Het aantal auteurs dat er bestaat is onvoorstelbaar, miljoenen mensen schrijven voor hun eigen plezier of voor anderen. Met zo'n groot aantal auteurs is het echter niet verwonderlijk dat er sommigen zijn die zeer goede verhalen schreven en vandaag de dag wereldwijd erkend worden, maar die, in zijn tijd, toen ze die boeken schreven, waren niet bekend vanwege anonimiteit, lage diffusie of de talloze problemen die in die tijd bestonden en het voor een arme moeilijk maakte om herkend te worden.
Vandaag presenteer ik 10 van deze auteurs die u zeker kent maar wiens verhalen pas na zijn dood betekenis kregen.
Stieg Larsson (1954-2004)
Het is niet zo lang geleden dat de Millenium saga begon te stampen, steeds een van de beste sagen van het detectivegenre. Deze saga heeft wereldwijd meer dan 78 miljoen exemplaren verkocht, naast de filmversie die werd gemaakt.
Welnu, deze auteur heeft vele jaren gestreden om zijn trilogie gepubliceerd te krijgen en het was pas na zijn dood dat deze saga de impact begon te krijgen die het verdiende.
John Kennedy Toole (1937-1969)
Mogelijk een van de auteurs die het meest wilde publiceren, wat was dat het geval Hij pleegde zelfmoord na een depressie waarin hij binnenkwam toen hij door talloze uitgevers werd afgewezen. Als deze man op 32-jarige leeftijd geen zelfmoord had gepleegd, had ik kunnen zien hoe zijn werk, "Plot of Fools" won in 1981 de Pulitzerprijs. Dit werk kon onze handen bereiken dankzij zijn moeder, die het in een la vond en besloot het uit te geven.
Salvador Benesdra (1952-1996)
Beschouwd als een van de vertegenwoordigers van de Argentijnse literatuur, was hij een andere auteur die in 1996 besloot om de weg van zelfmoord te kiezen vanwege de frustratie die hij voelde na de veelvuldige afwijzingen van zijn werk "De vertaler" omdat ze zeiden dat het was te complex voor de lezer van de tijd.
Andrés Caicedo (1951-1977)
Een andere auteur, in dit geval Colombiaan, die besluit zelfmoord te plegen door beschouw het als een schande om ouder dan 25 jaar te leven voor de mens. Andrés Caicedo was film- en muziekcriticus. Na ontvangst van het exemplaar van uw boek "Lang leve muziek"Tevreden over de ontvangst die hij ontving, besloot hij 60 secobarbital-pillen in te nemen.
Witold Gombrowicz (1904 - 1969)
Auteur erkend voor zijn roman "Ferdydurke", besloot te ontsnappen aan de intellectuele omgeving. In 1939 besloot hij naar Argentinië te reizen, waar een paar dagen later de Tweede Wereldoorlog uitbrak, waardoor hij niet naar zijn land kon terugkeren. De auteur overleefde dankzij verschillende tijdschriften. Zijn boeken zijn al lange tijd niet meer gedrukt.
Roberto Bolaño (1953-2003)
Geboren in Chili, wordt hij beschouwd als de grondlegger van de infrarealistische beweging. Hij deed mee aan literaire wedstrijden van lage kwaliteit en werd een van de meest invloedrijke schrijvers in de Spaanse taal. EEN jaar na zijn dood na leverfalen werd zijn werk "2666" gepubliceerd.
Carlo Collodi (1826-1890)
Florentijnse journalist en schrijver, erkend voor "Pinocchio", het houten kind. De creatie van dit verhaal was klaar om de schulden van zijn familie te betalen. In 1940, enkele jaren na zijn dood, besloot Disney dit verhaal te bewerken.
Iréne Némirovsky (1903-1942)
Joods geboren in Rusland, stierf in de concentratiekampen van Auschwitz. Zijn dochters overleefden het nazisme en hielden een notitieboekje bij van hun moeder en na 50 jaar durfden ze het te lezen en ontdekten ze het verhaal "French Suite" en het publiceren in 2004.
Edgar Allan Poe (1809-1849)
Een van de meest geprezen karakters in de literatuur, bewonderd door grote schrijvers zoals Oscar Wild of Jorge Luis Borges, Poe leed talloze tegenslagen tot zijn dood in 1849 na een depressie over de dood van zijn vrouw. Zijn verhalen ontstonden in hun zenuwinzinkingen veroorzaakt door alcohol, waaruit hij horror- en bovennatuurlijke verhalen schreef.
Frankz Kafka (1883 - 1924)
Kafka was een van de meest innovatieve schrijvers van de XNUMXe eeuw. Na een moeilijke jeugd schreef en publiceerde hij enkele keren en kort daarna werd bij hem de diagnose tuberculose gesteld. Dora Diamant hield veel van haar schrijven geheim en tot op de dag van vandaag gaat de zoektocht naar enkele papieren door.
Deze auteurs hebben moeilijke tijden doorgemaakt, aangezien de meesten besloten om zelfmoord te plegen of stierven door ziekte. Wat wel duidelijk is, is dat de negentiende en twintigste eeuw geen jaren van gemakkelijk leven waren, hoewel zonder dat soort leven een groot deel van hen vandaag de dag niet bekend zou zijn omdat ze dankzij hun omstandigheden deze werken schreven die vandaag zo'n impact hebben.
Interessante lijst maar met een belangrijke fout. 'Ferdydurke' van Gombrowicz is helemaal geen "jeugdroman", ondanks het feit dat de auteur het schreef toen hij jong was. Bolaño's 'Wild Detectives' verscheen in 1998, vijf jaar voor zijn dood, en heeft hem al behoorlijk beroemd gemaakt; degene die ze postuum publiceerden en hem veel meer bekendheid gaven, was '2666' (hoewel het verscheen in 2004, slechts een jaar nadat hij stierf).
Heel erg bedankt voor de correcties, het lijkt erop dat ik in de war ben geraakt door zoveel informatie die op internet circuleert.
Nog een grote fout. Carlo Collodi was in zijn leven bekend en geliefd in zijn land vanwege de verhalen van zijn kinderen. Dat hij internationaal niet bekend was, wil niet zeggen dat hij pas erkenning kreeg toen Disney Pinocchio aanpaste. In feite werd de pop in de eerste versie van het verhaal opgehangen door de handen van de vos en de kat, en het verhaal eindigde daar. Zoveel lezers schreven brieven waarin ze Collodi smeekten Pinocchio te "doen herleven", dat Collodi het verhaal oppakte en voortzette, waardoor de blauwharige meid hem redde. Als hij destijds geen populaire auteur was geweest, zou het werk onze dagen zoals we die nu kennen niet hebben bereikt.
Ontbrekende op de lijst was de grote Miguel de Cervantes, de maker van de moderne roman met "Don Quichot" (1605-1615), die in zijn tijd werd beschouwd als slechts een "feestelijke" schrijver, dat wil zeggen een komische, humorist, tweede- tarief, en vele decennia na zijn dood in 1616 begon zijn waardering als een diepgaande schrijver, met een brede filosofische inhoud en grote verdiensten als vernieuwer van het verhaal. Cervantes streefde naar literaire onsterfelijkheid in het leven en zijn tijdgenoten onderschatten hem en noemden hem zelfs "lekenvindingrijkheid", een onnodige diskwalificatie om erop te wijzen dat hij, bij gebrek aan literaire kennis, een groot werk schreef met carambole, wonder of toeval. Valse stelling verslagen door twee waarheden: 1) Hij was een autodidactische man met een zeer brede literaire cultuur. 2) Hij schreef "Don Quichot" met volledige kennis en ambitie op zoek naar literaire onsterfelijkheid die het zou verankeren als een nieuwe klassieker, die in staat is om vergeleken te worden met Homerus, Vergilius, Dante en Aristophanes. En eeuwen na zijn dood verwierf hij zo'n roem, droomde en verdiende.