Ricardo Alia. Interview met de auteur van The English Cemetery

Ricardo Alia is de auteur van de dierenriem trilogie (gemaakt van Het teken van de draak, de vlucht van de slang en het springende paard) En De vergiftigde pion, die hij publiceerde bij uitgeverij Maeva. Maar met zijn nieuwste roman De Engelse begraafplaats hij gaf de voorkeur aan de omgekeerde weg van uitgeven in eigen beheer. In deze interview vertelt ons over haar en diverse andere zaken, dus ik ik waardeer Veel tijd en vriendelijkheid om mij te dienen.

Ricardo Alia

Ricardo Alia werd geboren in San Sebastián en heeft een diploma scheikunde van de Universiteit van Baskenland. Hij was dol op schaken en nam deel aan verschillende nationale en internationale toernooien. Verblijf in Barcelona waar hij werkt als chemicus en zijn beroep had veel te maken met de publicatie van zijn eerste roman die aanleiding gaf tot de dierenriem trilogie. Terwijl schaken de centrale as is van De vergiftigde pion.

Ricardo Alia — Interview

• ACTUALIDAD LITERATURA: De titel van je nieuwste roman is De begraafplaats van de Engelsen. Hoe ging het en waar kwam het idee vandaan?

RICARDO ALÍA: Ik heb een paar jaar in Barcelona gewoond en ik herinner me dat ik bij aankomst een literaire kaart van de stad, met bezienswaardigheden die verwezen naar schrijvers en romans. Jaren later zocht ik naar een soortgelijke kaart in het toeristenbureau van San Sebastián en vond er geen. Toen kwam ik op het idee van een jonge schrijver die een lijk vindt op de Engelse begraafplaats (een plek op de heuvel van de berg Urgull waar nog maar een paar verlaten grafstenen over zijn) en om de schuldig treed in de voetsporen van schrijvers (Baroja, Hugo, Hemingway...) die hun stempel hebben gedrukt op San Sebastián.

De roman is alleen beschikbaar op Amazon, in eigen beheer uitgegeven, een verkiezing anders dan mijn vorige romans gepubliceerd onder het MAEVA-label. Ik wilde het proberen en hoewel het moeilijk was, is het dat ook zeer verheugend.

• AL: Kun je je een van je eerste lezingen herinneren? En het eerste verhaal dat je schreef?

RA: Een van mijn eerste lezingen was Don Quixote, een oud exemplaar dat mijn vader bewaarde. Maar de lezing die me markeerde en ertoe leidde dat ik wilde schrijven was Christine, door Stephen King.

RA: Het eerste verhaal dat ik schreef werd mijn eerste roman, Het teken van de draak.

• AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.

RA: Nesbo, Del Árbol, Pérez-Reverte, Lemaitre, García Márquez... Ik ben een eclectische lezer.

• AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?

RA: Elk personage gemaakt door García Márquez, maar als ik er een zou moeten kiezen, zou ik voor gaan Aureliano Buendía en Honderd jaar eenzaamheid.

• AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen?

RA: Ik luister naar muziek, ik creëer een liedjeslijst voor elke roman.

• AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?

RA: in mij kantoor Van huis. Het moment is niet belangrijk, elk moment is goed.

• AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt?

RA: Elk geslacht Ik vind het leuk als de roman goed is.

• AL: Wat lees je nu? En schrijven?

RA: Ik ben aan het lezen bloed in de sneeuw door Jo Nesbø, en Het woedende leger, door Fred Vargas. AlNet een nieuwe klaar roman die zich afspeelt in de jaren 90 die zich afspeelt in een afgelegen stad USA.

• AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is en wat besloot je om te proberen te publiceren?

RA: Ik ben een beetje pessimistisch in deze betekenis. Elke keer Er worden minder boeken verkocht, meer boekhandels sluiten, en nu helpt de huidige situatie, met de oorlog in Oekraïne en de galopperende inflatie, de vooruitzichten niet verbeteren.

• AL: Is het moment van crisis dat we ervaren moeilijk voor je of kun je iets positiefs bewaren voor toekomstige verhalen?

RA: Gelukkig heb ik een vaste baan naast schrijven. Y op het moment van schrijven heeft het huidige moment geen invloed op mij. Ik kan behoorlijk abstract worden, en de laatste tijd schrijf ik vaak verhalen in tijden vóór het willekeurige gebruik van mobiele telefoons, de jaren 80 of 90, toen we ons leven niet zo ingewikkeld maakten.