Fotografie: José Ramón Gómez Cabezas. Facebook.
Jose Ramon Gomez Cabezas heeft een nieuwe roman uitgebracht, De ballade van de gehangenen, maar ook ondertekenen Requiem voor een speeldoosdanser, Ojos que no ven o De Marshall-aanval. Het is psycholoog en combineert het vak met schrijven. Het is ook Voorzitter van de Novelpol-vereniging (Vrienden van politieliteratuur). En hij is een landgenoot van mij Ciudad Real.
Ik waardeer je tijd, toewijding en vriendelijkheid enorm voor dit interview waarin hij ons een beetje over alles vertelt: favoriete auteurs, boeken en personages, aankomende projecten en hoe hij het sociale en redactionele landschap waarin we leven ziet.
INTERVIEW MET JOSÉ RAMÓN GÓMEZ CABEZAS
- ACTUALIDAD LITERATURA: Herinner jij je het eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef?
JOSÉ RAMÓN GÓMEZ CABEZAS: Ik weet niet meer precies welk boek het was, ik stel me voor dat een stripverhaal door Mortadelo en Filemón of een ander lang Bruguera-verhaal. Ik herinner me dat ik mijn vader vroeg om de eerste twee delen van de collectie voor me te kopen Misdaad cirkel dat ze op televisie adverteerden, maar toen ik elf of twaalf jaar oud was, had ik het niet moeten begrijpen, want ik heb het niet herhaald. Het eerste boek dat indruk op me maakte was Whatership Hill. Ik las het toen ik twaalf of dertien jaar oud was en ik herinner me nog dat ik er echt van genoten heb.
- AL: Wat was dat boek dat invloed op je had en waarom?
JRGC: Zoals ik al zei, was het Whatership Hill, de Richard Adams. Het is het leven van een kolonie konijnen, hoe ze zijn georganiseerd, de regels en hoe een van hen ze overtreedt. Het is een klassiek verhaal, maar het was de eerste keer dat ik het ontmoette en met een tienergeest als de mijne, was dat een match.
- AL: Wie is je favoriete schrijver? U kunt er meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
JRGC: Ik heb geen favoriete schrijver, nogal veel, actuele klassiekers. Ja, het is waar dat ik het erg leuk vind om auteurs te ontdekken die niet helemaal bekend zijn, maar ik zou je er niet één kunnen vertellen.
- AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?
JRGC: Nou Sam schoppen Het zou niet erg zijn geweest om hem te ontmoeten en hem te vergezellen op een rondreis door de tijd Arcadië Renko had het ook niet erg gevonden. OF Harry gat. Kijk, uiteindelijk pak ik mezelf in.
- AL: Heb je hobby's als het gaat om schrijven of lezen?
JRGC: de laatste tijd, bij het schrijven laat ik graag een paar regels achter waar ik wil dat het verhaal verder gaat, zelfs de eerste halve zin en dat dient als trigger. Bij het lezen heb ik niet veel hobby's. Jaren geleden heb ik mezelf daartoe gedwongen einde lezen het boek, ook al vind ik het niet leuk. Nu ik wat ouder ben, waardeer ik mijn tijd meer.
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
JRGC: The lectuur Ik ben erg getroost door de nachten. Het helpt me de dag achter me te laten en te ontspannen. De schrift bijna altijd door de morgen. Het is wanneer ik de meeste tijd heb om het te kunnen doen.
- AL: Is er een echte of fictieve commissaris, inspecteur, politieagent of detective uit binnen- of buitenland die u heeft beïnvloed bij het creëren van personages voor uw romans?
JRGC: Nou, in veel van mijn romans is er zeker een moment Plinius, de cachazudo gemeente Tomelloso. In het echte leven is het waarschijnlijk dat Alejandro Gallo, curator en schrijver, heel goed trouwens. Ook politieagenten die u observeert en die ik waarschijnlijk heb gelezen, zullen ongetwijfeld in mijn onderbewustzijn zijn.
- AL: Je favoriete genres naast zwart?
JRGC: Elke roman die goed is geschreven, maar het is waar dat aangezien ik bijna uitsluitend misdaadromans lees, ik veel van mijn lezingen verlang. En als er geen uitdaging is in de eerste maten, vallen ze vaak uit elkaar. Ik vind lezen heel leuk Jeugdroman, hetzelfde is te wijten aan een of ander complex of gewoon omdat ook Ik schrijf het graag.
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
JRGC: Nou, ik heb net een roman gelezen die ik erg leuk vond: Als het winter is in de Noordzee, door Leticia Sánchez Ruiz, zeer goed geschreven. En schrijf, ik loop met een zwart verhaal, trekkend thriller, met in de hoofdrol in zijn negentig procent door vrouwen. Was een uitdaging dat ik echt wilde.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is voor zoveel auteurs als er zijn of willen publiceren?
JRGC: Nu met al deze Covid-kwestie is het landschap waarschijnlijk veranderd, maar de afgelopen jaren was publiceren niet moeilijk, noch namens iemand anders, noch via desktop publishing. Het moeilijke is om je open te stellen kloof tussen zoveel concurrentie. Om een lezer te verslaan, moet je de Everest beklimmen, je moet er meer tegen vechten dan Rafa Nadal.
- AL: Is het moment van crisis dat we doormaken moeilijk voor je of kun je iets positiefs bewaren voor toekomstige romans?
JRGC: Ik probeer positief te zijn In bijna alles is het moeilijk geweest en dat is het ongetwijfeld nog steeds. Maar op het niveau van schrift voor mij is het een zeer productief moment en ze hebben tegenwoordig een roman voor mij gepubliceerd, waarmee ik activiteiten en illusies blijf hebben die me van dag tot dag een beetje afleiden. Dus ik moet niet te veel klagen.