Margaret Atwood is een van de auteurs meest representatief -zo niet de meeste- van de hedendaagse literatuur Canadees en werd geboren op een dag als vandaag in 1939 in Ottawa. Misschien ook scenarioschrijver en literair criticus zijn facet als dichter is het minst bekend of gevolgd, overschaduwd door de enorme recente populariteit van haar verhalende werken, die de stempel dragen van haar verdediging van vrouwenrechten, sociaal protest en haar dystopische complotten.
De aanpassingen die zijn gemaakt voor televisie als reeks titels zoals Het verhaal van de dienstmaagd o Alias Grace Ze hebben in gelijke mate de gunst van critici en het publiek verdiend. Ze won verschillende prijzen, waaronder de Prins van Asturië van Letters in 2008. Maar vandaag brengen we dit selectie van gedichten geselecteerd uit zijn werk. Om het te ontdekken en deze verjaardag te vieren.
Margaret Atwood - Gedichten
Hotel
Ik word wakker in het donker
in een vreemde kamer
Er klinkt een stem aan het plafond
met een bericht voor mij.
keer op keer herhalen
dezelfde afwezigheid van woorden,
het geluid dat liefde maakt
als het de grond bereikt,
gedwongen tot een lichaam,
in het nauw gedreven. er is een vrouw boven
gezichtsloos en met een dier
vreemdeling die in haar beeft.
Hij ontbloot zijn tanden en snikt;
de stem fluistert door de muren en de vloer;
nu is ze los, vrij en rennend
bergafwaarts naar de zee, zoals water.
Onderzoek de lucht om je heen en vind
ruimte. Op het einde, ik
doordringt en wordt de mijne.
Flashbacks naar de oorlog van 1837
Een van de
dingen die ik ontdekte
erin, en sindsdien:
dat het verhaal (die lijst
van opgeblazen verlangens en meevallers,
tegenslagen, vallen en fouten die blijven hangen
zoals parachute)
het knoeit met je geest
aan de ene kant, en aan de andere kant glijdt het
dat deze oorlog spoedig tussen hen zal zijn
kleine oude figuren
die je vertroebelen en verdunnen
vanaf de achterkant van het hoofd,
verward, rusteloos, onzeker
wat doen ze daar
en dat ze van tijd tot tijd verschijnen met een gezicht
idioot en een stel bananenhanden;
met vlaggen,
met wapens, bomen ingaan
bruine streep en groen gekrabbel
of, in diepgrijze potloodtekening
van een fort verbergen ze zich door te schieten
elkaar, rook en rood vuur
die in de hand van een kind uitkomen.
Andere mogelijke gedachten van onder de grond
Omlaag. begraven. ik kan horen
licht gelach en voetstappen; de strengheid
van glas en staal
de indringers van degenen die hadden
het bos als toevluchtsoord
en het vuur voor terreur en iets heiligs
de erfgenamen, zij die hebben grootgebracht
fragiele structuren.
Mijn hart begraven voor tientallen jaren
Bid nog steeds vanuit eerdere gedachten
Ah, breek deze kristallen trots af, Babylon
gecementeerd zonder vuur, door de ondergrond
Bid tot mijn uitgestreken fossiele God.
Maar ze blijven. Uitgestorven. ik voel
minachting en toch medelijden: wat de botten
van de grote reptielen
door iets uiteengevallen
(laten we zeggen voor hem
weer) buiten bereik
dat het een eenvoudige betekenis is
van wat goed was, spoorde hij ze op
voelde toen ze waren
vervolgd, begraven tussen de zachte immorele
ongevoelige zoogdieren ongedaan gemaakt.
Voor een spiegel
het was alsof ik wakker werd
na zeven jaar slapen
en vind mezelf met een stijf lint,
van een strenge zwarte
verrot door de aarde en de stromen
maar in plaats daarvan verhardde mijn huid
van schors en wortels als wit haar
Mijn geërfde gezicht heb ik meegebracht
een gebroken eierschaal
onder andere afval:
de verbrijzelde aardewerken plaat
op het bospad, de sjaal
uit India verscheurd, fragmenten van brieven
en de zon hier heeft indruk op me gemaakt
zijn barbaarse kleur
Mijn handen zijn stijf geworden, mijn vingers
broos als takken
en verbijsterde ogen na
zeven jaar en bijna
blinden/knoppen, die alleen zien
wind
de mond die opengaat
en het barst als een steen in brand
wanneer je probeert te zeggen
Wat is dit
(je vindt alleen
zoals je al bent,
maar wat
als je al bent vergeten waar het uit bestond
of je ontdekt dat
je hebt het nooit geweten)
de man die was
In het veld met sneeuw opent mijn man
een X, concept gedefinieerd voor een leegte;
loopt weg totdat het blijft
verborgen door het bos
Als ik hem niet meer zie
wat is er geworden
welke andere manier
mixen in de
onkruid, wankelt door plassen
verbergt zich voor waarschuwing
aanwezigheid van moerasdieren
Terugkeren naar
in de avond; of misschien het idee
wat heb ik van hem
wat me ook terugvindt
en met hem beschut achter haar.
Het kan mij ook transformeren
als hij aankomt met de ogen van de vos of die van de uil
of met de acht
spinnen ogen
ik kan het me niet voorstellen
wat zal je zien
als ik de deur open
Bron: Een lage stem