiavone moeten gooien het zicht en het hart erachter.
We ontmoeten eindelijk Marina na over haar te hebben gehoord, of beter gezegd haar geest met wie Rocco in de eerste persoon spreekt in dialogen vol liefde, verlies, tederheid en wanhoop, tijdens de vier voorgaande titels. Eindelijk zien en luisteren we naar haar, we weten waar ze aan werkte, hoe ze was en haar liefdesverhaal met iemand die zo anders is als Rocco. En we zullen, terwijl we hetzelfde moment van afschuw en pijn delen als Schiavone, het hoe en waarom van zijn tragische dood lezen.
Want als er iets opvalt in de compositie van deze karakters is jouw emotie. Van allemaal. Ondanks Rocco's weerbarstige karakter en zijn donkere, schurkenstaten. Met die kanten wordt gedeeld Brizio, Furio en Sebastiano, die vrienden nog schurkenstaten maar zo loyaal als bereid om alles te doen en elkaar in alles te helpen. De momenten en gesprekken tussen hen zij zijn de beste. Wat daarbij opvalt is de emotie zo menselijke nuance, zo van manieren gekruid met dat uitgesproken Italiaanse karakter.
We lazen ook over het werk van Rocco in Rome, zijn collega's en bazen. Y hoe haar leven op zijn kop komt te staan als Marina haar meer dan serieuze trucs ontdekt en verlaat het huis. Of hij al dan niet zal terugkeren, zal door de geschiedenis heen worden gezien. Uiteindelijk keren we terug naar het heden en blijven we achter een paar laatste pagina's die me het meest hebben geraakt in de serie.
De Rocco Schiavone-serie
- Zwarte baan
- Adams rib
- Een bron van honden
- Zon van mei
- 7-7-2007
En in TV Ik sprak al in zijn dag van de serie wat deed de RAI waar je iedereen een gezicht kunt geven.
Tot slot ...
Dat je me van ver ziet aankomen Ik behoud de zwartste kleur van deze twee lezingen, toch? Maar natuurlijk, zoals met alles, is dit het geval smaak affaire even bijzonder als ze uniek zijn voor elk.
Heel erg bedankt, ik ga er met Manzini voor zorgen dat ik hem al heel lang wilde hebben en dat je klaar bent met het geven van een duwtje in de rug. Al het beste!!!
Dankzij jou, Susana. En ik hoop dat je Manzini en die Rocco Schiavone leuk vindt. Al het beste.