Op een dag als vandaag, namelijk 14 december 1984, stierf Vicente Aleixandre in Madrid. Hij was een van de belangrijkste poëtische figuren van de beroemde Generatie van 27, van onze Spaanse literatuur en vandaag willen we hem gedenken en hem een klein eerbetoon brengen.
Als je niets weet over het leven en werk van deze Spaanse auteur, dan is het vandaag het juiste moment. Vervolgens vatten we de belangrijkste opmerkingen van de leven en werk van Vicente Aleixandre.
Leven en werk
Vincent Alexander werd geboren in Sevilla In het midden van de lente, op 26 april 1898, hoewel een groot deel van zijn jeugd in Malaga zou worden doorgebracht, om later naar Madrid te verhuizen. Ze zeggen dat het zijn zwakke gezondheid was die bepaalde dat deze auteur zich volledig aan poëzie wijdde. Tijdens de burgeroorlog en daarna bleef hij in Spanje en werd zo een leraar van de nieuwe dichters die opkwamen.
Zijn poëtische productie kan worden onderverdeeld in drie hoofdfasen:
- La primera Het dateert van vóór de burgeroorlog en wordt gekenmerkt door een verlangen naar communicatie en versmelting met de natuur. Hij voelt dat hij zich moet verenigen met de aarde en met de planten en dieren die erop leven, de individuele werkelijkheid van de mens buiten beschouwing gelaten. Dit is misschien te wijten aan zijn gevoel van zwakte en zwakte, waarin hij merkte dat hij inferieur was aan de rest en voortdurend werd blootgesteld aan de lijden voor hem grote gevoeligheid. Het is op dit moment dat het wordt gepubliceerd "Zwaarden als lippen" (1932) y "Vernietiging of liefde" (1935). In zijn verzen zijn het gevoel van liefde en dood nauw met elkaar verbonden: liefde wordt opgevat als iets sterks en positiefs dat het individuele perspectief van de mens vernietigt.
- In de tweede stadium, al na de burgeroorlog, vinden we de Vicente Aleixandre het meest ondersteunend met werken zoals "Shadow of Paradise" (1944) o «Geschiedenis van het hart» (1954).
- In de tercera en laatste stadium zowel poëtisch als vitaal, vinden we de "Gedichten van de voleinding" y "Dialogen van kennis" (1974), waarin de auteur zich bewust wordt van zijn eigen ouderdom en persoonlijk het idee van de dood confronteert.
En el año 1977, Vicente Aleixandre ontving de Nobelprijs voor literatuur en het was ook lid van de Royal Academy of the Language.
3 gedichten van Vicente Aleixandre
Vervolgens laten we je achter met 3 gedichten van deze geweldige Spaanse auteur:
MINNAAR
Wat ik niet wil
is om je droomwoorden te geven,
en spreid geen beeld met mijn lippen
op je voorhoofd, zelfs niet met mijn kus.
Het topje van je vinger
met je roze nagel, voor mijn gebaar
Ik neem, en, in de lucht gemaakt,
Ik geef het aan jou.
Van je kussen, gratie en hol.
En de warmte van je ogen, alien.
En het licht van je borsten
geheimen.
Zoals de maan in de lente
Een raam
het geeft ons een geel vuur. En een smal
ritme
lijkt van mij naar jou terug te stromen.
Is dat niet. Zal niet zijn. Uw ware betekenis
de rest heeft me al gegeven,
het leuke geheim,
het grappige kuiltje,
de schattige hoek
en de ochtend
uitrekken.
HET VERGETEN
Het is niet uw doel als een ijdele beker
dat je moet opschieten. Laat de helm vallen en sterf.
Daarom til je langzaam je hand op
een glans of zijn vermelding, en je vingers branden,
als een plotselinge sneeuw.
Hij is er en hij was er niet, maar hij was en hij zwijgt.
De kou brandt en in je ogen wordt hij geboren
zijn geheugen. Herinneren is obsceen
erger: het is triest. Vergeten is sterven.
Hij stierf waardig. Zijn schaduw kruist.
JEUGD
Zonnig verblijf:
Waar ga je heen, kijk?
Aan deze witte muren
het sluiten van de hoop.
Muren, plafond, vloer:
krap tijdsegment.
Gesloten in hem, mijn lichaam.
Mijn lichaam, leven, slank.
Ze zullen er op een dag af vallen
limieten. Hoe goddelijk
naaktheid! Pelgrim
licht. Geluk geluk!
Maar ze zullen worden gesloten
de ogen. Gesloopt
muren. Op het satijn,
sterren gesloten.