Omdat ze bij veel gelegenheden het zwijgen zijn opgelegd; omdat om redenen die zelfs vandaag nog bestaan en we het niet begrijpen, ze nog steeds worden genegeerd in vergelijking met het mannelijk geslacht; omdat ze evenveel kwaliteit hebben als die geschreven door mannen; omdat het ook literatuur is en hier, in deze literaire blog, zijn we toegewijd om over goede literatuur te praten ... Om al deze redenen en meer die ik je zou kunnen blijven geven, breng ik je vandaag een artikel met 5 gedichten geschreven door vrouwen.
Oordeel zelf ... Of nog beter, oordeel niet, geniet gewoon ...
De eerste vrouwelijke dichter ter wereld
Hoewel vrouwen in alle kunsten naar de tweede plaats zijn gedegradeerd, is de waarheid dat zij het waren die in bepaalde gevallen opvielen. En iets dat niet bekend is, is dat de eerste dichter een vrouw was en geen man. Wij praten over Enheduanna, dochter van koning Sargon I van Acad.
Enheduanna was de priesteres van Nannar, de Sumerische maangod. In haar tijd waren zowel politieke als religieuze macht één, en daarom nam ze deel aan de regering van Ur. Ze was ook, zoals we jullie hebben verteld, 's werelds eerste dichter.
De poëzie van Enheduanna wordt gekenmerkt door het zijn van religieuze aard. Hij schreef het op kleitabletten en in spijkerschrift. Bijna alle gedichten waren gericht aan de god Nannar, de tempel, of zelfs de godin Inanna, die de Akkad-dynastie beschermde (waartoe ze behoorde).
In feite is een van de gedichten die worden bewaard, de volgende:
De verheerlijking van Enheduanna tot Inanna
INNANA EN DE GODDELIJKE ESSENTIES
Vrouwe van alle essenties, vol licht, goede vrouw
gekleed in pracht
wie hemel en aarde van je houden,
vriend van de tempel van An
je draagt geweldige sieraden,
u wenst de tiara van de hogepriesteres
wiens handen de zeven essenties vasthouden,
je hebt ze uitgekozen en aan je hand gehangen.
Je hebt de heilige essenties verzameld en geplaatst
strak op je borsten
INNANA EN EEN
Als een draak heb je de grond met gif bedekt
als donder wanneer je brult over de aarde
bomen en planten vallen op je pad.
Je bent een overstroming die neerdaalt
een berg,
Oh primair,
Maangodin van hemel en aarde!
je vuur waait rond en valt op
onze natie.
Dame rijdt op een beest,
Het geeft je nog steeds kwaliteiten, heilige bevelen
en jij beslist
je bent in al onze grote riten
Wie kan je begrijpen?
INNANA EN ENLIL
De stormen geven je vleugels
vernietiger van ons land.
Geliefd bij Enlil, je vliegt over onze natie
u dient de decreten van An.
Oh mijn dame, ik hoor je geluid
heuvels en vlaktes vereren.
Als we voor je staan
doodsbang, bevend in je heldere licht
stormachtig,
we ontvangen gerechtigheid
we zingen, we rouwen om hen en
we huilen voor je
en we lopen via een pad naar je toe
uit het huis van enorme zuchten
INNANA EN ISHKUR
Je haalt het allemaal neer in de strijd.
Oh mijn dame op je vleugels
je draagt het geoogste land en je valt aan
gemaskeerd
in een aanvallende storm,
Je brult als een razende storm
je dondert en je blijft donderen en puffen
met boze winden.
Je voeten zijn vol rusteloosheid.
Op je harp van zuchten
Ik hoor je klaagzang
INNANA EN DE ANUNNA
Oh mijn dame, de Anunna, de groten
Goden,
Klapperen als vleermuizen voor je
ze worden naar de kliffen gevlogen.
Ze hebben niet de moed om te lopen
voor je vreselijke blik.
Wie kan uw razende hart temmen?
Geen mindere God.
Je boosaardige hart is voorbij
matigheid.
Dame, jij zijde de koninkrijken van het beest,
je maakt ons blij.
Uw woede is niet meer te beven
O oudste dochter van Suen!
Wie heeft je ooit ontkend?
eerbied,
Mevrouw, allerhoogste op aarde?
INANNA EN EBIH
In de bergen waar je niet bent
vereerd
de vegetatie is vervloekt.
Je hebt hun omgedraaid
grote kaartjes.
Voor jou zijn de rivieren opgeblazen met bloed
en mensen hebben niets te drinken.
Het bergleger komt op je af
gevangen
spontaan.
Gezonde jonge mannen paraderen
voor jou
spontaan.
De dansende stad is vol
storm,
jonge mannen rijden
naar u toe, gevangenen.
Andere gedichten van vrouwen die u zou moeten kennen
Vrouwen hebben altijd deel uitgemaakt van de wereld, en daarom zijn ze ook makers geweest. Ze hebben objecten uitgevonden, ze hebben meerdere kunsten beoefend (literatuur, muziek, schilderkunst, beeldhouwkunst ...).
Focussen op literatuur, de vrouw heeft een stempel gedrukt in haar stap. In poëzie zijn er veel vrouwelijke namen die opvallen, zoals: Gloria Fuertes, Rosalía de Castro, Gabriela Mistral ...
Maar de waarheid is dat ze niet de enigen zijn. Daarom laten we hier anderen achter gedichten geschreven door vrouwen voor jou om te ontdekken.
«Ik sta op» (Maya Angelou)
Je kunt me in de geschiedenis beschrijven
met verwrongen leugens,
Je kunt me naar de prullenbak zelf slepen
Toch word ik als stof wakker.
Verbaast mijn brutaliteit je?
Omdat ik loop alsof ik oliebronnen heb
Pompend in mijn woonkamer.
Net als de manen en de zonnen,
Met de zekerheid van de getijden,
Zoals de hoop die hoog vliegt
Ondanks alles sta ik op.
Zou je me vernietigd willen zien?
Met je hoofd naar beneden en je ogen neergeslagen?
En de schouders zakten als tranen in elkaar.
Verzwakt door mijn gevoelvolle geschreeuw.
Ben je beledigd door mijn arrogantie?
"The Ring" (Emily Dickinson)
Aan mijn vinger had ik een ring.
De wind tussen de bomen was verkeerd.
De dag was blauw, warm en mooi.
En ik sliep op het fijne gras.
Toen ik wakker werd, keek ik geschrokken
Mijn pure hand in de heldere middag.
De ring tussen mijn vinger was verdwenen.
Hoeveel heb ik nu in deze wereld
Het is een gouden souvenir.
"Millionaires" (Juana de Ibarbourou)
Pak mijn Hand. Laten we naar de regen gaan
blootsvoets en schaars gekleed, zonder paraplu,
met het haar in de wind en het lichaam in de streling
schuin, verfrissend en petite, van het water.
Laat de buren lachen! Omdat we jong zijn
en we houden allebei van elkaar en we houden van de regen,
we zullen blij zijn met simpele vreugde
van een huis van mussen dat zich op de weg nestelt.
Daarachter zijn de velden en de acacia-weg
en de weelderige vijfde van die arme heer
miljonair en zwaarlijvig, die met al zijn goud,
Ik kon geen ons van de schat voor ons kopen
onuitsprekelijk en verheven dat God ons heeft gegeven:
wees flexibel, wees jong, wees vol liefde.
"The caprice" (Amparo Amorós)
Ik wil nog vastberaden zijn en reizen
in een luxe privévliegtuig
om het lichaam te bruinen
naar Marbella en 's nachts verschijnen
op de feestjes die de tijdschriften afhalen
tussen edelen, playboys, mooie meisjes en artiesten;
trouw met een graaf, ook al is hij lelijk
en geef mijn schilderijen aan een museum.
Ik heb de perrengue genomen om te vertrekken
op de omslag van Vogue om te dragen
fonkelende kettingen met diamanten
in de meest verbluffende halslijnen.
Anderen die slechter zijn, hebben het bereikt
gebaseerd op het ondertekenen van een goede echtgenoot:
degenen die rijk en oud zijn, zijn het daarmee eens
als je ze dan weg kunt houden
om je een liefhebbende Koerd te binden
waardoor een schandalige aangelegenheid ontstaat.
Mama, mama, ik wil toch vastbesloten zijn
en vanaf vandaag ga ik het voorstellen!
"The Manor Garden" (Sylvia Plath)
De uitgedroogde fonteinen, de rozen eindigen.
Wierook van dood. Je dag komt eraan.
Peren worden dik als minimale boeddha's.
Een blauwe waas, remora van het meer.
En je steekt het uur van de vis over,
de trotse eeuwen van het varken:
vinger, voorhoofd, poot
ontstaan uit de schaduw. Geschiedenisfeeds
die verslagen groeven,
die acanthuskronen,
en de raaf kalmeert zijn kleren.
Ruige heide die je erft, bijen elytra,
twee zelfmoorden, berouwvolle wolven,
zwarte uren. Harde sterren
die vergeling gaan ze al naar de hemel.
De spin aan zijn touw
het meer kruist. De wormen
ze laten hun kamers met rust.
Kleine vogels komen samen, komen samen
met hun gaven naar moeilijke grenzen.
"Sentimentele zelfeuthanasie" (Gloria Fuertes)
Ik ging uit de weg
niet in de weg zitten,
om niet te schreeuwen
meer klagende verzen.
Ik heb vele dagen doorgebracht zonder te schrijven,
zonder jou te zien,
zonder te eten maar te huilen.
"Klagen over geluk" (Sor Juana)
Waar ben je in geïnteresseerd om mij te achtervolgen, wereld?
Hoe beledig ik je als ik het gewoon probeer?
leg schoonheid in mijn begrip
en niet mijn begrip in de schoonheden?
Ik waardeer geen schatten of rijkdom,
en daarom word ik er altijd gelukkiger van
leg rijkdom in mijn verstand
dan mijn begrip in rijkdom.
En ik schat geen schoonheid in die is verlopen
Het is een burgerlijke buit door de eeuwen heen
noch hou ik van rijkdom fementida,
het beste nemen in mijn waarheden
consumeren ijdelheden van het leven
dan om het leven in ijdelheden te verteren.
"De liefde die stil is" (Gabriela Mistral)
Als ik je zou haten, zou mijn haat je geven
in woorden, volmondig en zeker;
maar ik hou van je en mijn liefde vertrouwt niet
op dit gepraat over mannen, zo donker.
Je zou willen dat het in een schreeuw verandert
en het komt van zo diep dat het ongedaan is gemaakt
zijn brandende stroom viel flauw,
voor de keel, voor de borst.
Ik ben hetzelfde als een volle vijver
en ik lijk u een inerte fontein.
Allemaal voor mijn verontruste stilte
wat gruwelijker is dan de dood ingaan!
"De verloren streling" (Alfonsina Storni)
De streling zonder oorzaak gaat van mijn vingers,
het komt uit mijn vingers ... in de wind, als het voorbijgaat,
de streling die dwaalt zonder bestemming of object,
de verloren liefkozing wie zal het oprapen?
Ik zou vanavond kunnen liefhebben met oneindige genade,
Ik zou kunnen genieten van de eerste die arriveert.
Niemand komt. Het zijn slechts de bloemrijke paden.
De verloren streling zal rollen ... rollen ...
Als ze je vanavond in de ogen kussen, reiziger,
als een zoete zucht de takken doet schudden,
als een kleine hand op uw vingers drukt
dat neemt je mee en verlaat je, dat bereikt je en vertrekt.
Als je die hand niet ziet, noch die kussende mond,
als het de lucht is die de illusie van kussen weeft,
oh, reiziger, wiens ogen zijn als de hemel,
Herken je me in de gesmolten wind?
"Ze zeggen dat planten niet spreken" (Rosalía de Castro)
Ze zeggen dat planten niet spreken, noch fonteinen, noch vogels,
Noch hij zwaait met zijn geruchten, noch met zijn helderheid de sterren,
Ze zeggen het, maar het is niet waar, want altijd als ik passeer,
Over mij mompelen en roepen ze uit:
Daar gaat het gekke dromen
Met de eeuwige lente van leven en velden,
En snel genoeg, snel genoeg, zal je haar grijs zijn,
En ze ziet, bevend, koud, dat de vorst de wei bedekt.
Er zijn grijze haren op mijn hoofd, er is vorst in de weilanden,
Maar ik blijf dromen, arme, ongeneeslijke slaapwandelaar,
Met de eeuwige lente van leven die gedoofd is
En de eeuwige frisheid van velden en zielen,
Hoewel sommige zijn verdord en hoewel andere zijn verbrand.
Sterren en fonteinen en bloemen, murmureer niet over mijn dromen,
Hoe kun je je zonder hen bewonderen of zonder hen leven?
Uitstekende keuze aan auteurs en gedichten. Het is reizen door de tijd klassieke thema's vanuit de vrouwelijke blik en de realiteit, altijd van kracht, uitgedrukt volgens de technieken van elk tijdperk. Gefeliciteerd.