Enkele jaren geleden droomde ik ervan Schrijf een boek, dat ze het zouden publiceren in een hoofdartikel min of meer van gemiddeld niveau en zie onder andere de omslag in sommige etalages van de boekhandels van mijn stad,… Illusie! Ja, enkele jaren geleden had ik nogal een waanvoorstelling over dit onderwerp, totdat ik een beetje in de uitgeverij kon graven en mensen ontmoette die je ogen openen en je voeten op de grond zetten ...
De realiteit rond boeken en hun publicatie is heel anders ... Weinigen, Er zijn maar heel weinig schrijvers die echt kunnen zeggen dat ze van schrijven leven, en het is een feit dat het schrijversberoep altijd slecht werd betaald. En zo niet, vraag het dan bijvoorbeeld aan Kafka en om er maar één te noemen.
Als we Spanje noemen, zullen we dat zeggen Personages als Belén Esteban verkopen meer boeken dan Mario Vargas Llosa (die ook niet slecht oplaadt), gegevens waarvan ik niet goed weet hoe ze te catalogiseren: of het nu in het absurde is, in de pijnlijke of direct, in de ruwe en trieste realiteit die bepaalde zaken van het land omgeeft. De meningen ver weg laten, die ik er al genoeg in heb uitgebreid, raad ik dit boek aan: "Geschriften over de kunst van het schrijven" de Franz Kafka.
Wat vinden we in dit boek?
Dit boek bevat alle referenties van Franz Kafka, toegankelijk voor samenstellers, over zijn eigen werk en ook over zijn belangrijkste ideeën en opmerkingen over de kunst van het schrijven in het algemeen, over de kunst van het schrijven van brieven en over de kunst van het dagelijks dragen van een brief.
Deze compilatie verzamelt chronologisch materiaal uit de meest uiteenlopende bronnen: De Dagboeken door Kafka, zijn persoonlijke correspondentie (Felice Bauer, Milena Jesenská, Max Brod…) maar ook professionele correspondentie met redacteuren en schrijvers; evenals rapporten, notities, fragmenten van zijn werken en transcripties van gesprekken.
Deze documenten zijn van uitzonderlijk belang voor het benaderen van het leven en werk van Kafka, en ze reconstrueren het nauwe samenspel tussen de twee omdat, zoals Joachim Unseld opmerkt, “Kafka's levensreis onlosmakelijk verbonden is met de geschiedenis van zijn publicaties. Het pad dat hij volgde werd gekenmerkt door hoop en vervolgens door de beslissing om schrijver te worden, waarbij hij de zekerheid van één zijn (zekerheid die zijn creatieve productiviteit activeerde) doorliep tot hij teleurgesteld werd (die uiteindelijk al zijn productiviteit op een pijnlijke manier lamlegde) bij het verifiëren van de onmogelijkheid om het doel van zijn leven te bereiken.
Kafka's werk, gefragmenteerd, raadselachtig, voorspellend, voedt zich ook met deze onvermoeibare correspondentie met het schrijven zelf.
Zelfs als het slecht wordt betaald, zelfs als je nooit ziet hoe een uitgever in je boek geïnteresseerd is, gaat schrijver zijn en je eraan wijden verder dan puur economisch belang, als er ooit iemand begon te tekenen, woord na woord er echt over na te denken.