Citaat door José Calvo Poyato.
De oneindige route is een historische roman geschreven door José Calvo Poyato. Deze tekst beschrijft de gebeurtenissen die verband houden met de eerste ronde van de wereldtournee met uitzonderlijke nauwkeurigheid en met aandacht voor de gedocumenteerde incidenten. Omdat het een toevallige en hobbelige reis was, begonnen door Fernando de Magallanes en voltooid door Juan Sebastián Elcano.
Het verhaal is opgedeeld in twee delen. In het eerste helpt de lezer Magellan bij alle voorbereidingen om de missie uit te voeren. Het oorspronkelijke doel was om een alternatieve route naar de Kruideneilanden te vinden. De tweede helft, richt zich op de incidenten van de reis die begon met een bemanning van 239 man aan boord van vijf schepen, aangevuld met één schip en 18 overlevenden.
De auteur
José Calvo Poyato is tegenwoordig een van de meest gerespecteerde Spaanse historici. In zijn werk staat hij erop de prestaties te rechtvaardigen van die ontdekkingsreizigers die vanaf het Iberisch schiereiland vertrokken. op zoek naar nieuwe gebieden. Dit zijn legendarische figuren die Spanje sinds het einde van de XNUMXe eeuw in een machine hebben veranderd om ongekende landen (voor de Europese beschaving) te veroveren.
Een van zijn studieobjecten is precies Fernando de Magallanes. De Portugese admiraal voelde zich gekleineerd door zijn landgenoten en kreeg de Spaanse nationaliteit. Door deze conjunctuur kon hij een van de meest verbazingwekkende prestaties in de geschiedenis van de mensheid promoten.
Politieke carrière
Calvo werd geboren op 23 juli 1951 in Cabra, een gemeente van de provincie Córdoba, Andalusië. Tien jaar lang was hij burgemeester uit deze stad, evenals een lid van de Provinciale Raad van Córdoba en een lid van het Andalusische parlement. Evenzo is zijn zus Carmen Calvo Poyato de huidige eerste vicepresident van de regering onder leiding van Pedro Sánchez.
José Calvo Poyato is doctor in de moderne geschiedenis aan de Universiteit van Granada. Sinds 2005 heeft hij definitief afstand genomen van de politiek om zich volledig te wijden aan zijn werk als schrijver. Momenteel is hij columnist voor de krant ABC en lid van de Royal Academy of Sciences, Fine Letters and Noble Arts van Córdoba. Het maakt ook deel uit van de Andalusische Academie voor Geschiedenis.
Kenmerken van uw publicaties
De catalogus met publicaties is hoofdzakelijk samengesteld door biografieën, essays en historiografische recensies van transcendentale gebeurtenissen en karakters van het Iberisch schiereiland. Op dezelfde manier toont hij in zijn werken een speciale belangstelling voor wat er in Andalusië en de steden Córdoba is gebeurd.
Zijn debuut in het genre was De betoverde koning (1995), sterren King Charles II. Die uiteindelijk deel zou gaan uitmaken van de officiële geschiedschrijving als het laatste lid van de Oostenrijkse dynastie in Spanje. Wiens dood de lont van de Successieoorlog heeft aangestoken.
De oneindige route
De oneindige route.
U kunt het boek hier kopen: De oneindige route
Een zeeman met gekwetste trots
In het midden van de jaren 1510, Fernando de Magallanes voelde zich ondergewaardeerd door de heersers van zijn koninkrijk. Nou, hij geloofde dat hij grote verdiensten had als zeeman. Bovendien was de admiraal gretig naar nieuwe avonturen en gretig om de onbekende wereld te verkennen die zojuist door Columbus was "ontdekt". Daarna wendde hij zich tot de grote rivalen van zijn kroon: het koninkrijk Castilië.
Op dat moment hadden Spanje en Portugal een verdrag volgens welke ze de wereld deelden. Concreet werden de grenzen tussen de domeinen van de ene en de andere bepaald door de eilanden van Kaapverdië. Dat wil zeggen, al het grondgebied ten westen van deze archipel was Spaans grondgebied, terwijl het in het oosten tot Lusitania behoorde.
Het voorstel
Het aanbod van Magellan voor Carlos I was om een alternatieve route (door het westen) te vinden van het Iberisch schiereiland naar de eilanden van de soort. Daarom zou de missie aantonen dat deze archipel (van de Molukken, in het huidige Indonesië) zich aan "de Spaanse kant van de wereld" bevond.
Navigeren tussen politiek
Lang voordat Magellan kon uitvaren, moest hij een aantal ietwat moeilijke incidenten navigeren. Specifiek, het waren vijf jaar van moeizame onderhandelingen - waarvan sommige echt gênant waren - verteld door Calvo Poyato zorgvuldig in het eerste deel van het boek.
De ontwikkeling van dit antecedent stelt de lezer in staat om het functioneren van de Spaanse samenleving aan het begin van de Renaissance-periode te leren kennen. Evenzo de auteur onthult veel "geheime" feiten over Sevilla. Omdat de Andalusische stad in die tijd het economische epicentrum van het koninkrijk werd na de ontdekking van West-Indië.
Naar de zee
Na zware politieke gevechten, samen met interne en externe samenzweringen, Magallanes slaagde erin om op 10 augustus 1519 vanuit Sevilla te vertrekken. Zijn route: eerst naar de Atlantische Oceaan; vervolgens op weg naar de zuidelijke zeeën (tegenwoordig bekend als de Stille Oceaan, juist dankzij deze expeditie).
De admiraal voerde het bevel over een squadron bestaande uit vijf schepen: Trinidad (aangevoerd door hem), San Antonio, Concepción, Victoria en Santiago. Aan de andere kant, de beheersing van het verhaal door de auteur om een vloeiend verhaal te ontwikkelen, is zeer voelbaar. De schrijver weet op een formidabele manier de moeilijkheden vast te leggen waarmee de personages worden geconfronteerd en hoe ze steeds sterker worden.
Eerste tegenslagen
Er gingen amper een paar maanden voorbij toen we de Atlantische Oceaan overstaken, toen de eerste interne conflicten en enkele groepen rebellenbemanningsleden opdoken. In consecuense, Magellan werd gedwongen zijn "donkere kant" te laten zien om de touwtjes in handen te houden. Bovendien verslechterde het barre zuidelijke klimaat de reisomstandigheden.
In de Stille Zuidzee
Eenmaal in de Stille Oceaan, ver van het vinden van rust, raakte de bemanning zonder voedsel en begon te verhongeren ... wanhoop was onhoudbaar. Maar Magellan kreeg eindelijk de route die oorspronkelijk door Columbus was uitgestippeld: de archipel van de Filippijnen.
Jose Calvo Poyato.
Aldus de admiraal toonde aan dat de Molukken 'aan de Spaanse kant' waren. Fernando de Magallanes kon het echter niet persoonlijk "bewijzen", aangezien hij stierf voordat hij aankwam op de eilanden van de soort. Om deze reden nam Juan Sebastián Elcano het bevel over de verminderde expeditie op zich.
Trouw aan de geschiedenis
Het laatste deel van het verhaal beschrijft de gebeurtenissen aan boord van de Victoria, het enige half complete schip dat de oneindige route heeft afgelegd. Naast de honger en verveling na zo lang zeilen, moest de bemanning waakzaam blijven. Het was niet voor minder, want de terugweg ging langs Afrikaanse kusten (onder controle van de Portugezen).
Analyse
Op 6 september 1522 meerden Elcano en 17 andere mannen in Sevilla aan. In de woorden van José Calvo Poyato werd aan deze prestatie niet het nodige belang gehecht. Bovendien wijst de Andalusische intellectueel erop dat als de expeditie was mislukt, hij meer in Spanje zou worden herinnerd. In elk geval, De oneindige route heeft de verdienste een werkelijk verbazingwekkend hoofdstuk in de geschiedenis van de mensheid te redden.
Hoewel het verhaal van begin tot eind interessant is, is het politieke weefsel van het eerste deel van het boek een beetje dik. Daarom draagt dit gedeelte van de tekst (op het droge) de lezers en de auteur zelf een beetje. Eindelijk, wanneer zijn personages op zee zijn, lijkt Calvo Poyato haast te hebben om de reis te voltooien. Toch is het een uitstekende lezing.