Zardoya Schelp was een Chileense dichter geboren in Valparaíso en vestigde zich in Spanje en vandaag een nieuwe verjaardag van zijn geboorte. Dit is een selectie van gedichten van zijn werk om het te onthouden of te kennen.
Zardoya Schelp
Van Spaanse ouders met roots in Cantabria y Navarra, Schelp verhuisde met hen naar Spanje toen ik zeventien was. Van Saragossa zij gingen naar Barcelona en uiteindelijk vestigden ze zich in Madrid, waar het begon Filosofie en brieven. Maar een cursus Bibliotheekwetenschappen bracht haar naar Valencia. Het was rond deze tijd dat hij zich aansloot bij een entiteit genaamd Populaire cultuur Waardoor hij culturele activiteiten en een bibliotheek organiseerde. Het was ook het moment waarop zijn poëtische carrière begon.
Overuren, zardoja hij schreef ook korte verhalen en filmscripts, maar gaf ook les en vertaalde. Later gestudeerd moderne filologie en promoveerde in seizoenen Universiteit van Illinois.
Enkele van zijn werken zijn: Huilend domein, Onder het licht of Het hart en de schaduw (waarmee hij de . won Prijs vrouwelijke poëzie. Andere werken waren: Het geschenk van het zaad, Altamoreen Manhattan en andere breedtegraden.
gedichten
laatste droom
Welke droom is de jouwe?
(De gouden populier?)
Waar droom je over, in slaap?
(De bodemloze wateren?)
Wie gaat er voor jouw nacht?
(Alleen de vogels?)
Valt de aarde je zwaar?
(De golven? De vreugde?)
Of slaap je zonder slaap,
zonder te huilen, in het stof?
Dan alleen
Alleen als stilte je eist
dat je intiem spreekt,
met iedereen, met jezelf van binnen,
schrijf wat het dicteert.
Dringend, de woorden, een voor een,
zal ontspruiten in de zin
zoals bloemen of geliefde muziek
dat zwijgen niet mogelijk is.
Een dialoog zal zijn of bekentenissen,
dan alleen,
dat zal de geesten vullen met gelukzaligheid
of pijn zonder naam.
Het hernieuwde plezier om ons te kennen
menselijke wezens
in staat om de blonde olie te gieten
noodzakelijke toespraak.
Albasten woestijn
Albasten woestijn,
witte duinen,
vannacht waren ze dromen.
Het was een poolreis
eindeloos…
Grote blokken dreven
als doelloze schepen,
op drift, yertos.
Meeuwen, boobies — vogels
ze bleven tegen ze schreeuwen.
Ik weet niet of ik liep
vanwege de witte sneeuw.
Maar, alleen, glijdend,
Ik kwam bij een centrum:
het was de as van de wereld,
bevroren mysterie
Het woord is mijn enige vaderland
Het woord is mijn enige vaderland.
Dit levende woord dat ik morst
blauw en rood, grijs of zwart en wit,
gisteren en vandaag, morgen, zoveel jaren.
Het woord is mijn enige vaderland.
Het is het enige brood dat ik elke dag eet.
Ik kauw op harde korst, zachte kruimel,
gouden kaars die de lip kust!
Ik giet het door mijn ogen, over mijn gezicht.
Huilen wordt geboren uit het diepe hart.
De lettergrepen ademen de hele ziel,
het bezinksel van ingeklemde stiltes.
Bijna naakt
Bijna naakt
Kijkend naar wat ik schrijf
voor je ogen?
Dat verre punt
wie keek naar jou,
lichtgevende pupil
dat ik je toen zag
vanuit zijn donkere kamer
dus ik kan
vandaag overweeg je
met intieme tederheid
van hernieuwde jeugd?
Het maakt niet uit dat ik twijfel:
je lacht naar me Genoeg.
Identiteitsdocumenten
Identificeer uw boeken, documenten!
Wie ben ik, ja, ze verklaren als cédulas
ondertekend door de rechter, door de burgemeester.
Voor jou beantwoorden ze vragen
vroeg iemand nieuwsgierig.
Ze zijn verantwoordelijk voor je acties en je dromen.
Op een plein wachten ze in stilte.
In een rustige hoek en in de treinen.
Aan de stille tafel die u bedient,
waar je je brood eet en ook leest.
De niet-gepubliceerde pagina's spreken voor u.
En ze zijn geen beloning of aalmoes
dat je voor vergeetachtigheid voor iemand weggaat,
voor een eenzaam wezen dat zoekt
gele papieren, onuitwisbaar
geschriften, zeer oude bekentenissen.
Was het beter geweest om ze te verbranden?
en dan de as naar ze gooien
en laat geen herinnering aan je naam achter,
van wat was je in vers en leven?
Geef ze aan de wind en verstrooi ze?
Niets is zo gebeurd ... Uw inscripties,
gegraveerd met inkt in sommige lijnen,
ze zullen misschien niet lang meegaan of ze zullen stof zijn
van vraatzuchtige houtwormen en Tijd.
Uw identiteit wordt weggegooid of misbruikt.
De tekenen van je ziel zijn ingeschreven
in elk vers van jou ... elke pagina
je onmiskenbare handtekening is al getekend ...
Familieleden toekomst vandaag wachten
die stem die ze nog niet horen.