De rotzooi die je achterlaat.
El rotzooi die je achterlaat is een misdaadroman gemaakt door de Spaanse schrijver Carlos Montero. Gepubliceerd door Redactie Espasa Libros op 22 maart 2016, het is een psychologische thriller vol spanning en intriges van de eerste zin tot het onverwachte einde. Het is met goede recensies ontvangen op portalen die zijn gewijd aan boekbesprekingen, hoewel sommige literaire specialisten wijzen op het bestaan van hiaten in de verhaallijn.
De meeste van Lezers verbazen zich over de verslavende betrokkenheid die het boek genereert in combinatie met het relatief snelle en vloeiende lezen (Het bestaat uit 408 pagina's). Aan de andere kant drukken de negatieve meningen hun teleurstelling uit over de sluiting, evenals het ontbreken van een haalbaar motief binnen de constructie van sommige personages. Echter, De rotzooi die je achterlaat het heeft een onweerlegbare kwaliteit: het laat niemand onverschillig.
Context en argument
Het neuralgische thema van De rotzooi die je achterlaat is pesten in zijn verschillende vormen, waaronder het zogenaamde cyberpesten. Ja, intimidatie is tegenwoordig zo "normaal" op sociale netwerken. Het gevoel van permanente vijandigheid rond Raquel, de hoofdrolspeler, blijft in haar interactie met zeer duistere en slechtbedoelde personages, die geen van allen betrouwbaar zijn, de aandacht trekken.
De beschreven gebeurtenissen vinden plaats in Novariz, een fictieve stad in Galicië. Voor de meeste lezers die bekend zijn met deze regio in het noorden van Spanje, vertoont deze enclave echter zeer reële kenmerken, ontleend aan gemakkelijk identificeerbare geografische, architectonische, antropologische en culturele eigenaardigheden binnen elke Galicische plaats.
TV aanpassing
Ondanks dat het de eerste bekende publicatie van Montero was, werd het boek bekroond met de Primavera de Novela-prijs van het jaar 2016 (beste misdaadroman). Verder, De rotzooi die je achterlaat Het wordt door Netflix op televisie gebracht. Deze productie toont de populariteit van het werk, zelfs als er geen consensus bestaat over de acceptatie ervan bij het grote publiek.
Het boek zal worden aangepast onder het seriële formaat, het bestaat uit 8 hoofdstukken, elk met een duur van 40 minuten. De buitenscènes worden opgenomen in Galicië. De cast van het programma omvat erkende en opkomende artiesten, waaronder Inma Cuesta, Tamar Novás, Arón Piper, Bárbara Lennie en Roberto Enríquez.
De schrijver Carlos Montero.
Synthese van de stoornis die u verlaat
Raquel en haar aankomst in Novariz
Carlos Montero heeft een zeer ingewikkelde geschiedenis rond geschreven Rachel, de hoofdpersoon. Zij is degene die de gebeurtenissen in de eerste persoon vertelt en lijkt voortdurend in levensgevaar te verkeren. Maar aan het begin van het boek is de omstandigheid van risico niet duidelijk. De auteur slaagt er eerder in om er een soort geheime sensatie of achterbakse dreiging van te maken.
Aan het begin van de roman arriveert Raquel in Novariz (een fictieve versie van Ourense), een typisch stadje in Galicië waar het gezin van haar man woont. Daar begint ze te werken als plaatsvervangend docent bij een plaatselijk instituut. Het duurt niet lang voordat duistere situaties verschijnen, omdat kort daarna hoort ze van de dood van haar voorganger, Elvira, in een schijnbare zelfmoord.
Bedreigingen en losse eindjes
In de volgende dagen worden de vooruitzichten steeds slechter, vooral wanneer iemand laat een verontrustend briefje achter in Raquels tas na het geven van een lesen "En hoe lang duurt het voordat je zelfmoord pleegt?" Bovendien is ze niet overtuigd door de versies die ze over de dood hoort, integendeel, ze stralen veel wantrouwen uit.
Er zijn veel losse eindjes. Allereerst: als Elvira zogenaamd een lerares was waar haar studenten van hielden, hoe kwam ze dan in een depressie terecht die zo erg was dat ze haar eigen leven nam? Maar dat is niet het meest verontrustende, nou ja Raquel vraagt zich constant af of er een macaber patroon is dat zich bij haar herhaalt.
Vervolgens Raquel hoeft maar één beslissing te nemen om alles op te helderen: om in haar eentje de dood van Elvira te onderzoeken. Het onmiddellijke gevolg is de verdenking van de inwoners van Novariz, zelfs, het is het voorwerp van een steeds aanhoudende minachting. De objectieve afbakening van de feiten wordt iets kneedbaars, verandert.
Het wantrouwen
Niemand ontsnapt aan verdenkingen. Raquel kan geen enkele inwoner van dat kleine Galicische stadje vertrouwen. Ze kan haar eigen man niet eens vertrouwen ... sommige aanwijzingen wijzen erop dat hij de dader van Elvira is. Vanaf dat moment krijgt de roman een nog hectischer tempo vanwege de opeenvolgende geheimen die worden onthuld.
Het niveau van onzekerheid bereikt zeer hoge niveaus, in die mate dat in het midden van het boek rijzen regelmatig veel twijfels over de geestelijke gezondheid van alle betrokkenen. De onbekenden die zich in de psyche van Raquel hebben verzameld, worden getransformeerd in een kwellende obsessie: wat zijn de ware bedoelingen van anderen en hoe ontdek je het als de mensen om je heen niet het minste vertrouwen wekken?
Analyse van de puinhoop die je achterlaat
Hoewel sommige literaire critici wijzen op een uitwerking van behoorlijk stereotiepe karakters, het is belangrijk om rekening te houden met het subjectieve aspect van het verhaal. De woorden komen tenslotte van binnenuit de hoofdrolspeler. Om deze reden is de ietwat onnauwkeurige benadering van het gedrag van adolescenten die in het werk wordt beschreven, misschien gerechtvaardigd.
De uitkomst van het stuk is nogal verrassend. De commentaren van sommige lezers op internet betekenen het einde van De rotzooi die je achterlaat als controversieel of "erg harig". Positieve recensies daarentegen zijn overvloedig lovend over de vertelstijl van de auteur en het verlangen naar de release van een vervolg.
Citaat van de schrijver Carlos Montero.
Daarnaast is de omgangstaal die Montero gebruikt, voegt een vleugje authenticiteit toe aan zijn werk. De schrijver speelt ook herhaaldelijk met de angstfactor van de hoofdrolspelers en zet lezers ertoe aan na te denken over onderwerpen als drugs, onderwijs, seks en de controle over de informatie die tussen mobiele apparaten circuleert.
Dat wil zeggen, De rotzooi die je achterlaat voldoet aan elk van de essentiële vereisten van een goede psychologische thriller. Om deze reden kan worden verzekerd dat Carlos Montero een verhaal heeft bereikt waarin hij uitstekend gebruik maakt van de klassieke bronnen van conventionele en onconventionele spanning, in combinatie met gemeenschappelijke thema's in de huidige samenlevingen.