Presentatie Los Ojos Con Mucha Noche door Emilio Calderón, Fernando Lara Award en Planeta Award Finalist.
Afgelopen vrijdag 29 maart had ik het voorrecht om samen met Jose María Gallego de briljante grafische humorist te presenteren in de Alberti Bookstore in Madrid, de nieuwe roman van Emilio Calderon, De ogen met veel nacht.
Emilio Calderón is een schrijver met een professionele carrière waarvan er maar weinig zijn: 2008 Fernando Lara Award, 2009 Planeta Award Finalist, 2016 Biography Award en 28 romans op zijn naam. Zijn eerste roman voor volwassenen, De kaart van de maker, werd een internationale hit, gepubliceerd in 23 landen. Schrijver voor kinderen en jongvolwassenen, van historische romans, nu gaat hij naar het genre van intriges met een psychologische thriller, Ogen met veel nacht, die niet konden stoppen met het hebben van een historische en echte basis.
In de presentatie van gisteren konden we op een ontspannen manier praten, bijna alsof we iets met vrienden aan het drinken waren, over een roman die veel te vertellen zal hebben. Op een ongeordende manier, zoals gebeurt in die informele gesprekken die zo aangenaam zijn en onbedoeld plaatsvinden, kwamen de meest relevante aspecten van dit werk naar voren, dat alle voorwaarden heeft om een bestsellers internationaal.
Trama
Natuurlijk praten we over het onderwerp van de roman, die verstrengelt twee momenten en twee verschillende plaatsen tijdens zijn ontwikkeling: Het huidige Spanje en het Argentijnse militaire regime in de jaren zeventig.
Een harde roman, waarin ze worden verteld historische evenementenAls open deur vluchten, zoals ze de vliegtuigen noemden van waaruit ze de stervende gemarteld in de zee gooiden om hun lijken te laten verdwijnen, uit de langdurige marteling Joden, dissidenten of wie dan ook die iets had wat ze wilden, maandenlang om ze zover te krijgen ondertekenen "vrijwillig" de overdracht van hun bezittingen aan het leger van het regime, alvorens ze te doden, van de diefstal van baby's en hun levering aan paren van toeëigenaars die voor hen hebben betaald vanwege de onmogelijkheid om zelf kinderen te krijgen, de Argentijnse buldoggen degenen die martelden door te verhongeren en daarna overhandig de lijken of niet zo lijken van de gemartelde.
Los Ojos con Mucha Noche, dat zijn titel ontleent aan een vers van Góngora, is het verhaal van een Spaanse familie die al deze gebeurtenissen een aantal jaren later intern en extern vervolgen.
Ritme en hardheid van de roman:
Ik moet bekennen dat toen ik werd uitgenodigd om het nieuwste werk van Emilio Calderón te presenteren, ik niet aarzelde om te accepteren, zonder zelfs maar de titel te vragen. Hoe niet? Emilio Calderón! Niet meer niet minder.
Toen ze me de plot van de roman vertelden, had ik er even spijt van dat ik het zo snel accepteerde. Ik had geen zin om een werk onder ogen te zien dat mijn gevoeligheid op die manier zou aanwakkeren. Ik dacht dat het een werk was om "beetje bij beetje" te lezen, waarbij ik pauzeerde om scènes te verwerken die ik me extreem gewelddadig en rauw had voorgesteld. De realiteit vertelde me dat ik het mis had. Ik heb het in één keer gelezen, zonder te stoppen. De roman is behendig, het heeft een snel en het handhaaft de intriges op elke pagina, zodat het erg moeilijk is om het punt te vinden waar de rest voor de volgende dag moet worden achtergelaten. Moeilijk? Ja, verdomme niet? Emilio krijgt het genie van laat niets wezenlijks te vertellen zodat de lezer de gruweldaden begrijpt die plaatsvonden tijdens de militaire dictatuur, en geeft geen extra detail dat alleen de gevoeligheid van de lezer probeert te kwetsen. Tel wat eerlijk en essentieel is zonder in het minst boos te worden. Het is een roman van intriges van degenen die je in de pagina's vangen en het einde willen weten.
Jose Maria Gallego, Ana Lena Rivera en de auteur, Emilio Calderón, presenteerden Los Ojos Con Mucha Noche.
Tekens:
We praten veel over de personages, van de hoofdfamilie, de Bocanegra, die zo onder de indruk waren van Jose María Gallego, een familie weggevreten door haat, wrok en schuld en alleen verenigd door het verlangen naar familiegeld voor de hoofdrolspelers van de militaire dictatuur en is dat de personages zijn zo realistisch dat ze soms eng zijn.
Zijn alle, noch overmaat noch gebrek, van de psychopathische laffe militairen die genieten van het lijden van anderen en de slachtoffers martelen voor het genoegen hen te zien lijden, degenen die het doen of uit hebzucht bevelen, om hun eigendom te behouden, tot degenen die bevelen opvolgen en dan kunnen ze niet leven met wat ze hebben gedaan en moeten ze het repareren, voor degenen die langskwamen en geschokt zijn door wat ze doen, maar aangezien ze er zijn, krijgen ze een deel van de slachtoffers die na maanden van marteling een relatie opbouwen van het syndroom van Stockholm met de folteraar, degenen die de hoop behouden hun familieleden levend te zien ondanks het feit dat ze van binnen weten dat ze dood zijn, of de toe-eigenaars die zichzelf komen overtuigen dat het beste voor baby's is om bij hen te zijn en niet bij hun ouders of zelfs dat hun eigen ouders willen dat zij degenen zijn die hen opvoeden, ondanks het feit dat ze hen gaan vermoorden om hun kinderen te stelen.
Kwaad, wraak en in sommige gevallen het verlangen naar gerechtigheid ze zijn verwoestend. De hoofdpersoon, Ernesto Bocanegra, is indrukwekkend, om wie de plot draait, de oude patriarch, rijk, omringd door duizenden boeken en met een hart zo zwart dat hij zijn geweten alleen met alcohol het zwijgen op kan leggen.
Een verhaal dat niet op de laatste pagina eindigt.
Na het genie te hebben gedaan om moeilijke dingen gemakkelijk te maken met deze roman en een verhaal van deze kenmerken te vertellen op een manier voor alle toehoorders, de meest en minst gevoelige, om het een hectisch tempo te geven, zo moeilijk om te doen met dit soort verhalen, roman is heel moeilijk te vergeten. Ik kan het tenminste niet.
Hoewel Los Ojos con Mucha Noche expliciet geweld mist dat verder gaat dan nodig is, het emotionele geweld dat achter elke pagina schuilt, dwingt de lezer om rond en rond te gaan over hoe het menselijk ras is.
In de woorden van Emilio Calderón zelf:
Het is gemakkelijk om ondersteunend en vredig te zijn in goede tijden als het gemakkelijk is en het goed met ons gaat, maar zijn we hetzelfde in tijden van oorlog, als we honger hebben, moeten we dan vluchten en vechten voor ons leven en die van onze kinderen?
Een geweldig verhaal dat lang meegaat.