10 mythes over schrijvers die waar (en onwaar) zijn

Toen ik klein was en ik vertelde een familielid dat ik toen ik opgroeide schrijver wilde worden, het antwoord was lachend: "Die worden pas betaald als ze sterven, zoals schilders." En dus groeien kunstenaars beetje bij beetje onder het vooroordeel dat schrijven prima is, maar als je een dokter, advocaat of bankier bent, veel beter, wat in grote lijnen misschien praktischer is, maar niet de enige optie. Dit is een van de vele onderwerpen van de schrijver in de eenentwintigste eeuw waarmee zeker meer dan één van u zich ooit zal hebben geïdentificeerd. Met dit en anderen 10 mythen van schrijvers die waar zijn. . . en vals.

Ware mythen

De activiteit van de schrijver is eenzaam

Als u een persoon bent die gewoonlijk geen interactie heeft met andere schrijvers, zal mogelijk niemand u meer begrijpen dan de typische vraag "Gaat u iets nieuws publiceren?"; En nu, vooral omdat de wereld schrijven nog steeds meer als een hobby dan als een belangrijke taak beschouwt als je nog niets hebt gepubliceerd. Tegelijkertijd lijkt er bij de schrijver een zeker wantrouwen te bestaan ​​als het gaat om het delen van zijn ideeën, om iemand of iets anders tussen hem en die parallelle wereld in aanbouw te laten komen waarin alleen hij leeft. Gabo zei het al: «Ik geloof echt dat men in literair werk altijd alleen is, als een schipbreukeling midden op zee. Ja, het is de eenzaamste baan ter wereld. Niemand kan u helpen schrijven wat u schrijft. '

Lezen helpt altijd

De schrijver heeft misschien het vermogen om te creëren, maar hij zal altijd andere auteurs moeten lezen om zijn stijl te koesteren, te experimenteren en uiteindelijk in staat te zijn om dat geweldige idee op de best mogelijke manier vast te leggen. Lezen maakt je geen betere schrijver, maar het helpt wel.

Schrijven is een kwestie van oefenen

Ideeën zijn misschien net zo vers in onze jaren twintig als in de vijftig, maar de praktijk is de factor die zal bepalen hoe we ze leren ontwikkelen en hun volledige potentieel realiseren; een niveau dat wordt bereikt door te oefenen, herlezen, corrigeren en risico's te nemen.

Valse mythen

Leven van schrijven is onmogelijk

Twintig jaar geleden waren er geen blogs en ook niet self-publishing platforms en vele andere faciliteiten om uw ideeën aan de wereld kenbaar te maken. Aan de andere kant zijn de dingen tegenwoordig anders, vooral omdat iedereen zichzelf kan maken dankzij een literatuurblog, een zelf gepubliceerd boek of ja, via een werk uitgegeven door een uitgever. Want hoewel uitgeverslabels meestal te scherpe filters hebben, zullen ze altijd op zoek gaan naar nieuwe ideeën, wedstrijden organiseren en uiteindelijk kunnen ze jou toestaan leven van schrijven als het boek hen overtuigt (en het verkoopt natuurlijk). Misschien zijn er niet zoveel schrijvers die er alleen van leven als we zouden willen, maar onmogelijk, wat gezegd wordt, onmogelijk, is het niet.

Alleen professionele schrijvers zijn getalenteerd

De reden waarom een ​​boek veel verkoopt, is een factor waar soms veel marketing bij komt kijken. Op Amazon zien we bijvoorbeeld geweldige bestsellers met 50 negatieve en 20 positieve meningen die nog steeds worden gelezen omdat ze aanleiding geven tot discussie of omdat ze op het juiste moment zijn aangekomen, gedreven door een redactionele of X literaire trend. Deze factor staat echter vaak ver af van de kwaliteit van een werk zelf, met veel "beginnende" schrijvers die net zo bekwaam verhalen kunnen schrijven als die van deze meer ervaren schrijvers.

Zelf publiceren is een eenvoudiger alternatief

Wanneer je voor het eerst ontdekt self-publishing platforms zoals Amazon's KDP of Bubok  Je ogen worden nog meer geopend: om in mijn eentje mijn eigen roman te kunnen uitgeven. . . en laat het slagen!? In theorie is het idee geweldig, maar in de praktijk heeft zelfpublicatie een klein, groot detail dat een auteur niet zou hebben als hij zijn werk bij een uitgever publiceerde: je moet zorgen voor de omslag, de correctie, de conversies naar epub, mobi en andere formaten die we niet kenden of die bestonden, om het te publiceren, te verspreiden, om te communiceren met lezers, om op de deuren van literaire blogs te kloppen en een hele reeks factoren waarmee je rekening moet houden voordat je naar een pool gaat dat aan de andere kant ook veel vreugde kan schenken.

We zijn allemaal dronkaards

Ik geef toe dat er tijdens een schrijfavond een glas wijn op het bureau is geslopen, maar niet om die reden slapen we allemaal in bedden omringd door lege Rioja-flessen en roken we ook geen opiumpijp om inspiratie op te doen. De mythe van de bohemien-schrijver kan soms worden weerspiegeld in zijn denken, maar niet altijd in zijn manier van handelen of in dat universum dat films als Moulin Rouge ons verkochten. Veel schrijvers zorgen ook voor zichzelf, ze gaan op zondag met hun kinderen schaatsen en doen naast hun activiteit andere banen, waardoor ze een volkomen ordelijk en schoon leven leiden.

Iedereen kan schrijven

Als we onszelf zo stellen, ja, iedereen kan schrijven, maar als het gaat om het maken van een verhaal of een roman, zijn de dingen niet zo eenvoudig. Natuurlijk beginnen veel mensen die nooit hebben overwogen om te schrijven met een roman die hun familie, vrienden en vriend misschien leuk vinden, maar waarvan de kwaliteit duidelijk niet is zoals verwacht. Schrijf een goed boek het gedijt op vele factoren en het is niet zo eenvoudig om ze allemaal samen te voegen.

De schrijver en zijn muzen

De meest boheemse mythe van welke schrijver dan ook leeft in de aanwezigheid van zijn muzen, van die vrouwen (of mannen?) Die niets anders doen dan om ons heen zweven om ons een vleugje creativiteit te bieden. De realiteit is echter heel anders: geen enkele muze wacht op ons als we thuiskomen of fluistert in ons oor wat we moeten doen. Er zijn eerder plaatsen, situaties en mensen in het dagelijks leven die ons kunnen inspireren.

En de eeuwige twijfel

Is de schrijver geboren of gemaakt?

Er zijn honderden meningen over wat een van de grote vragen in literaire kringen is. Naar mijn mening is de schrijver geboren, hoewel hij zich niet vanaf het eerste moment bewust hoeft te zijn van zijn bekwaamheid. Sommigen worden geboren met een gave die ze al op jonge leeftijd uitbuiten, terwijl anderen de cultuur moeten verkennen, boeken moeten lezen of tijd moeten vrijmaken om te testen "hoe dit verhaal zich afspeelt" om te beseffen dat passie al lang sluimerend was. Maar zoals ik al zei, iedereen heeft hier een mening over en je kunt nooit iets als vanzelfsprekend beschouwen als het om beroepszaken gaat.

Discussiëren we?