Boheemse lichten Het is een klassieker uit de Spaanse literatuur. Het eerste werk waarvan de auteur, Ramón Maria del Valle-Inclán, Ik bel grotesk. Vandaag breng ik een korte analyse van deze tekst die we zeker allemaal in onze middelbare schooljaren of later hebben gelezen. En ook omdat, volgens het huidige nationale panorama, de essentie ervan blijft gelden voor dit heden.
Boheemse lichten
De eerste groteske
Boheemse lichten is een Speel gepubliceerd in een eerste versie door wekelijkse leveringen en 1920 in wekelijks Spanje. En 1924 de uiteindelijke versie, herzien en opnieuw uitgegeven met nog drie scènes. Maar het zou pas in 1970 worden uitgebracht.
Daarmee creëert Valle-Inclán een nieuw theatraal genre, het "groteske". Het is Max Estrella, de hoofdpersoon, die het beschouwt als een manier om naar de wereld te kijken.
Genesis en thema
Het vertelt de laatste nacht in het leven van Max Estrella, een arme en blinde dichter, getrouwd en heeft een dochter. Voor dit personage was Valle-Inclán gebaseerd op de figuur, het leven en de dood van de Sevillaanse romanschrijver Sawa wegduwen. Maar het verhaal wordt een tragische en groteske gelijkenis van de onmogelijkheid om te leven in een misvormd, onrechtvaardig, onderdrukkend en absurd Spanje.
De bedevaart van Max Estrella is een afdalen in de diepten van onrecht, ellende en onwetendheid. Bovendien weten we niet of hij uiteindelijk sterft van kou, honger, drank of van zijn vermoeide hart dat klopt voor het spektakel van de wereld om hem heen.
structuur
Het bestaat uit 15 scènes die in eerste instantie losgekoppeld lijken en zich in verschillende omgevingen ontwikkelen. Afgezien van de hoofdrolspeler zijn er echter bepaalde elementen die eenheid geven naar de feiten. Ze zijn bijvoorbeeld de aanwezigheid van overlijden uit scène I, een uitnodiging die Max aan zijn vrouw en dochter doet om zelfmoord te plegen in afwachting van het einde van het stuk.
Is ook het loterijticket, als hoop om aan de ellende te ontsnappen en dat hij beloond zal worden na de dood van Max.
Maar een structuur in drie delen zou kunnen worden gewaardeerd:
- El voorspel in die scène I.
- Un centraal lichaaml met Max 'bedevaart in Madrid' s nachts verdeeld in twee fasen: Max 'verblijf in de gevangenis bij de Catalaanse arbeider en zijn vertrek tot de dood van de arbeider.
- En finale van de pelgrimstocht waar Max naar huis terugkeert en sterft.
Tekens
Ze zijn meer dan 50 degenen die dit werk binnenkomen en verlaten, sommige gebaseerd op de werkelijkheid. Maar ze vallen vooral op:
Max Starcomplex en prachtig, misschien niet bepaald nobel maar met bepaalde momenten van buitengewone grootsheid. In de humor en klacht, waardigheid en onwaardigheid, trots en middelmatigheid zijn gemengd. En benadrukt vooral dat het geweldig is woede tegen onrechtvaardige samenleving van de tijd en zijn gevoel van broederschap jegens de minder bedeelden.
Y Latijns-geschenk, De schaduw van Max die hem overal vergezelt. EEN Boheemse leven cartoon en ook een man ellendig vanwege hun ontrouw en vernedering, vooral aan het einde, wanneer ze hem bij de deur van zijn huis achterlaat en zijn portemonnee pakt.
Maar er zijn er nog veel meer: Pica Lagartos, Pitito, Serafín el Bonito, minister Don Francisco, Pisabien, de conciërge, de prostituees of de begrafenisondernemers. Een terzijde verdient de optredens van Rubén Darío en de Marqués de Bradomín.
Kunst en taal
De basis van het groteske is de vervorming, de vervorming van de werkelijkheid. Die parodische vervorming wijkt nergens van af, in feite wordt ze zelfs tot de dood verwacht. De gebruik van contrasten tussen het pijnlijke en het groteske, zoals in het kielzog van Max. En het is kenmerkend voor de soort humor, zo bijtend en zuur.
In het lexicon verbaast het rijkdom en variatie in de mix tussen spreektaal, vulgarismen of populaire toespraken van het traditionele Madrid.
Kort gezegd
Dat Boheemse lichten es altijd goed te lezen. Om te ontdekken of om opnieuw te genieten.