Het werk Camille's regen (2019) is geweest erkend met de Rrose Sélavy-prijs voor historische roman van de Ápeiron Publishing House en het vertegenwoordigt het literaire debuut van de journalist en schrijver Esther Bengoechea (Palencia, 1980). De vrouw uit Palencia, die bekent van jongs af aan aangetrokken te zijn door het leven en werk van Camille Claudel, ging met deze roman op pad om het harde verhaal van de kunstenaar zichtbaar te maken, die we kennen als de minnaar van Rodin, maar niet als het origineel. en briljante beeldhouwer wie het was. Camille's regen Het is opgedragen aan vier vrouwen die er niet meer zijn en die de auteur op beslissende wijze begeleidden in haar levenstraject.
Camille Claudel is een meisje dat door haar moeder wordt misbruikt (ze wilde een jongen krijgen, ter vervanging van de zoon die ze een jaar eerder verloor), die alleen haar toevlucht zoekt in de beeldhouwkunst en in de figuur van haar vader. Hij is het die, vertrouwend op zijn talent en het advies van familie en vrienden trotseert, besluit om het hele gezin naar Parijs te verhuizen, ondanks de klachten van zijn vrouw, om Camille in te schrijven voor een kunstacademie en haar te helpen haar droom om beeldhouwer te worden waar te maken. . Daar de jonge vrouw ontmoet Rodin, die net zo onder de indruk zal zijn van haar sculpturen als van hun mysterieuze charme en haar tot zijn geliefde, zijn muze en zijn werkplaatsassistent zal maken. Het geluk van Camille zal echter niet duren en een reeks dramatische situaties - bedrog, onvervulde beloften ... - zal haar leiden tot delirium, ellende en opsluiting in een sanatorium in Parijs, waar ze haar dagen zal eindigen in dezelfde eenzaamheid waarin ze aangekomen. naar de wereld.
Hij durft niet eens binnen te komen. Hij voelt alleen dat zijn benen trillen en dat hij elk moment kan flauwvallen. Het is de dag. Vandaag is de dag. Het kan een geweldige dag zijn of het kan een noodlottige dag zijn. Het hangt allemaal af van het falen. Ze staat alleen, helemaal alleen, bij de deuren van de Hal van de Champs-Elysées en er is een onzichtbare barrière die haar verhindert de drempel over te steken. Het obstakel dat tussen haar en haar succes staat, is angst, faalangst. Maar je weet dat je het moet. Hij heeft dit moment vele minuten verlengd, dwalend door het paviljoen, maar het moment van de waarheid is gekomen. Sluit je ogen, haal diep adem en ga snel door de deur, voordat je er spijt van krijgt. Achter in de kamer is zijn werk, zijn alles, daar is 'Sakountala'.
Camille's regen
Het leven van Camille Claudel wordt in de roman gereconstrueerd door middel van eenentwintig scènes die alleen zijn getiteld voor het jaar waarin ze plaatsvonden, verteld in een behendig en vloeiend proza, en een interne monoloog in twee delen, een knipoog naar het toneelstuk 'El lamento de Portnoy 'door Philip Roth. De auteur erkent ook dat symmetrie in haar schrijven een "eigen manie" is.Daarom hebben alle hoofdstukken dezelfde lengte en zijn ze als uitbarstingen van een specifieke dag van een bepaald jaar van de hoofdrolspeler. De samenhang tussen deze scènes wordt bereikt door het verschijnen van gemeenschappelijke plekken in het verhaal, zoals het gevoel van rust dat de aanraking in de klei bij de beeldhouwer teweegbrengt. Aan de andere kant slagen de verhalende tijd en een eenvoudige taal erin om een authentieke en hechte Camille te creëren, “van vlees en bloed”.
De psychologische studie van karakter doordringt het hele werk en dompelt de lezer onder in Camille's emoties, een meisje vol creativiteit en enthousiasme, maar zonder de genegenheid van haar moeder, die haar vanaf haar geboorte actief afwijst. De kunstenaar zal in de beeldhouwkunst de bevestiging vinden van haar aanwezigheid in de wereld en zal een gepassioneerde en moedige vrouw worden die Rodin zal inspireren en zal komen concurreren met zijn talent. Ze zei zelf wel eens: 'De maatschappij heeft me gestraft omdat ik mijn leraar in genialiteit had overtroffen.'
De auteur geeft haar werk dezelfde delicatesse en gevoeligheid die ze beschrijft voor de sculpturen van Camille Claudel, waarbij ze stilstaat bij de details en een stijl gebruikt die soms grenst aan lyriek. Een verhaal over liefde en afwijzing dat de figuur bevestigt van een van de vele anonieme vrouwen in de kunstgeschiedenis, wier kracht en temperament haar kenmerk waren en haar 'graf', vrouwen die voor gek werden beschouwd omdat ze droomden van een eigen baan voor een man.
Meer informatie de website van de auteur