Foto: De Australiër.
In ons leven is er altijd een bijzonder boek, zie waarom we het ontdekten op een specifiek en bepalend moment in ons bestaan, omdat het verhaal als geen ander met ons verbindt, omdat het ons laat reizen en het onbekende laat omarmen. In mijn geval is dat boek dat wel The God of Small Things, door Arundhati Roy, die in 1997 de Booker Award voor auteur rapporteerde, meer dan 8 miljoen exemplaren verkocht en in 42 talen werd vertaald. Twintig jaar later, maar zonder India te verlaten, Roy publiceert zijn nieuwe boek, The Ministry of Ultimate Happiness.
Arundhati Roy: urgentie en eeuwigheid
Hoewel Arundhati Roy er vier jaar over deed om haar eerste roman (1992 - 1996) te schrijven, heeft ze meer dan eens gehoord dat ze het eigenlijk haar hele leven had geschreven. Want ondanks het magische realisme en exotisme dat het Westen verleidde, is The God of Small Things vooral het dagelijkse portret van een Syrisch-christelijke familie uit de tropische staat Kerala waarmee de auteur hulde brengt aan haar eigen ervaringen, hoewel dit duurt 35 jaar wachten. En het is nu, 20 na zoveel prijzen en successen, dat we nieuws hebben over nieuw materiaal waarvan het er één is India's beroemdste (en gewetensvolle) auteurs.
En het is dat Roy de afgelopen 20 jaar ondergedompeld heeft geleefd in andere parallelle projecten, vooral activisten: de opzegging van de kernproeven die door de Indiase regering in de staat Rajasthan zijn uitgevoerd (wat leidde tot The End of Imagination, een van zijn vele essays), documentaires over de maoïstische guerrillastrijders, beschuldigingen van hindoe-nationalisme, de verdediging van vrouwenrechten in een land dat zo ongelijk is als het zijne en zelfs uitspraken over een duistere kant van Gandhi die blaren onder de meest conservatieve sectoren van India. Maar niemand, zelfs haar literaire agent niet, rook dat er een nieuwe roman in de geest van de auteur begon te koken.
'Ik weet niet wanneer ik het begon te schrijven, ik bedoel, het is erg esoterisch,' bevestigde Roy. The Guardian onlangs, hoewel hij te allen tijde duidelijk was dat "hij geen The God of Little Things 2 wilde".
Arundhati Roy's nieuwe boek, The Ministry of Ultimate Happiness, duikt in de wereld van hijras, die worden beschouwd als mensen van het derde geslacht, voorheen aanbeden vanwege hun status als adviseurs van grote koningen, maar momenteel onderdrukt in een Indisch subcontinent waar LGBT-rechten niet volledig zijn vastgesteld. De hoofdrolspeler, Anjum, is een transgendervrouw die, nadat ze in een gemeenschap van hijras midden in de armoede in Oud Delhi heeft geleefd, besluit zich op een begraafplaats te vestigen en daar het begin te beginnen van een accommodatie waarin alle minderheden van India passen: van andere transgenders tot degenen die bekend staan als onaanraakbaren, het laagste echelon van het bekende kastenstelsel van het Aziatische land, wat aanleiding geeft tot een galerij van kleurrijke en extravagante karakters die Roy's interesses en zijn liefde voor India weerspiegelen, dat land dat vertegenwoordigt voor haar «een stroom van solidariteit».
Twintig jaar later wordt de tweede roman van Arundhati Roy op 6 juni gepubliceerd, terwijl hij in oktober vanuit Anagrama in Spanje aankomt. Twee decennia die leiden tot de vraag die de autoa de komende maanden het meest zal horen: waarom zoveel non-fictieboek en al die tijd voor een nieuwe roman?
'Omdat het verschil tussen non-fictie en fictie is dat de eerste urgentie oproept en de tweede eeuwigheid', zal Roy hem vertellen.