Fotografie. Facebook van Toni Hill.
Toni Hill heeft een nieuwe roman, Het donkere afscheid van Teresa Lanza, die vorige maand uitkwam. De Barcelona-auteur die titels ondertekent zoals Crystal Tigers, Ice Angels en de trilogie van inspecteur Salgado heeft mij dit verleend interview waar hij ons vertelt over dit nieuwe werk en nog veel meer onderwerpen. Dank u voor de vriendelijkheid en tijd besteed.
Toni Hill. Interview
ACTUALIDAD LITERATURA: Herinner jij je het eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef?
TONI HILL: De eerste moet een zijn geweest verhaal of een strip en ik kan niet zeggen wat het was. Ik herinner me de eerste die me als volwassene trof na een puberteit waarin ik veel minder las. Het was De wereld volgens Garp, john irving en het onthulde mij een hele wereld van 'volwassen' plezier. Ik had het gevoel dat de boeken me nog steeds dingen te zeggen hadden nadat ik er een paar jaar niet zoveel aandacht aan had besteed.
Het eerste geschreven verhaal dat ik me herinner: het was een verhaal voor een schrijfcursus Ik deed het op dat moment, en het was behoorlijk populair.
- AL: En die favoriete schrijver? U kunt er meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
E: Heel veel van. Van Irving, die ik al eerder heb geciteerd, tot klassiekers zoals Tolstoj of de zusters Bronte, Ana Maria Matute, Merce rodoreda of recentere auteurs zoals Philip Roth, Coetzee of Jonathan Franzen... Ik heb likes heel gevarieerd en hij zou niet in staat zijn om één boek of auteur te kiezen.
- AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?
TH: Ik had graag een Ana Karenina-stijlroman of een sfeer hebben gecreëerd die even tijdloos en persoonlijk is als die in het werk van Kafka. Maar om een minder klassieke auteur te noemen: ik had graag geschreven Mystic River (Dennis Lehane) en om al zijn personages literair leven te hebben gegeven.
- AL: Is er enige manie of gewoonte als het gaat om schrijven of lezen?
TH: Eigenlijk niet. Rust en stilteIk veronderstel, hoewel ik het kan lezen in vliegtuigen, metro's of bars zonder al te veel problemen. Ik vind het heerlijk om het in de strand of poel.
naar schrijven ja ik heb er iets meer van nodig milieu rust, maar ik heb het ook op openbare plaatsen gedaan. Er komt een tijd dat ik mezelf kan isoleren en ik weet niet wat er om me heen gebeurt.
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
TH: Voor schrijven necesito sta op relatief vroeg en doe het de hele ochtend. De S avonds laat Ik vind het meer geschikt voor lezen.
- AL: Je nieuwe roman is Het donkere afscheid van Teresa Lanza. Wat vinden we erin?
TH: Het is altijd moeilijk om dit beknopt te beantwoorden omdat een roman is een verzameling van veel dingen, maar als ik mijn best doe om synthese te maken, zou ik zeggen dat je een beklijvende intriges, met zeer psychologisch gedefinieerde karakters, die tegelijkertijd de portret van twee werelden (die van een rijke klasse en die van immigranten van Latijns-Amerikaanse afkomst). EEN zeer actuele geschiedenis dat, naast verleiden door mysterie, dat wel kan laat ons aan enkele tegenstrijdigheden denken die ons allemaal aangaan.
- AL: Meer literaire genres die je leuk vindt?
TH: Iedereen. Ik maak geen onderscheid tussen genres, maar tussen de stemmen en looks die mij interesseren en degenen die dat niet doen. Ik vind epische fantasie moeilijker, ook al was ik er fan van Lied van ijs en vuur en poëzie vraagt van mij meer concentratie dan ik gewoonlijk heb. Ik hou echt van de sprookjesboek, en in de afgelopen jaren heb ik uitstekende verhalenvertellers gelezen, zoals Mariana Enriquez o Sarah Tafel.
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
TH: Ik ben een boek aan het lezen met de naam Duisternis, van Paul kawczak, die Destino zojuist heeft gepubliceerd, en nog een roman die nog niet is uitgekomen: De duivel achter de tuin (Voorwendsels) van Ginés Cutilla's, die ik eind maart zal presenteren. Beide sterk aanbevolen.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is voor zoveel auteurs als er zijn of willen publiceren?
TH: Nou, we hebben eigenlijk een solide en breed redactioneel landschap, dus ik zou het zeggen nu gemakkelijker te posten dan jaren geleden (En dan heb ik het niet over zelfpublicaties, hoewel ze ook een geldige optie zijn). Tegelijkertijd zijn ze veel degenen die willen publiceren, en dat maakt de zaken ingewikkelder.
Ik weet dat het kan zijn wanhopig om geen huis te vinden voor dat manuscript dat men heeft geschreven uren slaap of sociaal leven opofferen, maar de concurrentie is zwaar en de mogelijkheden voor nieuwe auteurs zijn beperkt. Aan de andere kant is dat iets dat altijd is gebeurd.
- AL: Wat is het moment van crisis dat we doormaken, uitgaande van jou? Kun je iets positiefs of nuttigs bewaren voor toekomstige romans?
E: Ik ben niet op zoek naar positieve factoren voor tragedies. Ik denk niet dat zoiets als de pandemie het beste in iemand heeft voortgebracht of naar boven zal halen, maar het is een achtergrond die in de toekomst natuurlijk in fictie kan worden gebruikt.
Ik voel me er momenteel niet echt toe aangetrokken, maar het is mogelijk dat, met een beetje meer afstand, Ik overwoog om een verhaal te vertellen in die maanden van rusteloosheid en verlatenheid. Ik betwijfel het oprecht, hoewel de verbeeldingskracht ons soms langs paden voert waarvan we nooit hadden gedacht dat we ze zouden afleggen.