Emily Dickinson: gedichten

Emily Dickinson (1830-1886) was een Amerikaanse dichter die wereldwijd wordt beschouwd als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van dit literaire genre. Terwijl ze leefde, wisten maar weinigen van haar talenten als schrijver, alleen familie en goede vrienden. Na zijn dood en de ontdekking van zijn manuscripten door zijn zus, begonnen de publicaties van zijn bijna 1800 gedichten.

In korte tijd ging Emily Dickinson van anonimiteit naar een relevante figuur in de poëtische wereld. Zijn brieven en gedichten zijn een weerspiegeling van zijn bestaanZe bevatten de verhalen van zijn liefdes, vriendschappen, van veel van de verschillende omstandigheden die hij heeft meegemaakt. Bij de organisatie en verspreiding van zijn poëtische nalatenschap viel Lavinia Dickinson op, Mabel Loomis Todd, Thomas Higginson, Martha Dickinson Bianchi en Thomas H. Johnson.

Gedichten van Emily Dickinson

Als ik de zaadjes tel

Als ik de zaadjes tel

daar beneden gezaaid

om zo te bloeien, zij aan zij;

als ik mensen onderzoek

hoe laag liegt hij?

zo hoog worden;

als ik aan de tuin denk

dat stervelingen niet zullen zien

het toeval plukt zijn cocons

en ontwijk deze bij,

Ik kan zonder de zomer, zonder klagen.

Snijd de leeuwerik - en je zult de muziek vinden -

bol na bol, badend in zilver,

net bezorgd op de zomerochtend

bewaard voor je oor als de luit oud is.

Ik zou meer alleen kunnen zijn zonder mijn eenzaamheid...

Ik zou eenzamer kunnen zijn zonder mijn eenzaamheid

Ik ben zo gewend aan mijn lot

misschien de andere vrede,

zou het donker kunnen onderbreken

En vul de kleine kamer

te mager qua maat

om zijn sacrament te bevatten,

Ik ben niet gewend om te hopen

zou kunnen binnendringen in uw zoete uiterlijk vertoon,

de plaats schenden die voor het lijden is bevolen,

het zou gemakkelijker zijn om te vergaan met de aarde in zicht,

dan mijn blauwe schiereiland te veroveren,

vergaan van genot.

Zekerheid

Ik heb nog nooit een woestenij gezien

en de zee heb ik nooit gezien

maar ik heb de ogen van de heide gezien

En ik weet wat de golven moeten zijn

Ik heb nog nooit met God gesproken

noch heb ik hem in de hemel bezocht,

maar ik weet zeker waar ik vandaan kom

alsof ze mij de cursus hadden gegeven.

133

Water leer je door dorst.

De aarde - door de oceanen overgestoken.

De extase — voor de pijn —

La Paz - de veldslagen vertellen het -

Liefde, door het gat van het geheugen.

De vogels, voor de sneeuw.

292

Als Moed je in de steek laat...

Leef boven Hem—

Soms leunt hij op het graf,

Als je bang bent om af te wijken—

Het is een veilige houding—

Was nooit fout

In die armen van Brons-

Niet de beste der reuzen -

Als je ziel beeft -

Open de deur van het vlees-

De lafaard heeft zuurstof nodig -

Niets meer-

Waar ik altijd van heb gehouden

Waar ik altijd van heb gehouden

Ik breng je het bewijs

dat totdat ik liefhad

Ik heb nooit geleefd - lang -

waar ik altijd van zal houden

Ik zal het met je bespreken

wat liefde is leven

en onsterfelijkheid van het leven

deze - als je eraan twijfelt - schat,

dus ik heb het niet

niets te laten zien

behalve calvarieberg

Korte biografische informatie over de auteur, Emily Dickinson

Geboorte en afkomst

Emily Elizabeth Dickinson Hij werd geboren op 10 december 1830 in Amherst, Massachusetts. Haar ouders waren Edward Dickinson - een gerenommeerd advocaat - en Emily Norcross Dickinson. In Nieuw Engeland zijn familie genoot bekendheid en respect, aangezien zijn voorouders opmerkelijke opvoeders, politici en advocaten waren.

Zowel zijn grootvader —Samuel Fowler Dickinson — als zijn vader maakten politiek leven in Massachusetts. De eerste was vier decennia lang rechter in Hampton County, de laatste vertegenwoordiger van de staat en senator. In 1821 richtten de twee het particuliere onderwijsinstituut Amherst College op.

Hermanos

Emily was de tweede dochter van het echtpaar Dickinson; de eerstgeborene was Austin, die in 1829 werd geboren. De jonge man kreeg een opleiding in Amherst College en studeerde af als advocaat aan de Harvard University. 1956, Austin trouwde met een vriend van zijn zus, Susan Huntington Gilbert. De laatste bleef heel dicht bij EmilyHet was je vertrouweling en muze van veel van zijn gedichten.

In 1833 werd de jongste dochter van het echtpaar Dickinson geboren, Lavinia-Vinnie-, Emily's trouwe metgezel gedurende haar hele leven. Dankzij Vinnie - de grote bewonderaar van haar zus - hebben we beknopte informatie over de schrijver. In feite was het Lavinia die Emily hielp haar levensstijl van isolement en eenzaamheid te behouden, en ze was een van de weinige mensen die haar poëtische werk in die tijd kende.

Toegepaste studies

In 1838, Amherst College — die alleen voor mannen was — stond de inschrijving van vrouwen toe in de instelling. Het was zo Emily kwam binnen, twee jaar later, om zei educatief centrum, waar volledige opleiding genoten. Op het gebied van leren blonk hij uit in literatuur, geschiedenis, geologie en biologie, terwijl wiskunde moeilijk voor hem was.

Evenzo leerde hij in deze instelling verschillende talen, waaronder Grieks en Latijn, talen die hem in staat stelden belangrijke literaire werken in de oorspronkelijke taal te lezen. Op aanraden van zijn vader studeerde hij Duits bij de rector van de academie. Als buitenschoolse bezigheid kreeg hij naast zang, tuinieren, sierteelt en tuinbouw ook pianoles bij zijn tante. Deze laatste ambachten drongen zo diep in haar door dat ze ze haar hele leven beoefende.

Belangrijke personages voor Dickinson

Gedurende zijn leven, Dickinson ontmoette mensen die haar kennis lieten maken met lezen, waardoor hij positief wordt gemarkeerd. Onder hen onderscheiden zijn mentor en vriend Thomas Wentworth Higginson, BF Newton en dominee Charles Wadsworth. Ze onderhielden allemaal een nauwe band met de dichter, en veel van haar beroemde brieven - waarin ze haar ervaringen en stemmingen weerspiegelde - waren aan hen gericht.

dood

Met een chronisch beeld van nierziekte (nefritis, volgens deskundigen) en na een depressie als gevolg van het overlijden van zijn jongste neefje, de dichter stierf op 15 mei 1886.

De poëzie van Dickinson

thema

Dickinson schreef over wat hij wist en de dingen die hem verontrustten, en, volgens de plot voegde hij een vleugje humor of ironie toe. Onder de thema's die in zijn gedichten aanwezig zijn: natuur, liefde, identiteit, dood en onsterfelijkheid.

stijl

Dickinson schreef: veel gedichten kort met een enkele spreker, regelmatig verwijzend naar de "ik" (niet altijd de auteur) in de eerste persoon. In dit verband verklaarde hij: "Als ik mezelf verklaar als vertegenwoordiger van het vers, betekent dat niet mij, maar een veronderstelde persoon" (L268). Evenzo hebben weinig van zijn werken een titel; na te zijn bewerkt, werden sommige geïdentificeerd door hun eerste regels of nummers.

Publicaties van gedichten van Dickinson

Gedichten gepubliceerd in het leven

Terwijl de dichter nog leefde, kwamen slechts enkele van haar geschriften aan het licht. Sommigen van hen werden gepubliceerd in de lokale krant Springfield Daily Republikein, geregisseerd door Samuel Bowles. Het is nog onbekend of Dickinson toestemming heeft gegeven voor de presentatie ervan; onder hen zijn:

• "Sic transit gloria mundi" (20 februari 1852) met de titel "A Valentine"
• "Niemand kent deze kleine roos" (2 augustus 1858) met de titel "Voor de dame, met een roos"
• "Ik probeerde een drank die nooit werd gemaakt" (4 mei 1861) met de titel "The May-Wine"
• "Veilig in hun albasten kamers" (1 maart 1862) met titel "The Sleeping"

Uit de publicaties in de Springfield Daily Republikein, een van de belangrijkste was "Een hechte metgezel in het gras" — op 14 februari 1866 —. Deze tekst werd toen beschouwd als een meesterwerk. Dit had echter niet de toestemming van de dichter voor de onthulling ervan. Er werd beweerd dat het zonder toestemming van hem was afgenomen door iemand die hij vertrouwde, en er wordt gespeculeerd dat het Susan Gilbert was.

gedichten (1890)

Nadat Lavinia honderden gedichten van haar zus had ontdekt, besloot ze ze te publiceren. Hiervoor zocht Mabel Loomis Todd hulp, die samen met TW Higginson verantwoordelijk was voor het bewerken van het materiaal. De teksten hebben verschillende wijzigingen ondergaan, zoals het opnemen van titels, het aanbrengen van interpunctie en in sommige gevallen zijn woorden aangepast om betekenis of rijm te geven.

Na het succes van deze eerste selectie, Todd en Higginson publiceerden in 1891 en 1896 nog twee andere bloemlezingen met dezelfde naam..

Brieven van Emily Dickinson (1894)

Het is een compilatie van brieven van de dichter — voor familie en vrienden. Het werk is bewerkt door Mabel Loomis Todd met de hulp van Lavinia Dickinson. Dit werk bestond uit twee delen met uitgelezen letters die zowel de broederlijke als de liefdevolle kant van de dichter lieten zien.

The Single Hound: gedichten van je leven (The Hound Alone: ​​​​Gedichten van je leven, 1914)

Het is de eerste publicatie in een groep van zes gedichtenbundels onder redactie van zijn nicht Martha Dickinson Bianchi. Ze besloot door te gaan met de erfenis van haar tante, hiervoor gebruikte ze de manuscripten die ze had geërfd van Lavinia en Susan Dickinson. Deze edities zijn gemaakt met subtiliteit, zonder het rijm te veranderen en zonder de gedichten te identificeren, daarom waren ze dichter bij de originelen.

De andere compilaties van Martha Dickinson Bianchi waren:

• Het leven en de brieven van Emily Dickinson (1924)
• De complete gedichten van Emily Dickinson (1924)
• Andere gedichten van Emily Dickinson (1929)
• De gedichten van Emily Dickinson: Centenary Edition (1930)
• Niet-gepubliceerde gedichten van Emily Dickinson (1935)

Bouten van melodie: nieuwe gedichten door Emily Dickinson (1945)

Na tientallen jaren van de laatste publicatie besloot Mabel Loomis Todd de gedichten die nog over waren van Dickinson te bewerken. Ze begon dit project gemotiveerd door het werk van Bianchi. Hiervoor had hij de steun van zijn dochter Millicent. Hoewel hij zijn doel helaas niet heeft bereikt, maakte zijn erfgenaam het af en publiceerde het in 1945.

De gedichten van Emily Dickinson (1945)

Onder redactie van de schrijver Thomas H. Johnson bevatten ze alle gedichten die tot dan toe aan het licht waren gekomen. In dit geval werkte de redacteur rechtstreeks aan de originele manuscripten, met uitzonderlijke precisie en zorg. Na hard werken ordende hij elk van de teksten chronologisch. Hoewel geen enkele gedateerd was, was het gebaseerd op schriftelijke wijzigingen van de auteur.