Antonio Buero Vallejo.
Fotografie: Instituto Cervantes.
Tijdelijke afbeelding voor Antonio Buero Vallejo is geboren op September 29 vanaf 1916 Guadalajara en behalve dat hij een van de meest gerenommeerde Spaanse toneelschrijvers was, was hij ook schilder. In feite werd hij opgeleid aan de San Fernando School of Fine Arts in Madrid. Hij zat van 1939 tot 1946 in de gevangenis, waar hij samenviel met Miguel Hernández en met wie hij een grote vriendschap sloot. Al in vrijheid begon hij samen te werken in verschillende tijdschriften zoals cartoonist y schrijver van korte stukjes theatraal.
En 1949 publiceerde wat zijn beroemdste werk is, Geschiedenis van een ladder, wie heeft de Lope de Vega Award. Met haar behaalde hij enorm publiek succes in het Spaanse Theater in Madrid. Later ging hij verder met het schrijven en in première brengen van meer werken zoals: De wever van dromen, Het verwachte signaal o Een dromer voor een volk. Zij zijn ook Het concert van Sint Ovid o Dakraam. Dit is een selectie van enkele fragmenten van hen om te onthouden.
Antonio Buero Vallejo - Fragmenten van zijn werken
Dakraam
VINCENT. Het is geen waanzin, het is ouderdom. [Een veel voorkomend iets:] arteriosclerose. Nu zal hij thuis wat terughoudender zijn: ik heb ze vorige maand televisie gegeven. [Je zult de dingen moeten horen die de oude man zal zeggen.] Je zult deze ansichtkaart niet leuk vinden. Je ziet geen mensen.
DE VADER. Deze kan ook omhoog.
MARIO. Waar?
DE VADER. Naar de trein.
MARIO. Welke trein?
DE VADER. Naar die.
MARIO. Dat is een dakraam.
DE VADER. Wat weet jij…
ENCARNA. We gaan niet weg?
MARIO. Vicente komt vandaag.
DE VADER. Welke Vicente?
MARIO. Heb je geen zoon die Vicente heet?
DE VADER. Ja, de oudste. Ik weet niet of hij leeft.
MARIO. Het komt elke maand.
DE VADER. En wie ben jij?
MARIO. Mario.
DE VADER. Je naam is naar mijn zoon.
MARIO. Ik ben je zoon.
DE VADER. Mario was kleiner.
MARIO. Ik ben gegroeid.
DE VADER. Dan klim je beter.
MARIO. Waar?
DE VADER. Naar de trein.
Irene of de schat
Irene, ik hou van je. Ik houd van je! Hé, ik flapte het er al uit! Zeg nog niets. Laat ik het eerst uitleggen. Ik wil dat je met je trouwt en je uit deze hel haalt waar je wordt gekweld. Ik weet dat ik niets waard ben. Ga figuur! Een arme professor zonder leerstoel of middelen; nog een van het oneindige leger van afgestudeerden in de filosofie die nergens dood kunnen vallen. "De student donderde", zegt Don Dimas. Mijn leven is aan me voorbijgegaan en ik ben dakloos. Met de weinige pesetilla's van het land dat ik in mijn stad heb en wat ik van de lessen krijg, kan ik nauwelijks leven. Ik heb niets, en wat erger is, ik verloor ook illusies. Jaren geleden ben ik gestopt met het nemen van opposities, omdat anderen die slimmer of levendiger waren altijd het spel wonnen. Ik ben een loser ... Een nutteloze ik weet het (Korte pauze). maar juist daarom durf ik tot u te spreken. We zijn twee eenzaam. Ik ben niet van plan om tegen je herinneringen te vechten, maar ik wil je redden van de verschrikkelijke melancholie waarin ik je zie leven ... En ook dat je mij redt. Je geeft me mijn vertrouwen in het leven terug, dat ik heb verloren. Sinds ik je ken, wil ik weer vechten. Je hebt het wonder gedaan, mijn lieve, mijn verdrietige Irene. Blijf me redden, jij die het kan, en red jezelf! ... Accepteer me.
Geschiedenis van een ladder - Einde van Akte I
FERNANDO.- Nee. Ik smeek je. Ga niet weg. Je moet me horen... en me geloven. Komen. Zoals toen.
CARMINA.-Als ze ons zien!
FERNANDO.- Wat kan het ons schelen? Carmina, geloof me alsjeblieft. Ik kan niet leven zonder jou. Ik ben wanhopig. Ik verdrink in de alledaagsheid die ons omringt. Ik wil dat je van me houdt en me troost. Als je me niet helpt, kom ik niet vooruit.
CARMINA. Waarom vraag je het niet aan Elvira?
FERNANDO.- Je houdt van me! Ik wist het! Je moest van me houden Carmina, mijn Carmina!
CARMINA.- En Elvira?
FERNANDO.- Ik haat haar! Hij wil me opjagen met zijn geld. Ik kan het niet zien!
CARMINA.- Ik ook niet!
FERNANDO.- Nu zou ik je moeten vragen: En Urbano?
CARMINA.- Hij is een goede jongen! Ik ben gek op hem! Gek!