Korte analyse van «Hopscotch» door Julio Cortázar

De jongsten die dit artikel hebben gelezen, weten zeker dat u erover nadenkt "Hinkelen", het fundamentele werk van Julio CortázarZoals dat "tostón" -boek dat literatuurdocenten ergens in het instituut opsturen. Degenen onder ons die dat al hebben meegemaakt, hebben noodzakelijkerwijs gelezen "Hinkelen" in onze jonge dagen en dan hebben we het opnieuw gelezen (er zijn er zeker velen van ons, ikzelf ook) een paar jaar later, hebben we ons niet alleen het belang van dit boek in de geschiedenis van de literatuur, maar ook in hoe anders is het van de meerderheid.

"Hinkelen", gepubliceerd in 1963, is een fundamentele referentie van Latijns-Amerikaanse literatuur. Zijn losse volgorde structuur maakt verschillende metingen mogelijk, en daarom verschillende interpretaties. Met deze manier van lezen was het wat Julio Cortázar bedoelde vertegenwoordigen de chaos, de kans op leven en de onbetwistbare relatie tussen wat is gemaakt en de hand van de kunstenaar die het maakt.

Als je het nog niet hebt gelezen "Hinkelen" en je overweegt het te doen, stop hier, ga niet verder met lezen ... Als je niet van plan bent het te lezen, stop dan ook, ik moedig je aan om dat te doen ... Als je klaar bent, ga dan terug en lees wat je ook doet willen ... Maar het echte verhaal is geschreven door Julio Cortázar.

«Hopscotch» analyseren

Kortingen

Hopscotch (editie...

€15,10

Zie aanbieding Zie kenmerken

Voordat we zeiden dat het een ander werk is dan de anderen, want hierin impliceert de actieve deelname van de lezer. Twee lezingen van het boek worden voorgesteld in een raad van bestuur (zoals de naam al doet vermoeden, het typische hinkelspel dat we allemaal wel eens hebben gespeeld). Dit type structuur brak met alles wat de literatuur betreft.

Eerste boek

Het eerste boek van "Hinkelen" we zullen het lezen in een lineaire volgorde, eindigend in hoofdstuk 56. Het wordt gevormd door twee delen: "Aan de zijkant daar" y "Aan de zijkant hier". In beide wordt de essentiële plot of het verhaal van het boek gepresenteerd.

"Aan de zijkant daar"

Horacio Oliveira werkt als vertaler in Parijs. Daar richtte hij met een paar vrienden de Club op, waar hij de tijd doodde met praten of luisteren naar jazzmuziek. Hij heeft een liefdevolle relatie met Lucía, la Maga, een Uruguayaan die de moeder is van een kind dat ze Rocamadour noemt. De eigenaardige relatie tussen de twee verslechtert echter. In een van hun bijeenkomsten valt Rocamadour plotseling dood en als gevolg daarvan verdwijnt Lucía en laat een paar regels achter.

"Aan de zijkant daar"Met andere woorden, dit eerste deel eindigt met het beeld van een hinkelen, de rode draad door het hele boek die de zoektocht naar evenwicht (de lucht) voorstelt.

"Aan de zijkant hier"

De actie van dit deel van het boek vindt plaats in de stad Buenos Aires. Voordat ze hier aankomt, zoekt Oliveira wanhopig naar La Maga in Montevideo. Terug met de boot naar Argentinië, verwart hij haar met een andere vrouw.

Eenmaal in Argentinië keert hij terug naar zijn vriendschap met Traveller en ontmoet hij zijn vrouw, Talita, die hem vanaf het eerste moment aan La Maga doet denken. Hij zal met dit echtpaar werken in een circus en in een psychiatrische kliniek. Maar Oliveira wordt overweldigd door progressieve symptomen van mentale onbalans. Door zijn verwarring denkt hij dat hij altijd La Maga ziet in plaats van Talita. Dit leidt tot een crisis die je aan zelfmoord doet denken. Hij probeert zelfmoord te plegen, maar uiteindelijk voorkomen Traveller en Talita dat hij van de verkoop op een terras valt waar een hinkelen is geschilderd.

Tweede boek

In het tweede boek hebben we de tweede lezing alternatief y begint in hoofdstuk 73. In wezen zullen we nieuwe toevoegingen aan het landschap vinden, de "Uitwisselbare hoofdstukken", naar de plotstructuur die eerder in het boek is geschetst.

Van andere kanten

Deze landschappen vormen een diepere visie op dezelfde werkelijkheid, waarin verborgen verbanden worden onthuld. Maar daarnaast verschijnen er personages zoals Morelli, een oude schrijver die de auteur gebruikt om enkele van de sleutels tot Hopscotch bloot te leggen: open, gefragmenteerde, verontrustende en participatieve roman dat weerspiegelt de chaos van de werkelijkheid, maar ordent noch verklaart het.

Mijn favoriete hoofdstuk: Hoofdstuk 7: The Kiss

Ik raak je mond aan, met een vinger raak ik de rand van je mond aan, ik teken het alsof het uit mijn hand komt, alsof je mond voor het eerst een beetje opengaat, en ik hoef alleen maar mijn ogen te sluiten om alles ongedaan te maken en opnieuw te beginnen, maak ik de mond die ik verlang, de mond die mijn hand kiest en op je gezicht trekt, een mond gekozen uit allen, met soevereine vrijheid door mij gekozen om hem met mijn hand op je gezicht te tekenen, en dat de kans die ik niet probeer te begrijpen precies samenvalt met je mond die glimlacht onder degene die mijn hand je trekt.

Je kijkt naar me, je kijkt me goed aan, steeds beter en dan spelen we de cyclops, we kijken steeds beter en onze ogen worden groter, ze komen dichter bij elkaar, ze overlappen elkaar en de cyclops kijken elkaar aan verward ademend, hun monden ontmoeten ze elkaar en vechten ze hartelijk, elkaar bijtend met hun lippen, nauwelijks hun tong op hun tanden rustend, spelend in hun omhulsels waar een zware lucht komt en gaat met een oud parfum en een stilte. Dan proberen mijn handen in je haar te zakken, strelen langzaam de diepte van je haar terwijl we kussen alsof we een mond vol bloemen of vissen hebben, met levendige bewegingen, met een donkere geur. En als we onszelf bijten, is de pijn zoet, en als we verdrinken in een korte en verschrikkelijke gelijktijdige ademhaling, is die onmiddellijke dood prachtig. En er is maar één speeksel en maar één smaak van rijp fruit, en ik voel je tegen me trillen als een maan in water.

Veelgestelde vragen over het "Hinkelspel" -boek

Wie is de hoofdpersoon van Hopscotch?

De hoofdpersoon van het verhaal is Horacio Oliveira. Hij is een Argentijnse man van ongeveer 40-45 jaar oud. Hij is een man die veel weet en die naar Parijs is gegaan om te studeren, maar nog steeds niet studeert. In plaats daarvan helpt hij bij het sorteren van de post.

Het is bekend dat hij een broer heeft die in Argentinië woont. En dat hij de typische man is die constant ergens naar op zoek lijkt te zijn (soms met het gevoel dat hij al heeft wat hij zoekt ...).

Wie is de tovenaar?

De goochelaar is Lucia, de andere hoofdrolspeler van dit verhaal. Hij woont ook in Parijs, maar zijn geboorteland is Uruguay. Hij heeft een zoon met een vreemde naam: Rocamadour. In tegenstelling tot Horacio is ze een meisje dat van bijna niets veel af weet, waardoor ze zich soms een beetje ondergewaardeerd voelt of een klein ding naast anderen.

De sterke punten zijn dat het veel tederheid en naïviteit heeft, iets dat verliefd wordt op het blote oog en dat ook wordt benijd door andere bijpersonages in de roman. Horacio benijdt de goochelaar haar vermogen om nieuwe ervaringen op te doen, nat te worden als ze speelt en dapper te zijn.

Hoe heet de zoon van de tovenaar?

Zoals we in het vorige punt al zeiden, heet zijn zoon Rocamadour, maar zijn echte naam is Francisco. Het is een baby van een maand oud die in eerste instantie wordt verzorgd door Madame Irene, een gouvernante. Uiteindelijk woont de jongen bij La Maga en Horacio, en bij hem vindt een uitlokkende gebeurtenis plaats. Dit feit is een fundamenteel onderdeel van de roman.

Welk genre is Cortázar?

Deze vraag veroorzaakt grote "geschillen" onder literaire critici, aangezien zijn werk moeilijk te classificeren is. Hij heeft romans geschreven, maar ook poëzie; Julio Cortázar valt echter op door zijn magisch realisme. Dit genre is heel persoonlijk, avant-garde, en "danst" altijd tussen het echte en het fantastische. Desondanks zijn er mensen die er nog steeds op staan ​​om het in de bekende Latijns-Amerikaanse Boom te plaatsen.

Gerelateerd artikel:

De beste boeken van Latijns-Amerikaanse literatuur