En na de "goede" politie en rechercheurs, is het aan de beurt degene die ik het leukst vind: de slechteriken ". Degenen die zijn bezweken aan allerlei soorten ondeugden of aan corruptie en kwaad zonder contemplaties, met voorbedachte rade, verraad en nachtelijkheid. Ik heb ook anderen gekozen zes van verschillende nationaliteiten, maar elk donkerder. En natuurlijk zijn er nog veel meer.
Voor lezers zwarte roman dat stop niet om na te denken over morele kwesties en ze zijn niet bang voor taco's die de neiging hebben om overvloedig te zijn in de vuile monden van deze slechte beestjes - ja, er zijn er die dat doen. En naar degenen met een zuivere ziel die spijt hebben dat ze die ondeugden hebben -dat zijn er ook-. Maar die onvolmaakte aard is de essentie van deze karakters.
Twee Yankees, twee Italianen, een Ier en een Noor
Wat delen ze?
Ze zijn het allemaal meer dan waard verwijten, straffen en minachting, gruwel en afwijzing. In de echte wereld zouden ze in de gevangenis zitten en sommigen met een permanente straf die kan worden herzien of direct tot de doodstraf kan worden veroordeeld als we naar bepaalde Yankee-gebieden gaan. Hier liepen ze mogelijk op straat of trokken ze de deken van de trullo.
Degene die het verreweg het meest verdient, omdat hij een van de meest corrupte en criminele agenten onlangs gemaakt, is de Dennis Malon door Don Winslow. Maar, en daarin schuilt zijn grote aantrekkingskracht, het is degene die het meest krult in dat deel van het hart dat we ook voelen.
In werkelijkheid delen ze allemaal die macht, in meer of mindere mate: die van vertegenwoordigen goed, maar wees slecht of bezwijk er tenminste voor, of voor zijn angsten en zwakheden. Het zijn verschillende reflecties van de meest rotte, vuile en kwetsbare die we allemaal kunnen hebben en op een gegeven moment kunnen verwijderen en die we dagelijks in het echte leven zien. En het is al bekend dat de werkelijkheid altijd de fictie overtreft.
En het beste van die attractie: dat kunnen we rechtvaardig ze om dezelfde duizend redenen veroordelen we ze. Het is meer, tot we vinden ze leuk en we bewonderen ze, althans binnen de pagina's van een boek. Op straat ... Ugh, ik heb het altijd gezegd. Als het echt is en je vindt dat alcoholische wilde dier en bijna 2 meter dat is Harry Hole, dan verander je het trottoir vast.
CW Sughrue - James Crumley
Ik heb onlangs CW (Chauncey Wayne) Sughrue ontdekt De laatste goede kus en ik heb er veel plezier mee gehad. onderzoeker privé die in de jaren 70 oefende, ondervraging, een Vietnam-veteraan, we kennen hem van begin 40, met een erg slecht uiterlijk en een lange en gevaarlijke relatie met hem. alcohol en drugs.
Het is ook verliefd, houdt niet van vliegen en heeft de neiging om in elke mogelijke puinhoop terecht te komen die met feestvreugde te maken heeft en veel bier. De reis die hij maakt in die eerste titel om een ontrouwe echtgenoot te vinden die op zoek is naar zijn ex en zijn huidige vrouw, wordt waanvoorstellingen wanneer hij hem vindt en ze vertrekken samen om een vermist meisje te zoeken. Nou, de twee en Fireball, de eveneens alcoholische hond van de eigenaar van een louche plek.
Dat is ook geschreven in eerste persoon, nog een van mijn literaire zwakheden, en sijpelt humor en veel achteruitgang heeft Sughrue op mijn onherroepelijke dodenlijst gezet. Jammer dat James Crumley niet de erkenning van het publiek kreeg, ondanks het feit dat hij het van de critici had gekregen en verschillende prijzen had gewonnen.
Denny Malone - Don Winslow
Corruptie bij de politie es BESTE dat ik in lange tijd heb gelezen en zeker mijn lezing van vorig jaar. EEN sensationele kroniek van corrupte politieagenten en criminelen, drugshandel en felle kritiek op de meest verrotte samenleving waarin we leven.
En zijn hoofdpersoon, de fantastische en meer dan angstaanjagende DPNY Sergeant Dennis Malone, ging rechtstreeks naar het podium van de personages die ze verslinden mijn ziel in zeven zinnen en een gebaar en ze blijven voor altijd bij een ander stukje van mijn literaire hart. Het ergste van het ergste, het meest schurkachtige, verraad en hypocrisie, tot in de puntjes verzorgd. En toch het doordringt je lef met emotie en horror in gelijke delen. Met andere woorden, een genot.
Het is er een van Verplichte, verplichte voorlezingen en bij besluitwet voor alle liefhebbers van het meest zwarte, rauwe en brute genre.
Marco Tanzi - Romano De Marco
Tanzi was tot dusver een van de beste politieagenten in Milaan wordt vuiler dan handen in corruptiezaken en belandt in de gevangenis. Hij vervult zijn straf, maar belandt op straat, als een plaag voor zijn vrouw, die hij bedroog met die van zijn partner en beste vriend, Luca Betti, en zijn dochter. Het is een slecht beest en dus wil het doorgaan, vergeten. Maar als hij erachter komt dat zijn tienerdochter vermist is, duikt het beest weer op en dit keer zal niemand hem tegenhouden.
Verderop heeft hij echter een lange weg van persoonlijke verlossing die hij niet zoekt Hij wil het ook niet, maar hij wint dankzij zijn welwillende en medelevende reflectie die Betti is.
Rocco Schiavone - Antonio Manzini
Enige tijd geleden las ik een opmerking van iemand die klaagde over het aantal taco's die worden gelezen in de romans van Antonio Manzini, met name in de laatste, 7-7-2007, en vooral van de kant van geweldige adjunct-commissaris schiavone, Roman in gedwongen ballingschap bij de politie van Aosta. Met andere woorden, men leest misdaadromans en wat het meest verontrustend kan zijn, is dat Manzini een beetje een taco's heeft. Ik was natuurlijk stomverbaasd.
Het was merkwaardig dat het schandaal niet te wijten was aan de grote voorliefde voor dat gewricht dat Schiavone geen ochtend spaart. Noch door de bende levenslange collega's die in elk huis de ergste zijn, maar het beste van een onbreekbare en onbetwistbare vriendschap.
Er was ook geen ophef over de verbanning / bestraffing van Schiavone uit een Rome waarvan hij zijn ergste gezicht kende en waar hijzelf had zich aangetast tot de wenkbrauwen. Een corruptie die hem bijna zijn huwelijk met een vrouw die hij aanbad, maar die nog steeds duur en op een meer dan traumatische manier betaalde.
Hoe dan ook, wat is er? veel redenen waarmee Schiavone kan schandaliseren, maar de laatste is omdat er meer of minder taco's staan. Dat is ook Italiaans, man ...
Jack Taylor - Ken Bruen
Iers. Alles is gezegd over de oudste ondeugd, de alcohol. Maar hij begeleidt alles in deze ex-politieman met een te grote mond en te veel smaak voor ontbering, degene die wordt uitgewezen en hij gaat naar privéonderzoek. Jammer dat ze niet meer titels hebben vertaald van deze korte, indringende romans, vol zeer bijtende humor en perfecte dialogen. Taylor is de meest sombere antiheld die ik al heel lang ken.
Harry Hole - Jo Nesbø
Ja voor het einde meer. En dat, in mijn nederige maar enorme hart voor de meest verloren wetshandhavingsdieren, is voor de Noor Harry gat. maar Ik zal niet veel uitbreiden meer met dit wezen waarover ik hier en daar vaak heb gesproken.
Ik zal alleen benadrukken wat ik lang geleden over hem schreef: wat is het perfectie van imperfectie gedurende. De toppunt creatief van een protagonist van een misdaadroman. Het plezier van bewonder zowel het ergste als het beste van de menselijke conditie, maar geniet nog meer door te kunnen bewonderen zijn enorme kwetsbaarheid.
ook iemand klaagde onlangs wou ik dat Hole geen «die slechte ondeugd van alcohol». Maar wauw En wat zou Harry Hole zijn zonder alcohol? Als dat de enige van zijn fouten en zwakheden was ... Uiteindelijk moet men altijd zijn toevlucht nemen tot de clichés en zeggen zoals in de bioscoop: «Hé, geloof het niet, het is een film. Wel, dat.