William Shakespeare speelt

De werken van William Shakespeare zijn een schat aan wereldliteratuur; deze man was een Britse dichter, toneelschrijver en toneelspeler die leefde tussen de XNUMXe en XNUMXe eeuw. De culturele impact van zijn werken overstijgt echter de tijd. Tegenwoordig wordt hij beschouwd als een icoon van de kunsten, letters en populaire cultuur van het Westen. Er zijn er die hem als de belangrijkste auteur aller tijden in de Engelse taal hebben.

De toneelstukken van Shakespeare omvatten komedie, historische drama's en tragedies. Deze maken deel uit van de Elizabethaanse theatertraditie, maar onderscheiden zich van die van andere auteurs door hun kwaliteit en betekenis. Zijn grootheid ligt zowel in het nieuwe gebruik van de taal als in de waarheidsgetrouwheid, rauwheid en universaliteit van de personages die hij creëerde.

William Shakespeare en de geldigheid van zijn nalatenschap

De bovengenoemde kenmerken hebben de verhaallijnen, zinnen en personages van William Shakespeare door de eeuwen heen levend gehouden. Op verschillende momenten hebben de werken van zijn auteurschap andere schrijvers geïnspireerd, beeldende kunstenaars, dansers, acteurs en filmmakers. Bovendien zijn zijn creaties in talloze talen vertaald. Hij schreef ook sonnetten en gedichten.

Er is vandaag nog enige discussie over het auteurschap van zijn stukken. Dit wordt voornamelijk gezegd omdat Shakespeares niet-aristocratische afkomst niet strookt met de kwaliteit en rijkdom van zijn geschriften. Het wordt ook gezegd omdat er weinig documentaire bronnen zijn die de gebeurtenissen in zijn leven ondersteunen. De meeste critici schrijven zijn werken echter toe aan één auteur genaamd William Shakespeare, die ook een acteur en mede-eigenaar was van het beroemde Londense theatergezelschap Lord Chamberlain's Men.

Biografie

Geboorte en gezin

William Shakespeare werd op 23 april 1564 geboren in de stad Stratford-upon-Avon, of op een datum in de buurt van dezelfde maand. Er is zekerheid over zijn doop, die plaatsvond op 26 april van dat jaar in de Church of the Holy Trinity in Stratford.

Hij was de zoon van het huwelijk gevormd door John Shakespeare en Mary Arden, een koopman met enige relevantie in zijn gemeenschap en de erfgename van een katholieke landeigenaar.

studies

Er wordt aangenomen dat hij tijdens zijn jeugd de Stratford Grammar School, de plaatselijke basisschool, bezocht waartoe hij toegang had vanwege de sociale positie van zijn ouders. Als deze veronderstelling waar is, leerde hij daar gevorderd Latijn en Engels en studeerde hij klassieke literatuur uit de oudheid.

De rest van zijn opleiding wordt verondersteld autonoom te zijn, door middel van boeken uit verschillende bronnen.. Daarom gingen veel specialisten ervan uit dat William Shakespeare speciale cognitieve aandoeningen had die boven het populatiegemiddelde lagen. Deze vaardigheden ze zorgden ervoor dat hij beroemd werd, maar ook veel vijanden.

matrimonio

Op 18-jarige leeftijd (in 1582) trouwde de schrijver met Anne Hathaway, de dochter van een plaatselijke boer. Uit de vakbond zijn drie kinderen geboren. Aangenomen wordt dat hij veel buitenechtelijke affaires had, en zelfs dat Shakespeare homoseksueel was. Er is weinig anders bekend met de nauwkeurigheid van de jeugd van de toneelschrijver.

Verhuizen naar Londen en toetreden tot het bedrijf Lord Chamberlain's Men

Eind jaren tachtig verhuisde de schrijver naar Londen. In 1880 genoot hij al een zekere bekendheid en erkenning als acteur en toneelschrijver in de stad. Tijdens zijn verblijf in Londen schreef en bracht hij de overgrote meerderheid van zijn toneelstukken voor het theater in première, hij werd populair en genoot van economische welvaart.

Rond die jaren trad hij toe tot het bedrijf Lord Chamberlain's Men, een van de meest populaire van die tijd en gesponsord door de kroon..

Keer terug naar Stanford en dood

Tussen 1611 en 1613 verhuisde hij weer naar Stratford, waar hij te maken kreeg met enkele juridische problemen in verband met de aankoop van een stuk land. De pen van de schrijver is nooit afgemaakt, Shakespeare werd altijd gezien bij het maken van toneelstukken en gedichten, zijn literaire productie was wonderbaarlijk.

William Shakespeare stierf in 1616, dezelfde dag als zijn 52ste verjaardag. (Dit natuurlijk als de berekeningen met betrekking tot de dag van zijn geboorte correct zijn).

Zoals door het werk van iets heel duister en betreurenswaardigs, haar enige zoon, Hamlet genaamd, stierf op jonge leeftijd, en de zonen van haar dochters geen nakomelingen hadden, zo er zijn geen levende afstammelingen van het huwelijk van Shakespeare en Hathaway.

William Shakespeare speelt

Zijn toneelstukken zijn onderverdeeld in komedies, tragedies en historische drama's.

Komedies

• De komedie van fouten (1591)
• De twee edellieden van Verona (1591-1592)
• Verloren liefdesarbeid (1592)
• Het temmen van de feeks (1594)
• De droom van een zomernacht (1595-1596)
• De handelaar uit Venetië (1596-1597)
• Veel ophef over niets (1598)
• Zoals jij het graag wilt (1599-1600)
• The Merry Wives of Windsor (1601)
• Koningsnacht (1601-1602)
• Voor een goed einde is er geen slecht begin (1602-1603)
• Maatregel voor maat (1604)
• Pericles (1607)
• Bekken (1610)
• Winters verhaal (1610-1611)
• De storm (1612)

tragedies

• Titus Andronicus (1594)
• Romeo y Julieta (1595)
• Julius Caesar (1599)
• Gehucht (1601)
• Troilus en Cressida (1602)
• Othello (1603-1604)
• De Lear King (1605-1606)
• Macbeth (1606)
• Antonio en Cleopatra (1606)
• Coriolanus (1608)
• Roer van Athene (1608)

Historische drama's

• Edward III (1596).
• Hendrik VI (1594)
• Richard III (1597).
• Richard II (1597).
• Hendrik IV (1598 - 1600)
• Henry V (1599)
• De koning (1598)
• Henry de achtste (1613)

Shakespeare schreef ook poëzie. In dit literaire genre vallen uitgebreide mythologische gedichten op, zoals bijvoorbeeld Venus en Adonis y De verkrachting van Lucrecia, maar vooral hun Sonnetten (1609).

Beschrijving van enkele van de meest representatieve werken van Shakespeare

Het temmen van de feeks

Het is een komedie in vijf bedrijven voorafgegaan door een proloog, waarin wordt gesteld dat de te ontwikkelen gebeurtenissen een theatraal stuk vormen. dat hij zal verschijnen voor een dronken zwerver, op wie een edelman een grap wil uithalen. Deze inleiding (metatheater) benadrukt voor de kijker het fictieve karakter van het verhaal.

Het centrale argument was gebruikelijk in de literatuur en mondelinge overlevering van die tijd, zelfs in de Italiaanse komedie: een norse en rebelse vrouw die haar man probeert te temmen. De ontwikkeling en karakterisering van de personages onderscheidt het echter aanzienlijk van eerdere werken, dit natuurlijk vanwege de fijnheid van de pen van de maker. Tegenwoordig is het een van de meest populaire stukken van Shakespeare.

De hoofdrolspeler is Catalina Minola, een alleenstaande vrouwelijke dochter van een edelman uit Padua. Catalina veracht haar vrijers en veracht het huwelijk. Een ander geval is haar jongere zus, Blanca, die een lief en dromerig meisje is met veel vrijers. Hun vader wil eerst met Catalina trouwen om de tradities te respecteren en de harten van Blanca's vrijers te breken.

De komst van Petruchio naar de stad, de vrijer van Catherine, ontketent een reeks situaties en identiteitsverwarring. Uiteindelijk slaagt de man erin Catalina's dappere karakter te temmen en met haar te trouwen. Dit werk is de inspiratie geweest voor vele romans en romantische komedies uit latere eeuwen.

Fragment

"Gilde: Ik weet het niet. Ik zou haar bruidsschat het liefst op deze voorwaarde aanvaarden: dat ik elke ochtend op de markt word geslagen.

'Hortensio: Ja, zoals je zegt, er is weinig te kiezen tussen rotte appels. Maar kijk: aangezien deze juridische belemmering ons vrienden maakt, laten we vrienden zijn totdat we, nadat we Battista's oudste dochter hebben geholpen een echtgenoot te vinden, de jongste achterlaten om een ​​echtgenoot te zoeken, en dan vechten we opnieuw. Lieve Bianca! Gelukkig wie je wint. Degene die het snelst loopt, krijgt de ring. Ben je het eens, Signior Gilde?

"Gilde: Oké, ja. Ik zal mijn beste paard geven aan degene die, in Padua, de oudste begint het hof te maken, haar tot het einde toe nastreeft, haar onteigenen, haar in bed legt en haar huis bevrijdt. Gaan!

(Gremio en Hortensio verlaten. Tranio en Lucenzio blijven).

'Tranio:
Ik smeek u, meneer, vertel me of het mogelijk is
die liefde heeft ineens zoveel kracht.

'Lucenzio:
Ah, Tranio, totdat ik zag dat het waar was,
Ik heb nooit gedacht dat het mogelijk of waarschijnlijk was.
Luister, terwijl ik traag naar haar keek
Ik voelde de effecten van liefde in mijn traagheid.
En nu biecht ik je eerlijk op
voor jou, die zo intiem en dierbaar bent,
zoals Anne was voor de koningin van Carthago,
dat ik verbrand, ik consumeer mezelf en ik sterf om te winnen,
goede Tranio, de liefde van dit bescheiden meisje.
Geef me raad, Tranio; Ik weet dat je het kan;
help me, Tranio; Ik weet dat je het zult doen ".

Macbeth

Het is een van de bekendste en donkerste tragedies van de Engelse toneelschrijver. Het bestaat uit vijf acts, in de eerste waarvan Macbeth en Banquo worden voorgesteld, twee Schotse generaals aan wie drie heksen lijken te profeteren dat een van hen respectievelijk een koning en vader van koningen zou worden. Na deze ontmoeting begint Macbeth te worden opgegeten door ambitie en vervult hij dodelijk zijn lot door de koning, zijn vriend Banquo en vele anderen te vermoorden op weg naar de troon.

Machtswellust, verraad, waanzin en dood zijn de hoofdthema's van het werk. Macbeth sterft uiteindelijk vermoord, dit na het geven van een beroemde monoloog over de onzin van het leven. Zo worden alle profetieën vervuld, net zoals de Griekse tragedies zich ontvouwden.

In dit stuk zijn de invloeden van Sophocles en Aeschylus op het werk van Shakespeare meer dan duidelijk. Dit is niet ongebruikelijk, de schrijver was een regelmatige lezer en bewonderaar van de Griekse literatuur, van haar grote genieën.

Fragment

"Eerste scène
(Een eenzame plek, donder en bliksem worden gehoord. En er komen drie heksen aan).

"Eerste heks:
Wanneer zullen we elkaar weer ontmoeten? Elke gelegenheid waarbij onweer en bliksem inslaan, of wanneer het regent?

Tweede heks:
Nadat het lawaai voorbij is, wanneer de strijd verloren en gewonnen is.

"Derde heks:
Dat zal gebeuren voordat de zon ondergaat.

"Eerste heks:
En waar zullen we afspreken?

Tweede heks:
Tussen de struiken.

"Derde heks
Daar ontmoeten we Macbeth.

'Eerste heks
Ik ga, haveloos!

"Alle:
Die vogelverschrikker roept ons ... onmiddellijk! Het mooie is vreselijk en het vreselijke mooi: laat ons door de mist en de bedorven lucht vliegen.

(Zij gaan)".

Sonnetten

Shakespeare schreef gedurende meerdere jaren vele sonnetten op de Engelse manier. Ze werden uiteindelijk gepubliceerd, met enkele weglatingen, in 1609. In latere edities wordt uiteindelijk een definitieve versie van 154 gedichten verzameld.

De eerste 126 sonnetten zijn gericht aan een jonge man met onbekende identiteit, andere aan een donkerharige dame en andere aan een 'rivaliserende' dichter. De compilatie is opgedragen aan “Mr. WH ”, een nog onbekende heer, hoewel er verschillende theorieën zijn. De personages aan wie de lyrische stem zingt, plus de onzekerheid van de toewijding, dragen bij aan het mysterie en de controverse rond de sonnetten en het leven van Shakespeare in het algemeen.

De onderwerpen die aan bod komen zijn liefde, besef van de dood, familie-genegenheid en schoonheid. Het doet dat echter op een heel andere manier dan zijn voorgangers en tijdgenoten. In deze gedichten speelt Shakespeare met de genres van zijn personages, waarbij hij het liefste en gelukkigste toewijdt aan een jonge man in plaats van aan een dame, en expliciete satires en toespelingen op seks maakt. Het verandert soms ook de traditionele structuur van het Engelse sonnet.

Deze sonnetten zijn in bijna elke taal vertaald en talloze keren herdrukt.

Sonnet 1

"We willen dat ze zich verspreiden, de mooiste wezens,

zijn soort, want de roos kan nooit doodgaan

en als ze volwassen zijn, vervalt in de tijd

bestendig uw nagedachtenis, uw jonge erfgenaam.

Maar jij, toegewijd aan je heldere ogen,

je voedt de vlam, je licht met je essentie,

hongersnood creëren, waar er overvloed is.

Jij, je eigen vijand, bent wreed tegen je ziel.

Jij, die de geurige versiering van deze wereld bent,

de enige vlag, die veren aankondigt,

In je eigen cocon begraaf je je vreugde

en je doet, lieve gierig, uitgeven aan hebzucht.

Heb medelijden met de wereld, of tussen jou en het graf,

je zult het goede verslinden dat deze wereld te danken heeft ”.