Fotografie: Haven van Berna González. Twitter-profiel.
Haven van Berna González, schrijver, journalist en cultureel medewerker, heeft een meer dan omvangrijke en belangrijke carrière en in het bijzonder in het zwarte genre. De maker van de Commissaris Ruiz heeft een nieuwe roman op de markt gebracht, getiteld Het gat. Met het bovenstaande, De droom van de rede, pakte de Dashiell Hammett Award 2020, uitgereikt door de Zwarte Week van Gijón aan de beste roman van het genre in het Spaans. Voordat hij finalist was voor dezelfde prijs met De tranen van Claire Jones. In deze interview Berna vertelt ons over dat laatste werk en over vele andere onderwerpen, zoals haar favoriete auteurs, haar huidige lezingen en projecten, of hoe je de huidige publicatiescène kunt zien. Zo Ik waardeer je tijd echt om mij te dienen, evenals zijn vriendelijkheid.
Berna González Harbor was en is ook lid van verschillende literaire jury's en onlangs konden we haar als gast zien op het festival van Zwarte vlek, in Ciudad Real. In haar journalistieke rol is zij adjunct-directeur van El País, waar ze redacteur was van babelia en speciaal verzonden. Doe de boekenshow book Wat ben je aan het lezen? en deelnemen aan de bijeenkomst van Vandaag, in de Cadena Ser.
BERNA GONZÁLEZ HAVEN - Interview
- ACTUALIDAD LITERATURA: El goed is je laatste roman. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?
BERNA GONZÁLEZ HAVEN: Het gat is een journalistieke thriller van de val van een meisje in een put en het mediacircus dat eromheen rijdt. Onderdeel van een reflection gedurende Julen's zaak en andere evenementen die nationaal amusement en puur zijn geworden sensatiezucht, meer dan in kwaliteitsjournalistiek.
- AL: Kun je teruggaan naar dat eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef?
BGH: Er waren er veel, van Alice in Wonderland naar de verhalen van Andersen. Ik heb mijn jeugd veel geschreven brieven aan neven, nichten, ouders, broers, vrienden en daar cultiveerde ik de liefde voor schrijven. Jammer dat er tegenwoordig geen brieven meer worden geschreven, het was een brute bagage.
- AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
BGH: Cees Noote Boom. Alice Munro. Nooit de Russen vergeten als Dostojevski, Gogol of Tolstoj of Latijns-Amerikanen zoals die van de boom.
- AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?
BGH: Een van de Oude testament. Ik ben gefascineerd door die heerszuchtige karakters die zelfs bereid zijn een zoon op te offeren. Ik zal ze nooit begrijpen en daarom trekken ze me aan.
- AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen?
BGH: A koffie Het is de enige manie, de enige verslaving om te beginnen met schrijven. Om te lezen, wat dan ook.
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
BGH: Ik heb geschreven in ziekenhuizen, op luchthavens, in gangen, in bed, op het strand of en cualquier lugar. Altijd in de ochtend. Mentale frisheid overkomt mij alleen in de ochtend.
- AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt?
BGH: De fictie over het algemeen. En natuurlijk het essay en de poëzie.
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
BGH: Ik heb de serie gelezen Ali Smith in Noords. En ik bezorg een essay over Goya, een kleine verrassing.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is en wat besloot je om te proberen te publiceren?
BGH: Als je een schrijver bent, schrijf je, als je schrijft, wil je publiceren. Ik heb het geprobeerd en het is gebeurd. Niet meer. De ontvangst was goed en de uitgeverswereld heeft de pandemie perfect overwonnen en de papiercrisis.
- AL: Is het moment van crisis dat we ervaren moeilijk voor je of kun je iets positiefs bewaren voor toekomstige verhalen?
BGH: Er zijn veel positieve dingen, ook vanuit literair oogpunt: bewustzijn van kwetsbaarheid, prioriteiten stellen, kracht dat is in ons naar boven gekomen. Zelfs pijn is een geweldige grondstof om te schrijven, wat niets meer is dan diep in onszelf graven.