Vandaag ik ben 13 jaar oud. De tweede 13 die ze me hebben uitgeleend. Een middag in 2004 leven en dood ze ontdekten mijn brieven aan de kant van een weg. Het duurde maar een paar seconden. De dood was met poker van azen. Leven, met een ladder van kleur. Harten Zo ik ben er nog. Lezen, schrijven, naar muziek luisteren, genieten van mijn familie en vrienden, en nog een jaar bedanken voor dat geluk in het spel.

Dus dat para celebrar mijn dertiende verjaardag toegift, ik ben erg opgewonden meetwaarden ophalen van de eerste 13 en vergelijk ze met de vele andere van de tweede. Dat zijn enkele voorbeelden. Kan zijn delen sommige. Oh en Bedankt voor de felicitaties.

Mijn eerste 13 jaar

Ze waren allemaal geschenken, ongetwijfeld. En let in de rest op de meerderheidsvertegenwoordiging van Duitse schrijvers. Ik heb speciale genegenheid voor korte spookverhalen. Onmogelijk om het zijn van te verbeteren Noord-Amerikaanse en Britse klassiekers zo cool als die. Inbegrepen De legende van de slapende vallei van Irving, De geest van Canterville van Wilde, De pestkoning van Poe, De derde persoon door Henry James en Laura van Saki, het pseudoniem van de in Birma geboren Schotse schrijver Hector Hugh Munro.

Fantasie

Wat was dat van die nieuwe uitgaven van die jaren, tegenwoordig klassiekers uit de jeugdliteratuur. Wat kan er al gezegd worden Momo o Het eindeloze verhaal door de Duitser Michael Ende? Ik weet dat ik eerder heb gelezen Momo, maar de immense impact was met Het eindeloze verhaal, zoals ik me kan voorstellen dat het zou gebeuren met alle kinderen die het op die leeftijd lazen. De structuur, de indeling van de tekst in die letters van groene en rode kleur die werelden en karakters scheidde... en vooral het gevoel te geloven dat je, net als Sebastian, een magisch boek tussen de handen.

In de loop van de tijd heb ik er nog veel meer gehad met lezingen waardoor ik ze soms heb afgesloten. Uit opwinding, uit verveling, ook uit verbazing, want hij geloofde niet wat hij las. Maar ze waren niet zo zo echt voelen om tussen twee werelden te leven. Om over te vliegen Fujuro met Atreyu, van het leven in de ivoren toren met de Infant Empress, om me zo bang te maken en te fascineren Gmork en de Niets op het punt me op te slokken.

Waar je ook bent, mogelijk daar in Fantasia, Mr. Michael Ende zal voor altijd leven in de miljoenen kinderen die hebben geleerd (en leren) om echt van boeken te houden dankzij dat lezen.

realisme

Ondanks de enorme emotie en toewijding aan Het eindeloze verhaal, het fantasy-genre bleef mijn aandacht niet trekken. Ik ging meer naar hem toe realisme en geschiedenis, hoewel altijd met de hoofdthema's van de goed, kwaad en liefde.

Klaudia vormt een club, uit het Duits Maria fischer, is een van de meest merkwaardige vanwege wat ze hebben betekend als een weerspiegeling in mijn persoonlijke volwassen leven (of zogenaamd volwassen). Het verhaal van Klaudia, een tiener die vorm een ​​fanclub van een succesvolle zangeres, het was mijn eerste echte identificatie met een personage. EEN verwachte spiegel van wat toen is gekomen. Ik zal verder niets zeggen. Ik zal je alleen maar wijzen hier en je zult het begrijpen als je rustig een wandeling maakt.

Wat betreft de Toen Hitler het roze konijn stal, van het eveneens Duitse judith kerr, is een andere klassieker uit de jeugdliteratuur. Met alle aansporing didactisch van zo'n belangrijke historische periode waarin het verhaal van de kleine Anna en haar familie, van joodse afkomst, zich afspeelt. Zijn ontsnapping en wisselvalligheden in Zwitserland, Frankrijk en uiteindelijk in Londen zijn een cool net zo interessant als ook vol emoties.

En tot slot die bescheiden Schotse plattelandsdokter, de hoofdpersoon van De avonturen van een zwarte kofferHet is ook een van mijn eerste literaire invloeden voor wat ik later creëerde. Een heel gelezen lichtgewicht, traditionele snit, wat ook mijn latere smaak heeft gevormd.

Mijn tweede 13 jaar

Het is onmogelijk om aan te nemen dat deze titels het meest representatief zijn. Het zijn mijn tweede 13 jaar, er is geen vergelijking. Ik las in een razend tempo, met meer dan conforme smaken. Met andere ogen, kortom. Ik blijf ontdekken, maar het is al anders. U bent al op zoek naar de meest precieze sensaties. Je hebt winnende paarden of je weet dat ze je weinig in de steek zullen laten.

Van die titels kan ik toegeven dat ze dat zijn winnaars. Meer? Nou, ik zeg het niet meer, dat ik mezelf meer herhaal dan knoflook. Maar in werkelijkheid zijn ze allemaal. In zijn vorm, voor zijn inhoud ... alle, behalve Muziek voor lelijken, het prachtige liefdesverhaal ondertekend door Lawrence Silva, behoren tot serie. Drie zwart (De Verlosser, het Rode Plein, Lennox), één romantisch (Tatiana en Alexander) en een historisch (De twaalf kinderen van Parijs).

Degene die me meer dan zelfs pijn doet is niet aangekomen voor de ogen in het Spaans is dat van Tim wil niet. Een stuk van zowel historische als zwarte Britse schrijver, wiens werk in deze thuislanden weinig recht heeft gekregen. Dutje publiceerde het eerste boek, De bestelling, een essentiële historische romantitel die ik ten zeerste aanbeveel. Wie de Saksische taal beheerst, moet klaar zijn met deze tweede. Het is moeilijk maar het is het zeer waard.

De anderen hadden de voorkeur boven de voorkeur. Met een flink deel van de beste karakters van het zwarte genre. Met een zeker Harry gat, ahem, het melancholische en zo Russische Arkady Renko o Lennox, de cynische grijze detective uit Glasgow uit de jaren vijftig, gemaakt door Craig Russel. En van Tatiana en Alexander het volstaat om dat te zeggen voor de meest romantische er is geen gelijkwaardige partner.