Ik heb het boek al maanden "Zoals de zon voor bloemen" door Irene Villa gepubliceerd in de Redactioneel Espasa, en hoewel ik er lang geleden mee begon, was ik er niet helemaal "verslaafd" aan. Toch, en te beginnen met deze korte regels, die naar mijn persoonlijke mening heel goed zouden kunnen zijn, ben ik het al uit en heb ik een redelijk uitgewerkte mening over het boek en vergelijk ik het ook met wat ik eerder heb gelezen van de auteur Irene Villa .
Synopsis en boekgegevens
"Zoals de zon voor bloemen" het is een roman gevestigd in Rainbow, een ngo denkbeeldig dat tot doel heeft voor kinderen en adolescenten te zorgen van wie de ouders niet voor hen kunnen zorgen en werken om hen, al naar het geval, adoptiegezinnen of pleeggezinnen te bieden.
Judith, de hoofdpersoon van het boek is de persoon die de leiding heeft over deze ngo, een maatschappelijk werker die werkt in het adoptieprogramma van een autonome gemeenschap. Ze is jong, enthousiast, energiek en toegewijd aan haar werk, tot op het punt dat overmatig enthousiasme een groot probleem kan worden. Jarenlang heeft haar leven zich alleen op haar werk gericht, totdat een ongelukkige beslissing een drama teweegbrengt dat haar in een depressie dompelt en haar dwingt haar toekomst te heroverwegen.
Boek gegevens
- Aantal pagina's: 304 pagina's
- binding: Zachte hoes
- Uitgever: SLU Espasa Books
- taal: Castiliaans
- ISBN: 9788467045161
- Prijs: 19,90 euro
Persoonlijke mening
In dit boek kunnen we twee duidelijke hoofdpersonages vinden, enkele secundaire karakters en de figuur van de kinderen uit het adoptiecentrum, dat naar mijn mening het best vertegenwoordigd en gekarakteriseerd is in de roman. Sommige personages met vrij reële situaties en volgens wat het betekent om een verlaten of 'gediscrimineerde' minderjarige te zijn door een andere gezinssituatie en die van huis tot huis gaat, vanwege hoe moeilijk het is om te acclimatiseren aan een nieuw huis, met een nieuw huis. familie en met nieuwe regels. Zeker als de leeftijd van deze minderjarigen toeneemt.
Wat betreft de hoofdpersoon, Judith, ze is een zeer professionele vrouw en zeer toegewijd aan haar werk als psycholoog in het jeugdcentrum. Elke mislukking of verkeerde beslissing is een zeer moeilijke tegenslag om te overwinnen vanwege zijn grote professionaliteit en perfectie.
Iets dat mijn aandacht heeft getrokken en voorgoed zijn twee dingen:
- Er zijn enkele fragmenten van liedjes van de Spaanse muziekgroep «Maldita Nerea». Ik vind het leuk dat schrijvers liedjes of muzikale artiesten in hun boeken vermelden. Dit maakt dat ik meteen, als ik het nummer niet ken, snel op zoek ga.
- Aan het einde van het boek staat een nota van de auteur Irene Villa, waarin hij uitlegt hoe en waarom dit boek begon. Het was in Mallorca, met name in de Nazaret Stichting, een opvangcentrum voor jongens en meisjes waar hun ouders hen helaas niet alles konden geven wat ze nodig hadden. Ik vind het leuk dat ervaringen die zo menselijk zijn als deze, naar de literatuur worden gebracht en op de een of andere manier op mensen worden overgedragen.
Zoals ik aan het begin van deze recensie al zei, ben ik maanden geleden met het boek begonnen maar Ik raakte er niet echt verslaafd aan. Het ontbrak me aan iets om dag in dag uit te lezen, zoals het mij is overkomen met vele andere boeken, waaronder er ook een is van Irene Villa, "Het is nooit te laat, prinses". De laatste heeft me van begin tot eind vastgehaakt. Zo "Zoals de zon voor bloemen" Ik heb het af en toe gelezen, en onder andere.
Ik hou er niet van om boeken een cijfer te geven, omdat het mij lijkt dat lezen volkomen subjectief is voor de mening van iedereen (wat ik misschien leuk vind, hoeft niet leuk te zijn voor jou en vice versa), maar ik kan me geen review zonder nota dus de mijne is 3 / 5.
Ik raad aan om het te lezen als je van boeken houdt met een geladen menselijke en sentimentele inhoud, moeilijke verhalen waaruit je altijd iets goeds en positiefs kunt halen. Als je daarentegen iets diepers zoekt, raad ik het af.