Fotografie door Cristina Peri Rossi: ASALE-website.
Christina Peri Rossi Uruguayaanse schrijver geboren op 12 november 1941 in Montevideo, is de winnaar van Cervantes Award jaarlijks toegekend door het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Sport en is begiftigd met 125.000 euro. Afwezig om gezondheidsredenen bij het evenement dat vandaag plaatsvond in Alcalá de Henares, is de actrice geweest Cecilia Roth degene die verantwoordelijk is voor het lezen van zijn toespraak. Om deze reden is hier een selectie van geselecteerde gedichten Vieren.
Christina Rossi
verbannen in ons land tijdens de militaire dictatuur in Uruguay, hier gevestigd en heeft gewerkt als articulist in verschillende media zoals El País y El Mundo. schrijf zoveel proza als vers met werkt als Het schip van gekke mensen, Play Station, Beschrijving van een scheepswrak, Europa na de regen, Uitnodiging o Woord.
Gekozen gedichten
De vreemdeling
Tegen zijn geboortedoop
de geheime naam waarmee ik haar noem: Babel.
Tegen de buik die haar verward neerschoot
het bassin van mijn hand dat het omsluit.
Tegen de hulpeloosheid van hun oerogen
de dubbele visie van mijn blik waar het wordt weerspiegeld.
Tegen zijn hooghartige naaktheid
de heilige eerbetuigingen
het broodoffer
van wijn en kus.
Tegen de hardnekkigheid van zijn stilzwijgen in
een lange langzame toespraak
zoute psalmody
gastvrije grot
tekens op de pagina,
identiteit.
Volle maan
voor elke vrouw
dat sterft in jou
majestueus
waardig
velvetleaf
een vrouw
geboren in volle maan
voor eenzame genoegens
van de vertalende verbeelding.
Toewijding
Literatuur scheidde ons: alles wat ik over jou wist
Ik heb het in de boeken geleerd
en wat ontbrak,
Ik heb er woorden aan gegeven.
De passie
We kwamen uit liefde
als een vliegtuigcrash
we waren onze kleren kwijt
de papieren
Ik miste een tand
en jij het idee van tijd
Was een jaar zo lang als een eeuw
of een eeuw kort als een dag?
voor de meubels
door het huis
gebroken slachtafval:
bril foto's bladloze boeken
Wij waren de overlevenden
van een aardverschuiving
van een vulkaan
van de weggerukte wateren
En we namen afscheid met het vage gevoel
overleefd hebben
Hoewel we niet wisten waarom.
zeemanshandboek
Enkele dagen navigatie genomen
en omdat je niets te doen hebt
als de zee kalm is
de waakzame herinneringen
omdat ik niet kan slapen,
om je in herinnering te dragen
om de vorm van je voeten niet te vergeten
de zachte beweging van de hurken naar stuurboord
je gejodeerde dromen
Vliegende vis
om niet te verdwalen in het huis van de zee
ik begon te doen
een zeemanshandboek,
zodat iedereen weet hoe ze van je kunnen houden, in geval van schipbreuk,
zodat iedereen wist hoe te navigeren
in het geval van manoeuvres
En voor het geval dat
signalering
bel met de o die rood en geel is
bel je met de i
die een zwarte cirkel heeft als een put
bel je vanuit de blauwe rechthoek van de that
smeek je met de ruit van de efe
of de driehoeken van de z,
zo heet als het gebladerte van je schaambeen.
Bel je met de i
signalering
steek uw linkerhand op met de ele-vlag,
hef beide armen op om te tekenen
-in de nachtelijke schittering-
de lugubere zoetheid van de u.
Woord
het woordenboek lezen
Ik heb een nieuw woord gevonden:
Met plezier, met sarcasme spreek ik het uit;
Ik voel het, ik spreek het, ik verhul het, ik traceer het, ik pulseer het,
Ik zeg het, ik sluit het op, ik hou ervan, ik raak het aan met mijn vingertoppen,
Ik pak het gewicht, maak het nat, verwarm het in mijn handen,
Ik streel haar, ik vertel haar dingen, ik omring haar, ik sluit haar in een hoek,
Ik steek er een speld in, vul het met schuim,
dan, als een hoer,
Ik mis haar.
Herinneringen
Ik kon niet stoppen met van haar te houden omdat vergetelheid niet bestaat
en geheugen is een wijziging, zodat onbedoeld
hield van de verschillende vormen waarin ze verscheen
in opeenvolgende transformaties en was nostalgisch voor alle plaatsen
waar we nog nooit waren geweest, en ik wilde haar in de parken
waar ik haar nooit wilde hebben en stervende was van herinneringen aan de dingen
dat we het niet meer zouden weten en zo gewelddadig en onvergetelijk waren
zoals de weinige dingen die we hadden geweten.
Bronnen: Met lage stem, Gedichten van de ziel