Federico García Lorca: uitstekende gedichten, leven en werk

De gedichten van Federico García Lorca zijn een literaire schat, een van de helderste spandoeken van Spaanse letters uit de XNUMXe eeuw. Ondanks zijn korte bestaan, staat zijn naam als een van de meest karakteristieke dichters van de Spaanse geschiedenis.

De schrijver werd geboren op 5 juni 1898, in Fuente de Vaqueros, een klein boerenstadje in de vlakte van Granada, Andalusië, Spanje. Zijn ouders waren Vicenta Lorca Romero (onderwijzer) en Federico García Rodríguez (landeigenaar). Hij had een broer, Francisco, en twee zussen, Conchita en Isabel.

Jeugd, adolescentie en studiereizen

Het leven in het land kenmerkte veel van zijn inspiratieDit ondanks het feit dat het hele gezin in 1909, toen Federico elf jaar oud was, naar de stad Granada verhuisde. Deze stap zou hem aanzienlijk beïnvloeden, volgens wat hij zelf later vertelde in een autobiografisch essay over de landelijke omgeving van Fuente de Vaqueros.

Veel van die zintuiglijke ervaringen (het zingen van vogels, het stromen van rivieren, de geur van gras, de smaak van fruit, de beelden van de maan ...) riep hij later op. Bovendien bracht Federico, de jongen, vele zomers door op het platteland van Asquerosa (momenteel Valderrubio). Op die plek, midden in de natuur schreef hij zijn eerste gedichten.

Hij had altijd een sterk gevoel van verbondenheid met het platteland, ondanks dat hij werd omschreven als 'een heer van de stad'. In zijn adolescentie begon hij de kwestie van sociale ongelijkheid in verwarring te brengen. Tijdens zijn vele studiereizen observeerde hij hoe boeren met "zuiver hart" en "werkende handen" werden gemarginaliseerd door stadsbewoners.

Een prominente premature schrijver en de leraren die hem hebben opgeleid

Hij schreef zich in 1914 in aan de Universiteit van Granada, voor een cursus die toelating gaf tot de graden van filosofie en letteren, en rechten. Echter, op dat moment zijn mede-intellectuelen kenden hem meer als een muziekvirtuoos en niet vanwege zijn schrijven. Hij had pianolessen gevolgd bij Antonio Segura Mesa en bewonderde de partituren van onder meer Beethoven, Chopin en Debussy.

Federico, de tiener, was dol op theater en ontmoette vaak een groep jonge intellectuelen in het café "El Rinconcillo". De professoren die de meeste invloed op hem hadden tijdens zijn tijd aan de universiteit waren Fernando de los Ríos (vergelijkend politiek recht) en Martín Domínguez Berrueta (theorie van literatuur en kunst).

Eerste gepubliceerde gedichten

Door de studiereizen van Federico García Lorca leerde hij andere provincies van Spanje kennen en werd zijn roeping als dichter aangemoedigd. Dankzij de financiële hulp van zijn vader, in 1918 publiceerde hij zijn eerste proza-boek genaamd Afbeeldingen en landschappen, een compilatie van zijn beste pagina's - tot dan toe - waar hij de sociaal-politieke kwesties behandelde die hem bezighielden.

In dat manuscript Hij uitte ook zijn religieuze dilemma's en artistieke en esthetische interesses (Gregoriaans, de renaissancestijl, de barok, de populaire tekst ...). In 1918 stierf zijn muziekleraar, een gebeurtenis die hem uiteindelijk naar de wereld van de poëzie leidde.

Studentenresidentie in Madrid

In 1919 verhuisde de jonge Federico naar Madrid en vestigde zich - tot 1926 - in de Residencia de Estudiantes, waar hij opnieuw een ontmoeting had met verschillende leden van "El Rinconcillo". Dat was een bijzondere site, want de plaats diende als katalysator in de culturele uitwisseling tussen Spanjaarden en buitenlanders, een perfecte ruimte voor de intellectuele groei van García Lorca.

In de residentie raakte hij bevriend met de meest relevante nationale schrijvers en kunstenaars van die tijd, waaronder Luis Buñuel, Rafael Alberti en Salvador Dalí vielen op. De genoemde, samen met García Lorca, Jorge Guillén, Pedro Salinas en Gerardo Diego, om er maar een paar te noemen, vormden enkele jaren later de avant-gardistische artistieke beweging die bekend staat als "The Generation of 27".

ook de residentie was een ontmoetingsplaats voor vooraanstaande buitenlandse wetenschappers, musici en schrijvers zoals: Claudel, Valéry, Cendrans, Max Jabob, Marie Curie, Le Corbusier, Ravel, en vele anderen. Tijdens zijn rondleidingen door de stad ontmoette hij theaterregisseurs zoals Eduardo Marquina en Gregorio Martínez Sierra, evenals artistieke beroemdheden zoals Ramón Gómez de la Serna of Vicente Huidobro.

Zijn ontmoeting met de leraar die hem tot dichter maakte

García Lorca produceerde toen zijn eerste theatrale stuk: The Butterfly Hex (Dit werd niet goed ontvangen). Dankzij een aanbevelingsbrief van Fernando de los Ríos, a eind 1919 de jonge Federico ontmoette Juan Ramón Jiménez, die zijn mentor als dichter werd en dierbare vriend voor de rest van zijn leven.

Tussen 1920 en 1922 publiceerde García Lorca enkele van zijn eigen verzen in bekende tijdschriften zoals Spanje, Index y De pen. Juan Ramón Jiménez moedigde hem aan om zijn gedichtenbundel (geschreven sinds 1918) te bewerken in de drukkerij van Gabriel García Maroto, hoewel het een kleine uitgeverij was, was Federico in staat om persoonlijk toezicht te houden op alle drukdetails, totdat het werk in 1921 werd gelanceerd. .

De literaire veelzijdigheid van García Lorca

Tijdens het zomerseizoen van 1921 ontmoette hij Manuel de Falla in die tijd in Granada schreef de compositie van zijn Suites en de Poema del cante jondo (gepubliceerd 1931). De laatste behandelt werken die geïnspireerd zijn door de beknoptheid, dichtheid en thematische vurigheid van deze sentimentele artistieke expressie van drie of vier regels.

In 1923 creëerde hij Blackjack-poppen, een soort reizend theater, waarmee hij ensceneerde Het meisje dat de basilicum water geeft en de verwonderde prins. Dit was een komedie waarin Falla aanwezig was als medewerker en muzikant (piano).

De literaire wijding van García Lorca vond plaats in 1925 met de publicatie van zijn dichtbundel songs. Tegelijkertijd ontstonden de veelgeprezen theatervoorstellingen in Madrid van Mariana Pineda, waar Salvador Dalí de decors schilderde. Daarnaast toerde hij met Dalí door Catalonië, een land dat - volgens Federico zelf - zijn creatieve horizon verbreedde.

1928 wordt beschouwd als het moment van definitieve literaire volwassenheid van de dichter, in dat jaar was toen weerspiegelde zijn identificatie met de populaire en gecultiveerde stilering, eigenschappen die hij in de Zigeuner romantiek, een werk van daverend succes. In 1929 ging hij met een studiebeurs naar Columbia University; op Amerikaans grondgebied schreef hij nog een van zijn avant-gardewerken: Poet in New York.

In 1931 werd de tweede Spaanse Republiek opgericht. Zijn vriend Fernando de los Ríos wordt benoemd tot minister van Openbaar Onderwijs, die op zijn beurt García Lorca heeft benoemd tot mededirecteur van La Barraca (een universitair theaterbedrijf dat presentaties gaf in de provincies).

In die periode schreef hij Bloed bruiloft, een internationaal geprezen werkEn dor y Doña Rosita de Soltera. Uw terugkerende thema's waren seks, liefde, dood en sociaal onrecht.

Federico García Lorca: uitstekende gedichten

De borst van de dichter

Je zult nooit begrijpen wat ik van je hou
omdat je in mij slaapt en je slaapt.
Ik verberg je huilend, vervolgd
door een stem van doordringend staal.

Norm die hetzelfde vlees en dezelfde ster roert
doorboort al mijn pijnlijke borst
en de duistere woorden hebben gebeten
de vleugels van uw strenge geest.

Groep mensen springen in de tuinen
wachtend op je lichaam en mijn pijn
bij paarden met lichte en groene manen.

Maar blijf slapen, mijn liefste.
Hoor mijn gebroken bloed in de violen!
Kijk, ze achtervolgen ons nog steeds!

De dichter praat met liefde aan de telefoon

Je stem deed het duin van mijn borst nat worden
in de zoete houten hut.
Voor het zuiden van mijn voeten was het lente
en ten noorden van mijn voorhoofd een varenbloem.

Licht dennenhout door de smalle ruimte
zong zonder dageraad en zaaien
en mijn huilen begon voor de eerste keer
kronen van hoop over het plafond.

Zoete en verre stem stroomde door mij.
Lieve en verre stem voor mij leuk vond.
Verre en zoete, afgestomde stem.

Ver weg als een donker gewond hert.
Snik in de sneeuw.
Verre en zoet in het merg verscholen!

Lang spectrum

Lang spectrum van zilver geschud
de nachtelijke wind zucht,
opende mijn oude wond met een grijze hand
en liep weg: ik had er zin in.

Wond van liefde die me leven zal geven
eeuwig bloed en puur licht dat naar buiten stroomt.
Crack waarin Filomela stom is
het zal bos, pijn en een zacht nest hebben.

Oh wat een zoet gerucht in mijn hoofd!
Ik ga naast de simpele bloem liggen
waar je schoonheid zweeft zonder ziel.
En het ronddolende water zal geel worden,
terwijl mijn bloed in het kreupelhout stroomt
nat en stinkend van de kust.

Burgeroorlog en executie

In januari 1936 trad Lorca toe tot het Volksfront en in juli brak de Spaanse burgeroorlog uit.. Deze gebeurtenis markeerde de ballingschap van de meeste Iberische intellectuelen. Colombia en Mexico boden García Lorca politiek toevluchtsoord, maar hij verzette zich tegen het verlaten van zijn land en keerde terug naar zijn geboorteprovincie.

Op 16 augustus 1936 werd hij op bevel van de gouverneur van Granada gearresteerd en vermoord., José Valdez Guzmán, na een anonieme klacht. Er wordt aangenomen dat zijn lichaam nog steeds in een massagraf ligt op de weg tussen Víznar en Alfacar.