Peter Salinas

Pedro Salinas wordt beschouwd als een van de beste auteurs van de XNUMXe eeuw en een groot vertegenwoordiger van Castiliaans proza. Zijn werk wordt erkend als inzichtelijk en tegelijkertijd subtiel. De schrijver was in alle opzichten een man van letters en evolutie.

Zelf zei hij over zichzelf en over zijn werk: “Ik waardeer in poëzie vooral authenticiteit. Dan de schoonheid. Dan vindingrijkheid. De meeste teksten hierin beroemde Spaanse dichter ze zijn toegewijd aan romantiek, vanuit een algemeen perspectief en met een avant-gardistische sprankeling.

Biografisch profiel

Geboorte en kindertijd

Pedro Salinas Serrano werd op 27 november 1891 geboren in Madrid, Spanje. Vrucht van het huwelijk tussen Soledad Serrano Fernández en Pedro Salinas Elmos. De laatste werkte als koopman tot aan zijn dood in 1897. Op dat moment was de toekomstige schrijver pas zes jaar oud.

Van de dood van zijn vader, Instellingen zoals de Hispano-Francés-school en het San Isidro-instituut in Madrid vormden de belangrijkste basis van de academische opleiding van Salinas om door te breken naar de universitaire wereld. Later schreef Pedro zich in aan de Universiteit van Madrid, waar hij rechten begon te studeren.

Na twee jaar, hij verliet wetten om de passie van filosofie en letters binnen te gaan. Deze carrière bracht hem later, in 1917, ertoe om te promoveren. Hij slaagde met een proefschrift over de illustraties van Don Quijote van La Mancha, van Miguel de Cervantes.

De dichter van liefde

Door velen erkend als "De dichter van de liefde", heeft deze beroemde schrijver zijn carrière en literaire werken in de diepte gecementeerd en subtiliteit van dat geweldige gevoel dat hij vasthield. Opgemerkt moet worden dat de romantiek die Pedro in zijn boeken beschrijft, niet altijd gelukkig en perfect is.

Salinas vond een manier om aan te geven hoe onaangenaam en pijnlijk liefde kan zijn, maar op een meesterlijke manier. Op dezelfde manier integreerde hij persoonlijke reflecties over scheiding en het gevoel van verlies.

Zijn leven, een liefdesverhaal

In 1915 trouwde hij in Algerije met Margarita Bonmatí. Salinas was toen pas 24 jaar oud. Ze woonden voornamelijk in Parijs. Jaren later, in 1917, vestigden ze zich in Spanje. Ze kregen twee kinderen: Soledad en Jaime Salinas. Het huwelijk bleef intact en gelukkig tot de zomer van 1932.

Met de oprichting van de Santander Summer University, waarbij hij betrokken was, Pedro Salinas richtte zijn blik op een Amerikaanse student genaamd Katherine R. Whitmore. Smoorverliefd op haar en ter ere van haar, inspireerde hij de poëtische trilogie: De stem die aan jou te danken is (1933) Hou van reden (1938) y Lang spijt (1939).

De romantiek bleef behouden, zelfs toen Katherine terugkeerde naar haar geboorteland. Maar voor de academische periode van 1934-1935 kwam Margarita - Pedro's vrouw - achter de clandestiene relatie en probeerde ze zelfmoord te plegen. Als gevolg hiervan promootte Katherine de totale breuk van haar relatie met Salinas.

Een dramatisch einde

De Spaanse burgeroorlog was de reden die ervoor zorgde dat beide geliefden afstand namen. Na de staatsgreep ging Salinas naar Frankrijk en ging later in ballingschap in de Verenigde Staten. In 1939 trouwde Katherine met Brewer Whitmore en nam zijn achternaam aan. Hij stierf echter na vier jaar bij een auto-ongeluk.

Blijkbaar bleef de relatie tussen Katherine en Pedro af en toe bestaan, maar vervaagde uiteindelijk. Hun laatste ontmoeting was in 1951. Een paar maanden later, op 4 december, stierf de dichter in Boston, Massachusetts. Zijn lichaam werd begraven in de hoofdstad van Puerto Rico, San Juan.

Later, in 1982, stierf ook Katherine. Maar niet zonder eerst te autoriseren dat het Brieven tussen haar en Salinas werd gepubliceerd. Zolang zijn laatste wens in vervulling ging: dat het twintig jaar na zijn dood was en dat zijn brieven werden weggelaten.

Generatie van de 27

Ongetwijfeld, Pedro Salinas wordt beschouwd als een van de grootste dichters van de 27e eeuw en een vertegenwoordiger van de zogenaamde generatie van XNUMX. Deze beweging werd in dat jaar cultureel bekend en kwam naar voren als vervanger van het Noucentisme. De schrijver werd vergezeld door auteurs met de status van Raphael Alberto, Federico García Lorca en Dámaso Alonso.

In tegenstelling tot eerdere stromingen, gebruikte de Generatie van '27 verschillende vormen van literatuur. Onder deze vallen de volgende op: neopopularisme, Spaanse filologie - een prominent gebied van Salinas -, surrealistische poëzie en homo-erotiek.

Analyse van zijn werken

Als diepgaand humanist en geleerde zijn de bekendste werken van Pedro Salinas Serrano zijn wonderbaarlijke werken als dichter en essayist. Men kan echter niet anders dan zijn andere bezigheden vermelden. Zoals bijvoorbeeld dat van prozaschrijver, een genre waaruit drie van zijn beste titels zijn voortgekomen.

Salinas werkte ook als toneelschrijver tussen 1936 en 1947 en creëerde in totaal veertien toneelstukken. Hij was ook de vertaler van de Franse romanschrijver Proust, die via hem zijn romans in de Spaanstalige wereld wist te katapulteren.

Humanistische stijl

Deze dichter-troubadour definieerde poëzie als: «Een avontuur naar het absolute. Je komt min of meer dichtbij, je gaat min of meer weg: dat is alles ». Voor hem was poëzie uit de eerste hand authenticiteit, gevolgd door schoonheid en humor, het selecteren van korte verzen die niet graag rijmen als de beste optie in zijn boeken.

Aan de andere kant hebben critici en collega's uit de literaire omgeving het werk van Salinas gedefinieerd als een poging om zich te verdedigen tegen de waarden van de Europese cultuur van vóór de Tweede Wereldoorlog. Zijn liefde en humanitaire karakter brachten hem ertoe te informeren en te schrijven over de sombere kant van de dingen.

Voor Leo Spitzer, het Oostenrijkse stilistische genie en expert op het gebied van Romaanse talen, Salinas 'poëzie had altijd hetzelfde kenmerk: een eigen concept. Al zijn werk heeft iets van zichzelf. De manier waarop de auteur het uitdrukt, is via paradox en welsprekendheid.

Drie poëtische stadia

Zijn begin in de literaire wereld begint chronologisch in 1911 met zijn eerste gedichten die "griezelig" worden genoemd. Deze werden door Ramón Gómez de la Serna in zijn tijdschrift gepubliceerd Prometheus. echter, Zijn consolidatie als subjectieve dichter en met een liefdevolle traditie werd bekend vanuit drie poëtische stadia.

In elk van deze fasen wordt een grote evolutie waargenomen. Dit was niet alleen te danken aan de inhoud van de werken, maar ook aan de houding van de dichter zelf. Zijn teksten werden altijd beïnvloed door zijn levenservaringen. Daarnaast vond Salinas inspiratie in haar eigen persoonlijke groei.

Vooral de tweede fase valt op. De titels die in die tijd werden geproduceerd, waren niet alleen een verrijking voor al zijn werk, maar waren destijds het meest bekend.

Eerste fase

De eerste fase loopt van 1923 tot 1932. Salinas was dus een jonge man die net een fijne stijl begon aan te nemen waarbij het aanhankelijke thema de hoofdrolspeler was. Het pad in deze periode werd verlicht door de poëzie van Rubén Darío - Nicaraguaanse schrijver - en de auteurs van Spaanse afkomst: Juan Ramón Jiménez en Miguel Unamuno.

Omens (1923) Willekeurige verzekering (1929) y Fabel en teken (1931) waren het product van deze fase. Het doel van de auteur was om zijn poëzie zo perfect mogelijk te maken. Deze cyclus was een soort voorbereiding op zijn tweede fase die bekend staat als: volheid.

Tweede fase

In deze fase, die loopt van 1933 tot 1939, neemt de dichter Salinas een charmante en verrassende wending door een liefdestrilogie te schrijven. De stem die aan jou te danken is (1933) was de eerste van de titels. Dit werk vertelt volledig, van begin tot eind en op een nauwgezette manier, een intense liefdesrelatie.

Toen verscheen Hou van reden (1936). Daarin legt Salinas liefde vast vanuit haar meest pijnlijke gezichtspunt. Benadruk hoe moeilijk een breuk kan zijn en het leed dat na het uiteenvallen blijft bestaan. Zinnen als: "Je zult zijn, liefste, een lang afscheid dat nooit eindigt" zijn episch in dit boek.

Als sluiting lijkt het Lang spijt (1939) - ter herinnering aan Gustavo Adolfo Bécquer -. Dit werk volgt ook dezelfde doorbraakcursus als beschreven in de andere boeken. Het podium heet volheid omdat het samenvalt met zijn liefdesseizoen met Katherine Withmore.

Derde fase

Uit deze periode, tussen 1940 en 1951, ontwikkelde Salinas gedichten die waren geïnspireerd op de zee van het Puerto Ricaanse eiland. Dat is het geval bij: De overwogen (1946). Het werk ontstaat Alles duidelijker en andere gedichten (1949) - titel die de kracht van creëren door het woord benadrukt.

Een ander representatief gedicht van deze fase is "Confianza" (1955). Hierin beroemt de auteur zich op de gelukkige en energieke bevestiging van de geleefde realiteit. Opgemerkt moet worden dat het een titel was die in 1955, na zijn dood, werd gepubliceerd.

Volledige lijst van zijn boeken

poëzie

• Willekeurige verzekering. (Western Magazine, 1929)
• Fabel en teken. (Plutarch, 1931).
• De stem die aan jou te danken is. (Teken, 1933).
• Reden voor liefde. (Editions of the Tree, 1936).
• Misrekening. (Imp. Miguel N, 1938).
• Lang spijt. (Editorial Alliance, 1939).
• Poëzie samen. (Losada, 1942).
• De overwogen. (Nueva Floresta, 1946).
• Alles duidelijker en andere gedichten (Sudamericana, 1949).
• Vertrouwen (Aguilar, 1955).

verhaal

• Gemoderniseerde versie van de Cantar de Mio Cid. (Western Magazine, 1926).
• Vooravond van vreugde. (Western Magazine, 1926).
• De geweldige bom. (Zuid-Amerikaans, 1950).
• Het onberispelijke naakt en andere verhalen (Tezontle, 1951).
• Volledige verhalen. (Schiereiland, 1998).

Test

• Spaanse literatuur. Twintigste eeuw. (1940).
• Jorge Manrique of traditie en originaliteit. (1947).
• De poëzie van Rubén Darío (1948).
• De verantwoordelijkheid van de schrijver. (Seix Barral, 1961).
• Volledige essays. Versie: Salinas de Marichal. (Taurus, 1983).
• De verdediger (Alianza Editorial, 2002).

Brieven

• Liefdesbrieven aan Margarita (1912-1915). Redactioneel Alliance, 1986
• Brieven aan Katherine Whitmore. Slagtanden, 2002.
• Salinas, Pedro. (1988 a). Brieven aan Jorge Guillén. Christopher Maurer, uitg. García Lorca Foundation Bulletin, nr. 3, p. 34-37.
• Acht niet-gepubliceerde brieven aan Federico García Lorca. Christopher Maurer (red.) García Lorca Foundation Bulletin, n. 3, (1988); p. 11-21.
• Brieven van Pedro Salinas aan Guillermo de Torre. Renaissance, n. 4, (1990) p. 3-9.
• Acht brieven van Pedro Salinas. Enric Bou (red.) Western Magazine, nr. 126, nov. (1991); p. 25-43.
• Salinas / Jorge Guillén correspondentie (1923-1951). Editie, inleiding en aantekeningen door Andrés Soria Olmedo. Barcelona: Tusquets (1992).