Manuela Saenz Het was de laatste grote liefde van de Bevrijder, Don Simon Bolivar. Hij vergezelde hem tijdens zijn laatste acht jaar, waar de politieke realiteit die hem op scherp hield en hem zelfs kwelde, al moeilijk genoeg was geweest om hem te doden aan tuberculose. Manuela hielp hem altijd. Manuela hield altijd van hem. Met een intempertief, euforisch, berekenend karakter, hoewel in veel gevallen onbewust, gaf Manuela zichzelf over aan haar liefde en haat, zonder haar emotie op enigerlei wijze te beperken. En hij was altijd trouw aan de Bevrijder, ook na zijn dood.
«De vier seizoenen van Manuela»Is een boek van Victor von Hagen, die precies betrekking heeft op de vier seizoenen van "La Sáenz", en de incidenten die plaatsvonden tijdens haar romance met de Bevrijder. Als we terugblikken op de belangrijkste momenten van de bevrijdende revolutie in Latijns-Amerika, betreden we de wereld van personages die even mythisch zijn als degenen die onze eigen grondleggers waren.
Een werk dat ik net heb gelezen en dat ik van harte aanbeveel. De auteur is antropoloog en etnoloog, en viel ook op in werken als «De wereld van de Maya's«, Of«Het rijk van de Inca's«. Maar persoonlijk denk ik dat hij met dit boek de waarheid heeft ontdekt van een vrouw die geschiedenis heeft geschreven. Omdat de werken van grote vrouwen meestal voorbij mogen gaan, vanwege dit ding dat "het verhaal wordt verteld door de overwinnaars en de machista's."
Manuela Sáenz was veel, Manuela was "de Bevrijder van de Bevrijder".
Ik vond deze recensie geweldig. Ik ga een link plaatsen in mijn volgende "Beste van de twee weken." Groeten!
Ik heb het boek een paar jaar geleden gelezen en ik heb het gezocht om het te kopen en ik kan het niet vinden, het is natuurlijk een werk dat de figuur van de bevrijder van de bevrijder waardig maakt.
Het maakt me erg verdrietig dat in de opmerking op het boek zelfs niet het minste woord verwijst naar wat Bolivars metgezellen werkelijk waren in zijn daad, omdat iedereen hem verraadde, vooral Santander die een zeer ambitieuze en ladino-man was. Ik vind het leuk dat Von Hagen het zei omdat hij niet eens Colombiaan of Venezolaan is, zelfs niet Latijns-Amerikaans, zodat ze hem niet subversief of communistisch of op zijn minst partijdig noemen. De realiteit die het boek vermeldt, is dat de meerderheid niet alleen Bolivar verraadde, maar ook Latijns-Amerika; de enige die tot het einde trouw bleef, was de Ecuadoriaan. Het maakt me verdrietig zeg ik omdat Von Hagen hierop aandringt, vooral in de houding van Santander toen hij terugkeerde uit ballingschap omdat Bolivar stierf. Het eerste wat hij deed, volgens Von Hagen, en ik geloof hem omdat hij zijn affirmaties ondersteunt met een overweldigende bibliografie, verbant Manuelita omdat hij geschokt was door haar en omdat de onwetende samenleving haar niet begreep, stierf ze in Paita in eenzaamheid, verkeerd begrepen en door iedereen beschuldigd, waren onder meer veel van de katholieke geestelijken die haar nog steeds veroordelen. De schrijver is een militante katholieke christen. Ik weet dat Santader uiteindelijk deed wat de Britse gringo-consuls hem hadden opgedragen, omdat hij vijanden was van de Latijns-Amerikaanse eenheid. Lees het gedicht Oda a Roosvelt van Ruén Dario; hij was ook een dromer. Latijns-Amerikaanse mensen willen in het Engels denken en spreken; er is geen waardigheid meer. Waar zijn de losse welpen van de Spaanse leeuw? Het werden tamme kittens.
De beste roman over het einde van Bolívar is net in Latijns-Amerika verschenen: «Alles zal zijn naam dragen», van de Spaanse schrijver Fermín Goñi, die een schitterende roman heeft gemaakt over generaal Francisco de Miranda. je moet deze auteur volgen ...
Ik las dit prachtige boek, vele jaren geleden, 40 jaar geleden. Ik zou graag nog eens willen lezen, pdf, het is een optie.
Gegroet, waar kan ik het boek The Four Seasons van Manuela Saenz vinden. Bedankt