De poëzie van de generatie van 27

Wanneer een internetgebruiker zoekt naar "Generación del 27 poemas", wijzen de resultaten op het werk van auteurs zoals Pedro Salinas, Rafael Alberti of Federico García Lorca. Er zijn ook geschriften van Dámaso Alonso, Jorge Guillén, Gerardo Diego, Emilio Prados, Vicente Aleixandre, Manuel Altoaguirre, Adriano del Valle, Juan José Domenchina en Pedro García Cabrera.

Die lijst bevat de creaties van andere dichters die gedeeltelijk verband houden met de generatie. Het zijn Miguel Hernández, León Felipe, José Moreno Villa, Fernando Villalón, Max Aub en Joaquín Romero Murube. Op dezelfde manier, de illustere Chileen, Pablo Neruda was nauw verbonden met de surrealistische kunstenaars van de groep, met name Salvador Dalí.

De generatie van '27

Dit was de naam die werd gegeven aan een groep avant-garde literatoren, schilders en intellectuelen die in 1927 ontstond. De rol van de oprichters —Pedro Salinas, Rafael Alberti, Melchor Sánchez Almagro en Gerardo Diego— was om hulde te brengen aan Luis de Gongora (1561 - 1627), toen driehonderd jaar van zijn dood waren voltooid.

De voorlopers van de beweging beschouwden Góngora als 'de grootste exponent van de barokke literatuur van de Gouden Eeuw."Spaans. De generatiekwalificatie werd echter besproken door Salinas zelf, die bevestigde dat de leden van de groep niet in overeenstemming waren met Julius Peterson's concept van "generatie". Deze historiografische definitie wordt beheerst door de volgende criteria:

• Weinig afstand tussen de geboortejaren van de leden. In het geval van de generatie van 27 hadden sommigen leeftijdsverschillen tot 15 jaar.
• Vergelijkbare academische en / of intellectuele training. Hoewel velen van hen samenvielen in de studentenresidentie van Madrid, eran een culturele broederschap met gemeenschappelijke esthetische kenmerken en een gedeelde filosofie.
• Persoonlijke relaties. Om de waarheid te zeggen, de leden van de generatie van 27 waren meer gegroepeerd in paren of in trio's; het was geen erg samenhangende groep.
• Tussenkomst in eigen daden van collectieve aard en het bestaan ​​van een "generatiegebeurtenis", waardoor de vereniging van wilskrachten ontstaat. Op dit punt, het eerbetoon van de oprichters aan Luis de Góngora en het evenement "Sin Sombrero" zijn de twee meest gedenkwaardige gebeurtenissen van de groep.
• Aanwezigheid van een identificeerbare leider (gids).
• Geen band of continuïteit met de volgende generatie. In dit opzicht zijn academici van mening dat sommige van haar leden - Miguel Hernández, bijvoorbeeld - leden waren van de generatie van '36. Evenzo bleven Dámaso Alonso en Gerardo Diego in het land na de Spaanse burgeroorlog en onderhielden ze een zekere relatie met de Franco's lijn.
• Generatietaal (vergelijkbare stijl).

Kenmerken van de poëzie van de generatie van 27

Verloofd

De dichters van de generatie van 27 onderscheidden zich door hun sociale en politieke betrokkenheid. Daarom waren het geen schrijvers die louter werden gemotiveerd door het plezier van lyrische compositie, aangezien hun teksten een communicatief doel hadden van sociale aanklacht. Zo werd poëzie - net als de andere artistieke manifestaties van de beweging - een middel tot expressie en protest.

Deze trend is te wijten aan de wending van Spanje in de tweede helft van de jaren twintig naar een meer progressieve samenleving met meer rechten. Overeenkomstig, de schrijvers van de generatie van 27 weerspiegelden de trend van een land dat meer bereid was om in de wereld te integreren. Een voorbeeld van toegewijde poëzie is het gedicht "Voor wie ik schrijf" van Vincent Alexander; fragment:

"Ik schrijf voor degenen die mij niet lezen. Die vrouw die

Ren over straat alsof ik de deuren ga openen

bij dageraad.

Of die oude man die op de bank op dat plein slaapt

klein meisje, terwijl de ondergaande zon haar met liefde neemt,

omringt je en laat je zachtjes in zijn lichten glijden ”.

Progressief

De dichters van de beweging hadden een progressieve opvatting van literatuur en kunst in het algemeen. Dus, ze waren van plan nieuwe literaire vormen te ontwikkelen om letters een nieuwe uitstraling te geven. Deze transformatie zocht echter geen breuk met de traditie, omdat het niet de bedoeling was de Spaanse poëzie van de voorgaande eeuwen te ontkennen.

Avant-garde

De schrijvers van de generatie van '27 streefden naar integratie tussen traditionele lyrische vormen en de opkomende subgenres van die tijd. Namelijk, het waren reactionaire kunstenaars tegenover de gevestigde orde, op zoek naar andere manieren om de wereld waar te nemen en te begrijpen. Een van de grootste exponenten van progressieve poëzie was Pedro Salinas.

Hieronder staat een fragment van het gedicht "Fe mía", door Salinas:

'Ik vertrouw de roos niet

van papier,

zo vaak dat ik het deed

mij met mijn handen.

Ik vertrouw de ander niet

echte roos,

dochter van de zon en kruiden,

de bruid van de wind.

Van jou dat ik je nooit heb gemaakt

van jou dat ze je nooit gemaakt hebben,

Ik vertrouw je, rond

willekeurige verzekering ”.

Enkele van de invloedrijke opkomende subgenres in de generatie van 27

• Surrealisme. Een van de bekendste voorbeelden van surrealistische poëzie uit de generatie van 27 is de dichtbundel Over engelen (selectie) (1929) door Rafael Alberti. Hier is een fragment van het gedicht "Los angeles colegiales":

"Niemand van ons begreep er iets van:

noch waarom waren onze vingers gemaakt van Chinese inkt

en 's middags gesloten bars om boeken bij zonsopgang te openen.

We wisten alleen dat een straight, als je wilt, gebogen of gebroken kan worden

en dat de zwervende sterren kinderen zijn die rekenen negeren ”.

• dadaïsme
• impressionisme
• expressionisme
• Futurismo
• Kubisme. Een van de bekendste voorbeelden is het calligram Rose of death van Federico García Lorca.

Eerbiedigde de erfenis van de Spaanse Gouden Eeuw

Afgezien van de eerder genoemde Luis de Góngora, omarmden de leden van de beweging de klassiekers van Quevedo, Lope de Vega en Garcilaso de la Vega. Gebaseerd op deze oude teksten, de dichters van de generatie van '27 creëerden nieuwe stijlen door die traditie te vermengen met de avant-garde ideologieën van die tijd.

Populaire poëzie

Bijna alle dichters van de generatie van 27 toonden een zeer oprechte verering voor populaire lyrische vormen.. Onder hen de Romancero en de traditionele Cancionero, evenals de creaties van Gil Vicente en Juan de Encina. Een voorbeeld van deze trend is voelbaar in "El romance del Duero" van Gerardo Diego; fragment:

'Jij, ouwe Duero, jij glimlacht

tussen je zilveren baarden,

slijpen met je romances

slecht behaalde oogsten ”.

Creatieve vrijheid

De dichters van de Generatie van 27 maakten composities met absolute vrijheid op metrisch niveau en in het stilistische aspect. Daarnaast, vrij vers was zeer frequent onder de auteurs van de beweging. Maar dit weerhield hen er niet van een nette (en zelfs verfraaide) taal te bereiken. Ze gebruikten over het algemeen metaforen om hun surrealistische boodschappen en visioenen krachtiger te maken.