Assepoester.
In 1950 bracht Disney zijn geanimeerde versie van Assepoester op het scherm.. Voor zijn film liet hij zich inspireren door de versie van de Franse auteur Charles Perrault. Wat echter verrassend is, als je wat onderzoek doet naar de achtergrond van het verhaal, is dat Assepoester Het dateert tenminste van de Egyptenaren. Dit sprookje is typerend voor het Euraziatische continent. Zoals zojuist opgemerkt, koos Disney voor de versie van Charles Perrault voor zijn onschuld over de versie van de Duitsers Grimm.
Voor de Egyptenaren was het het verhaal van Rhodope, of Rhodopis, voor de Romeinen was het het verhaal van de vrouw met de kleine voet, een element dat in de meeste versies wordt herhaald en onderhouden. En zoveel andere culturen van Eurazië hebben de geschiedenis van Assepoester mond op mond. Perrault's en de broers grimm ze werden gedrukt in verhalenboeken voor kinderen, dus deze versies werden "de officiële".
Assepoester van Perrault en de gebroeders Grimm
Hetzelfde begin
De verschillen tussen de twee versies zijn nogal macaber. In beide verhalen is ze een weesmeisje van een moeder en overgeleverd aan de genade van de nieuwe vrouw van haar vader en de dochters die ze meebrengt. Het feest dat de prins geeft, duurt 3 dagen, dus ze wordt gezegend door de meter of door een vogel die gedurende deze drie dagen spreekt.
De toestand is altijd hetzelfde, om middernacht eindigt de charme. De eerste twee nachten weet ze te vluchten, maar de prins geeft opdracht om lijm op de trap te plakken, zo blijft Assepoester's schoentje op de trap.
Heel verschillende eindes en macabere varianten met verminkingen
Bij het zoeken naar de eigenaar van het schoentje en bij het huis van Assepoester aankomen, komen alleen de stiefzusters naar buiten. Hier het Franse einde en het Disney-einde zijn vergelijkbaar, maar het Grimm-einde begint donker te worden.
Charles Perrault.
Als de voet van de eerste dochter niet binnenkomt, zegt haar moeder dat ze haar vingers moet afsnijden, haar ervan te overtuigen dat ze, als ze koningin is, niet hoeft te lopen. De prins ziet haar met de schoen en begint met zijn toekomstige vrouw de compound te verlaten, maar enkele duiven vertellen hem dat de schoen niet van haar is.
Hij merkt het bloed op de schoen, keert terug en besluit de andere zus te proberen. Opnieuw het glazen schoentje past niet op de voet van de tweede dochter, de moeder overtuigt haar dan om haar hiel door te snijden met hetzelfde excuus waardoor de eerste in zijn vingers sneed. Opnieuw waarschuwen de duiven de prins dat dit ook niet het goede meisje is.
Dan verschijnt Assepoester, wiens schoen perfect past. Zowel de stiefmoeder als de stiefzusters worden uitgenodigd voor de bruiloft, maar sommige kraaien trekken hun ogen uit en laten ze blind.
Griekse Assepoester
Iets heel interessants is dat Assepoester altijd blond is met groene ogen en een blanke huid. Dit is zo omdat in de Griekse versie kwam Assepoester als slaaf naar Egypte. De man die het koopt is erg aardig, maar de andere vrouwen in de plaats irriteren haar omdat ze zo anders is dan zij, de bijnaam was Pink Cheeks. Het zijn geen zussen die de Griekse Assepoester het leven zuur maken, maar de algemene plot is vrij gelijkaardig.
De gebroeders Grimm.
Een veelvoorkomend en herhalend argument
Assepoester laat ons zien dat het argument van de mooie, mishandelde en gekleineerde jonge vrouw zo oud is als de mens. De gouden droom om door een simpele meevaller van extreme armoede naar luxe en comfort te gaan, vergezelt ons al sinds de oudheid.
Disney wist wat het deed door klassieke verhalen en romans om te zetten in animatiefilms. De verhalen waren al doorgedrongen in het populaire geheugen, wat ervoor zorgt dat ze altijd een hit zijn op het grote scherm.