Francisco Perez Martínez, beter bekend als Francis Threshold, werd geboren in Madrid op 11 mei 1935 en stierf in dezelfde stad op 28 augustus 2007. Hij was een Spaanse journalist, romanschrijver, biograaf en essayist.
De stad Valladolid, waar de overleden schrijver een groot deel van zijn leven doorbracht, en begon in brieven via journalistiek, bereidt een eerbetoon aan zijn nagedachtenis voor met de inwijding van een straat en een act op de boekenbeurs, die zal worden gehouden vanaf 1 mei tot 11, de datum die samenvalt met de dag van zijn geboorte.
De wijk Parquesol, een van de gebieden met het grootste uitbreidings- en demografisch potentieel, is gekozen om de figuur van Francis Threshold (1935-2007), die in Valladolid zijn eerste geschriften publiceerde in het tijdschrift «Cisne» van de SEU, en regelmatig meewerkte aan de krant «Het noorden van Castilië« van 1957.
De krant "The World-Journal of Valladolid«, Omdat hij die krant de laatste keer was geweest van de column van Francis Threshold, sinds 1989, onder het motto «De genoegens en de dagen«, Eerder gepubliceerd in«El País»(1976-1988) en in de verdwenen«Dagboek 16« (1988).
De Provinciale Raad van Valladolid kende Umbral in 1994 al een eerbetoon toe met de uitreiking van de Prijs voor Literaire Carrière en de publicatie van een boek over zijn leven en werk.
Verhalen geschreven door Francisco Umbral
- Tamoure (1965)
- Thug Ballad (1965)
- Crossing Madrid (1966)
- Maagden (1969)
- Als we hadden geweten dat liefde dat was (1969)
- El Giocondo (1970), over homoseksuele omgevingen in Madrid
- De Europeanen (1970)
- Memoires van een rechtse kind (1972)
- The Sacred Evils (1973)
- Deadly and Pink (1975)
- The nymphs (Nadal Award, 1975)
- Daytime Loves (1979)
- The Tree Ferns (1980)
- The Pink Beast (1981)
- Guardian Angels (1981)
- The Souls of Purgatory (1982)
- Trilogie van Madrid (1984)
- Pius XII, de Moorse escorte en een generaal zonder oog (1985)
- Niets op zondag (1988)
- The Day I Raped Alma Mahler (1988)
- The Glow of Africa (1989)
- En Tierno Galván Ascended to Heaven (1990)
- Legend of the Visionary Caesar (Critics Award, 1992)
- Madrid, 1940 (1993)
- De jonge dames van Avignon (1995)
- Madrid 1950 (1995)
- Pain Capital (1996)
- The Forge of a Thief (1997)
- Liefdesverhalen en Viagra (1998)
- Een wezen van ver (2001)
- The Night Metals (2003)
- Gelukkige dagen in Argüelles (2005)
- Geliefde 2007e eeuw (XNUMX)
Essays en kronieken geschreven door Francisco Umbral
Hij schreef ook een heel persoonlijk essay over titels als Het eeuwige schrijven (van Rubén Darío tot Cela) (1989) De woorden van de stam (1994) Literatuur woordenboek (1995) Madrid, stedelijke stam (2000) o Het hallucineerde (2001). Aan Cela: een voortreffelijk lijk (2002), biedt zijn persoonlijke interpretatie van degene die zijn beschermer en vriend was en in En hoe waren de kousenbanden van madame Bovary? (2003) biedt een collectie van veertig korte portretten van haar favoriete schrijvers. Als kroniekschrijver publiceerde hij En Tierno Galván steeg op naar de hemel (1990) waar hij lyrisch de politieke overgang in Spanje analyseert van de dood van Franco in 1975 tot de begrafenis van een van de meest geliefde burgemeesters van Madrid in 1986; Aan Sociaal phelpisme: democratie in arrestatie (1991) y Het rode decennium (1993), breekt het presidentschap af dat wordt uitgeoefend door Felipe González en in De Banana Republic USA, dat handelt over de gebeurtenissen van 11 september in New York, de oorlog van de Verenigde Staten in Afghanistan en de regering van George Bush (2002). Zijn preoccupatie met taal wordt getoond in de Woordenboek voor de armen (1977), de Cheli woordenboek (1983) o De woorden van de stam (1994).
Biografieën en autobiografieën geschreven door Francisco Umbral
Hij publiceerde ook biografische en literaire essays met originele standpunten over klassieke auteurs van XNUMXe en XNUMXe eeuwse literatuur, zoals Larra, anatomie van een dandy (1965) Lorca, vervloekte dichter (1968) Ramón en de voorhoede (1978) y Valle-Inclán: de enkellaarsjes van wit piqué (1997) en andere nogal informatieve zoals Valle-Inclan (1968); Lord Byron (1969); Tijdelijke afbeelding voor Miguel Delibes (1970); Lola Flores, sociologie van de petenera (1971). Autobiografische boeken nemen een speciaal hoofdstuk in deze sectie in, hoewel de autobiografie ook al zijn verhalende en journalistieke werk overspoelt, waaronder het de moeite waard is om te benadrukken De avond dat ik aankwam bij Cafe Gijón (1977) Erotische herinneringen (de glorieuze lichamen) (1992) Greta Garbo's zoon (1977) en zijn journalistieke memoires Fijne dagen in Argüelles (2005).
Onderscheidingen ontvangen door de auteur
Kreeg de Gabriel Miró National Short Story Award en 1964 con Tamoure en was een finalist in Guipúzcoa-onderscheiding hetzelfde jaar voor zijn korte roman Thug ballad. In 1965 zijn verhaal Dagen zonder school pak de Prijs Provincie León. Eind jaren zestig was hij finalist voor de prijs voor korte verhalen Tartessos door Marilén herfst-winter. Hij is een finalist van de Elisenda de Moncada Award door 'Als we hadden geweten dat liefde dat was' (1969).
In 1975 behaalde hij het Carlos Arniches Award van de General Society of Authors en datzelfde jaar de Nadal-prijs roman van De nimfen.
Al in de jaren 80 González Ruano-prijs voor journalistiek in 1980 voor zijn artikel Het driejarig bestaan, gepubliceerd tijdens zijn verblijf in El País; was een finalist voor de Planeta-prijs in 1985 met Pius XII, de Moorse escorte en een generaal zonder oog.
In 1990 behaalde hij het Marian van Cavia voor zijn krantenartikel Martin op blote voeten, al vanaf zijn podium in El Mundo en de Antonio Machado Award met zijn korte verhaal tatoeëren. In 1992 zijn roman Legende van de visionaire Caesar hij kreeg de Critics Award 1991. In 1994 behaalde hij het Juan Valera-prijs voor briefliteratuur en VII Nationale Journalistiekprijs van de Spaanse Institutionele Stichting. In 1995 ontving hij het Francisco Cerecedo Award van de Association of European Journalists. In 1996 is het Prince of Asturias Award for Literature; in 1997 is het Fernando Lara-prijs door De smidse van een dief. In 1997 kende het Ministerie van Cultuur hem het Nationale prijs voor Spaanse brieven voor al zijn werk en hij krijgt de Gouden medaille van de Círculo de Bellas Artes de Madrid en León Felipe Award voor vrijheid van meningsuiting. Hij werd benoemd tot Doctor Honoris Causa door de Faculteit Informatiewetenschappen van de Complutense Universiteit van Madrid (1999). In 2000 behaalde hij het Cervantes Award en in 2003 de Mesonero Romanos-prijs voor journalistiek.
Bibliografie van de auteur
- Anna Caballé, Francisco Umbral. De kou van een leven, Espasa-Calpe, 2004. ISBN 978-84-670-1308-5
- María P. Celmar, Francisco Umbral, Valladolid: University, 2003. ISBN 978-84-8448-223-9
- Javier Villán, Francisco Umbral. Het absolute schrift, Madrid: Espasa Calpe, 1996. ISBN 978-84-239-7823-6
- Antonio López de Zuazo Algar, Catalogus van Spaanse journalisten uit de 1981e eeuw. Madrid, 978. ISBN 84-86227-81-4-XNUMX
- Tussen rivieren. Arts and Letters Magazine nr. 2, lente / zomer 2005 (monografie gewijd aan Francisco Umbral met verschillende studies, een niet-gepubliceerde tekst en een selectie van fragmenten van zijn werken) Asociación Minerva de Artes y Letras (Granada).
- Gómez Calderón, Bernardo, Fire Thief: Francisco Umbral's Press Work. Málaga, 2004 Vereniging voor Onderzoek en Ontwikkeling van Communicatie. ISBN 84-609-3181-1