Jack Londen. Verjaardag van zijn geboorte met enkele van zijn zinnen

We vieren nog een jaar later geboorte van Jack London, een van de meest geprezen schrijvers van de roman van Aventuras. Londen zag het licht op 12 januari, 1876 en San Francisco. Zijn leven was net zo spannend als al zijn verhalen en met vergelijkbare karakters. Titels zoals De roep van het wilde (met een nieuwe versie die in theaters wordt gebrouwen en met de naam van Harrison Ford geassocieerd) Witte slagtand o De zeewolf het zijn universele referenten van het genre. Ik vier het mee enkele van de zinnen de meesten herinnerden zich hem en zijn werken.

De roep van het wilde

• De spookachtige stilte van de winter had plaatsgemaakt voor het intense lentegeruis van het ontwaken van het leven.
• Hij had de trouw en toewijding geboren onder de beschutting van het vuur en het dak, maar hij had de wreedheid en sluwheid behouden.
• Hij was de man die haar leven had gered, wat geen kleinigheid was, maar hij was ook de ideale meester. Andere mannen verzorgden hun honden uit plichtsbesef en gemak; maar hij deed het alsof het zijn eigen kinderen waren, want het kwam uit zijn ziel.
• Liefde, een oprechte hartstochtelijke liefde, viel hem voor het eerst binnen.
• Ze waren half levend, of misschien minder. Het waren niets meer dan zakken met botten waarin nog een zwakke levensadem ademde.
• En toen hij in de stille en koude nachten zijn neus naar een ster draaide en huilde als een wolf, waren het zijn voorouders, dood en al in stof veranderd, die zijn neus naar de sterren draaiden en door de eeuwen heen huilden. En Buck's cadans waren hun cadans, de cadans waarmee ze hun verdriet uitdrukten en de betekenis die stilte, kou en duisternis voor hen hadden.
• Zijn sluwheid was die van de wolf, een wilde sluwheid; zijn intelligentie, de intelligentie van de Schotse herder en de Sint Bernard; en deze combinatie, toegevoegd aan de ervaring die was opgedaan in de meest woeste scholen, maakte hem tot een wezen dat even formidabel was als degenen die in de jungle woonden.

De zeewolf

• Leven? Bah! Het heeft geen waarde. Binnen de goedkope is het de goedkoopste.
• Mijn intimiteit met Wolf Larsen neemt toe, als de relatie tussen de meester en de zeeman, en nog beter tussen de koning en de nar, zo genoemd mag worden. Ik ben maar een speeltje voor hem. Het is mijn taak om je te vermaken, en terwijl ik je vermaak, is alles in orde, maar zodra je je begint te vervelen of een van die momenten van zwarte humor hebt, word ik onmiddellijk van de kajuittafel naar de keuken gedegradeerd, en tegelijkertijd kan ik mezelf Gezegend noemen als ik levend ontsnap en mijn lichaam intact.
• 'Ik denk dat het leven is als een schuim, een gist,' antwoordde hij prompt. iets dat beweging heeft en dat een minuut, een uur, een jaar of honderd jaar kan bewegen, maar uiteindelijk stopt het met bewegen. De grote eet de kleine op om verder te bewegen; de sterke tot de zwakken, om kracht te behouden. De gelukkige eet het meeste, en beweegt langer, dat is alles. Wat vind je van deze dingen?

Witte slagtand

• White Fang kon eindelijk zijn grote liefde voor Scott uiten. Plots stak hij zijn hoofd naar voren en duwde het onder de oksel van zijn meester. En daar, vrijwillig gevangen, aan het zicht onttrokken, met als enige uitzondering haar oren, nu stom, zonder gegrom, bleef ze zachtjes worstelen, licht snuffelend en zichzelf beter positioneren.
• Om het constante gevaar van verwondingen en zelfs vernietiging het hoofd te bieden, werden zijn roofzuchtige en verdedigende vermogens ontwikkeld. Hij werd behendiger dan de andere honden, vlugger, sluwer, dodelijker, lichter, slanker, met spieren en zenuwen van ijzer, taaier, wreder, feller en intelligenter. Dat moest het allemaal zijn, anders had het de vijandige omgeving waarin het werd aangetroffen niet doorstaan ​​of overleefd.

Zinnen

• Ik schrijf met geen ander doel dan iets van mezelf aan de schoonheid toe te voegen.
• Ik ben liever as dan stof! Ik heb liever dat mijn vonk verbrandt in een helder vuur dan gedoofd door droog uiteenvallen. Ik zou liever een schitterende meteoor zijn, elk atoom in mij in schitterende pracht, dan een slaperige en permanente planeet.
• Ik leef niet van wat de wereld van mij denkt, maar van wat ik van mezelf denk.
• Er is een extase die het hoogtepunt van het leven markeert, waar het leven niet bovenuit kan komen. Maar de paradox van het leven is zodanig dat deze extase optreedt wanneer men leeft, en het lijkt alsof men in leven is als een totale vergeetachtigheid.
• Je kunt niet wachten op inspiratie, je moet het gaan zoeken.
• De mens onderscheidt zich van andere dieren doordat hij de enige is die zijn vrouwtje mishandelt
• De functie van de mens is om te leven, niet om te bestaan. Ik ga mijn dagen niet verspillen met proberen ze te verlengen, ik ga profiteren van mijn tijd.