Dante Alighieri.
Onder de titel "middeleeuwse literatuur" zijn alle literaire manifestaties gegroepeerd die tijdens de middeleeuwen in Europa zijn geboren. Het is een extreem lange periode, gaande van de val van het West-Romeinse rijk in 476 tot de aankomst van Christoffel Columbus in de Amerikaanse gebieden in 1492.
De enorme macht die de katholieke kerk verwierf, kenmerkte niet alleen de artistieke manifestaties van dit historische moment, maar alle gebieden van de samenleving in het algemeen. Dankzij dit, kunst werd door de geestelijkheid geadopteerd voor moraliserende en educatieve doeleinden. Altijd met een duidelijke theocentrische visie bij elke activiteit.
Van Latijn tot volkstalen
Tijdens de hoge middeleeuwen (tussen de XNUMXe en XNUMXe eeuw) was het Latijn de dominante taal. Dus, de literatuur van deze periode werd uitsluitend in deze taal ontwikkeld. Dit zorgde ervoor dat oraliteit een bepaald gewicht kreeg vanwege het lage percentage mensen dat kon lezen en schrijven.
Vanaf de XNUMXe eeuw bereikten de volkstaaltalen een voldoende mate van ontwikkeling voor auteurs om ze bijna uitsluitend te gebruiken. Daarna werd het Latijn teruggebracht tot diplomatieke communicatie en gebruikt door de geestelijkheid en de adel.
De "zonsondergang" van Latijn
Hoewel de dominantie van het Latijn toentertijd een hoge sociale status weerspiegelde, het werd een exclusiviteit die het uiteindelijk veroordeelde totdat het praktisch in onbruik was. Evenzo gaven de talen van elke regio zuurstof aan de opkomende nationalistische bewegingen tijdens de moderne tijd.
De kracht van de kerk
Vandaag de dag, het idee van het exclusieve karakter van een religieuze en moraliserende aard is nog steeds zeer wijdverbreid. Middeleeuwse literatuur. Volgens deze opvatting zou het belangrijkste doel zijn om de bevolking te onderwijzen, gedragsrichtlijnen vast te stellen en haar te 'conditioneren' - voornamelijk door middel van angst - om God te zoeken.
Maar tijdens de middeleeuwen werd er ook over veel andere dingen geschreven. Daarnaast, het is noodzakelijk om te bedenken dat de drukpers pas in de Renaissance verscheen, bijgevolg zijn alleen manuscripten van moeilijke en / of twijfelachtige bewaring bewaard gebleven. Bovendien was het in de meeste gevallen de kerk zelf - in haar rol als culturele garant van de tijd - die verantwoordelijk was voor de bescherming van hen.
Profane literatuur
De eerste vragen aan het theocentrisme kwamen naar voren in de literatuur van de middeleeuwen. Deze 'revolutionaire' opvattingen begonnen schuchter te worden geschetst (omdat het een groot risico inhield), gebaseerd op seculiere ideeën die menselijke capaciteiten de transformerende krachten van de wereld geven.
De goddelijke komedie.
U kunt het boek hier kopen: De goddelijke komedie
Dit keerpunt deed zich vooral voor tijdens de late middeleeuwen (ook wel bekend als de pre-renaissanceperiode). Toen de bourgeoisie steeds meer ruimte begon te krijgen, werd de corruptie van de hogere kerkelijke sferen meer en meer onmiskenbaar.
De niet-conceptie van de figuur van de auteur
De meeste middeleeuwse teksten zijn anoniem, deels vanwege het feit dat de huidige notie van de figuur van de auteur pas in de Renaissance opkwam. In deze betekenis, veel van de middeleeuwse schrijvers waren meer toegewijd aan het transcriberen en verfraaien van verhalen uit de mondelinge traditie, in plaats van creatief en fantasierijk werk.
"Beter niet tekenen"
Tot op zekere hoogte werd anonimiteit een praktische manier om aan het onderzoekende oog te ontsnappen.. Om deze reden was een van de meest populaire 'subgenres' Goliath-poëzie, een soort gestructureerde lyrische expressie die was opgebouwd uit vierregelige verzen.
Het 'delicate' aspect van Goliath-poëzie was de satirische inhoud, die door sommige geestelijken werd gebruikt om hun onenigheid met sommige gevoelige onderwerpen uit te drukken. Dus, anonimiteit was de sleutel om geen risico's te nemen om tot verrader of ketters te worden verklaard.
Literatuur om te reciteren
Het is belangrijk om met het volgende rekening te houden: bijna alle teksten waren afkomstig uit de mondelinge overlevering omdat een zeer hoog percentage van de bevolking analfabeet was. Om deze reden was het voor het "opvoeden" nodig om geschreven zinnen (middeleeuwse literatuur) voor te lezen, die voornamelijk uit verzen bestonden.
De oorsprong van veel lyrische aspecten
De verzen laten reciteren toe, wat het lezen een ritme geeft en een onbereikbare intentionaliteit met proza. Als gevolg daarvan kwamen verschillende lyrische aspecten naar voren, zoals de tekst, de ode of de sonnetten. Hierin namen de daden van nobele ridders en verdedigers van God die zichzelf opdrongen aan vreselijke duivelse monsters, de collectieve verbeelding van de bevolking over.
Daarnaast, De verhalen over 'hoofse liefde' en verhalen over onbeantwoorde verlangens hadden hun ruimte.. Een soort plot zijn dat sterk wordt uitgebuit door een groep kunstenaars die tijdens de middeleeuwen hun gouden eeuw beleefden: de troubadours.
Onderhoud van de status-quo
"Geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars" is een zeer geschikte uitdrukking om de geest van middeleeuwse literatuur te omschrijven. Naast dit principe, de kerk gebruikte - met de steun van de koningen, afhankelijk van de kenmerken van sommige gebieden - literatuur om haar heerschappij te rechtvaardigen.
In dit opzicht Twee niet-anonieme teksten geschreven door geestelijken vallen op: De akte van de bisschoppen door Gerardo de Cambrai en Carmen Robertum regelt francorum van Adalberón de Laon. Beiden drukken duidelijk de sociale structuur van die tijd uit: oratores (degenen die bidden), bellatores (degenen die worstelen) en laboratores (degenen die werken).
Feodale samenleving ...
Het idee gepresenteerd in de vorige paragraaf synthetiseert de verdeling in kasten van de samenleving, van kracht (tenminste) tot de Eerste Wereldoorlog. Hetzelfde gebeurde met het feodalisme, een economisch systeem dat in heel Europa opkwam na het uiteenvallen van het Romeinse rijk. Die werd geëxporteerd naar Amerika toen de kolonisatie van de Nieuwe Wereld voltooid was.
Giovanni Boccacio.
… En vrouwenhater
Evenzo vrouwen leden in die tijd al onder de onderdrukking. Als historische periode was het echter meer continuïteit dan hervorming. Welnu, deze discriminerende opvatting was sinds de oudheid voortgesleept en was duidelijk in de middeleeuwse literatuur.
Zeer weinig vrouwen waren in staat de sluier van anonimiteit te doorbreken. Het waren bijna allemaal "vrouwen van God", nonnen die door middel van hun brieven hun goddelijke openbaringen aan de wereld bekendmaakten. Van daaruit mochten sommigen na hun dood de rang van heiligen bereiken.
Opmerkelijke werken en auteurs
In de middeleeuwen ontstonden verschillende iconische werken in de geschiedenis van de mensheid. Velen vereisen dat exclusieve artikelen in de juiste mate worden geanalyseerd. Enkele hiervan zijn: Lied van Mio Cid, Beowulf, Digenis Acritas y Lied van Roldán, onder vele anderen.
Ondanks de heersende anonimiteit, het was ook de tijd van grote schrijvers. Beginnend met Dante Alighieri y De goddelijke komedie of Giovanni Boccacio met Decameron. Als vrouwelijke vertegenwoordiger is het absoluut noodzakelijk om Christine de Pizan, auteur van De stad van dames. Volgens een flink aantal historici is het het fundamentele boek in de strijd voor gendergelijkheid.