Miguel Altolaguirre en Emilio Prados
Manuel Altolaguirre en Emilio Prados er waren twee dichters malagueños behorend tot de Generatie van de 27. Overschaduwd door andere collega's van dat handjevol genieën waaruit het bestaat, staat ook de kwaliteit ervan buiten kijf. Vandaag herinner ik me ze en verdedig ze met 6 van hun gedichten.
Manuel Altolaguirre
Geboren in Malaga in 1905, richtte hij voor zijn twintigste zijn eerste op poëzie tijdschrift waarin er samenwerkingen waren van erkende dichters en enkele collega's van zijn generatie. Hij reisde naar Frankrijk en Engeland, waar hij zijn eigen drukpers oprichtte.
Toen hij terugkeerde naar Spanje, bleef hij met de Republiek tijdens de burgeroorlog en aan het einde van het conflict vertrok hij definitief. Het werd opgericht in Mexico en het was gewijd aan de cinematografische richting. Aan 1959, tijdens een bezoek aan Spanje, omgekomen bij een ongeval van auto in Burgos.
Een van zijn meest erkende werken zijn Eenzaamheid samen y Poëtisch leven.
3 gedichten
Met jou
Je bent niet zo alleen zonder mij.
Mijn eenzaamheid vergezelt je.
Ik ben verbannen, jij bent afwezig.
Wie van jullie heeft allebei patriottisme?
De lucht en de zee verenigen ons.
De gedachte en de tranen.
Eilanden en wolken van vergetelheid
Ze scheiden jou en mij.
Neemt mijn licht je nacht weg?
Zet je nacht mijn onbedwingbare trek uit?
Dringt jouw stem mijn dood door?
Mijn dood is weg en bereikt jou?
Op mijn lippen de herinneringen.
In jouw ogen de hoop.
Ik ben niet zo alleen zonder jou.
Uw eenzaamheid vergezelt mij.
***
kus
Hoe alleen was je van binnen!
Toen ik naar je lippen gluurde
een rode tunnel van bloed,
donker en verdrietig, het was aan het zinken
tot het einde van je ziel.
Toen mijn kus doordrong,
zijn warmte en zijn licht gaven
trillingen en schrikken
naar je verbaasde vlees.
Sindsdien zijn de wegen
die naar je ziel leiden
je wilt niet dat ze verlaten worden.
Hoeveel pijlen, vissen, vogels,
hoeveel liefkozingen en kusjes!
***
Liefs, laat je gewoon zien ...
Hou van je, laat jezelf gewoon zien
voor wat je bij mij begint,
onzichtbare lucht die je bent
dat je mijn ziel plundert
vlekken op de schone lucht
met zuchten en tranen.
Terloops heb je me verlaten
bezaaid met takken,
verdedigd tegen de kou
door doornen die krassen,
sloot mijn wortels
de doorgang van de wateren,
blind en zonder bladeren het blote voorhoofd
dat gekoesterde groen en hoop.
Emilio Meadows
Ook geboren in Malaga in 1899, met 15 jaar hij vertrok om op een kostschool te studeren Madrid waar het mee samenviel Juan Ramon Jimenez. Later was hij in de studentenresidentie waar hij elkaar ontmoette Dalí en García Lorca. Hij heeft bijna een jaar in het ziekenhuis doorgebracht vanwege een longziekte en daar maakte hij van de gelegenheid gebruik om te lezen en te schrijven. Bij het herstellen keerde terug naar Malaga waar hij deelnam aan de oprichting van de Litoral tijdschrift. Het was ook redacteur voor de Zuid-drukpers, wat hem internationale bekendheid bezorgde. Hij ging ook naar Mexico en stierf daar.
Zijn werk is onderverdeeld in drie fasen toegewijd aan sociale problemen, natuur en introspectie. Sommige titels zijn Zes stempels voor een puzzel o Huilen in het bloed.
3 gedichten
Schijnbare stilte
Schijnbare stilte voor je ogen,
hier, deze wond 'er zijn geen buitenaardse grenzen',
vandaag is de trouw van uw stabiele balans.
De wond is van jou, het lichaam waarin hij open is
Het is van jou, nog steeds stijf en razend. Kom, raak aan
kom naar beneden, dichterbij. Zie je je afkomst
door je ogen naar dit deel gaan
in tegenstelling tot het leven? Wat heb je gevonden?
Iets dat niet permanent van jou is?
Laat je dolk vallen. Gooi je zintuigen weg.
In jou verwekt wat je hebt gegeven je,
Het was van jou en het is altijd een continue actie.
Deze wond is getuige: niemand is overleden.
***
Lied voor de ogen
Wat ik wil weten
is waar ik ben ...
Waar ik was,
Ik weet dat ik het nooit zal weten
Waar ik heen ga, weet ik ...
Waar ik was,
Waar ik ga,
waar ik ben
Ik wil het weten,
goed open in de lucht,
dood, dat zal ik niet weten, ik leef,
wat ik wilde zijn.
Vandaag zou ik het graag willen zien;
geen morgen:
Vandaag!
***
Droom
Ik heb je gebeld. Je hebt mij gebeld.
We stromen als rivieren.
Opgestaan in de lucht
de namen waren in de war.
Ik heb je gebeld. Je hebt mij gebeld.
We stromen als rivieren.
Onze lichamen waren achtergelaten
van aangezicht tot aangezicht, leeg.
Ik heb je gebeld. Je hebt mij gebeld.
We stromen als rivieren.
Tussen onze twee lichamen,
Wat een onvergetelijke afgrond!