Di dalam dunia bahasa dan sastera banyak ilmu yang perlu diambil kira, bukan sahaja untuk menulis novel, tetapi secara umum untuk sebarang aspek komunikatif. Begitulah kes kategori tatabahasa, adakah anda pernah mendengarnya?
Kami akan menumpukan pada kategori, kelas atau jenis perkataan yang kami ada dalam bahasa kami dan kesemuanya, dikumpulkan ke dalam kumpulan yang berbeza. Tetapi apakah mereka?
Apakah kategori tatabahasa
Seperti yang baru kami beritahu anda, kategori tatabahasa juga boleh dikenali sebagai golongan kata atau jenis jenis kata. Sebenarnya, ia cuba mengklasifikasikan setiap satu perkataan yang membentuk bahasa. Tetapi jika kita mempunyai kumpulan yang besar, hampir mustahil untuk mengenali mereka semua. Jadi mereka dibahagikan mengikut kelas.
Dan kategori tatabahasa itu dibentuk oleh 9 kumpulan: nama, kata kerja, kata sifat, kata ganti, penentu, kata keterangan, preposisi, kata seru dan kata sendi.
Adakah ia lebih kedengaran kepada anda?
Kategori tatabahasa, apa yang termasuk dalam setiap kumpulan
Memandangkan kami mahu jelas kepada anda apakah kategori tatabahasa, kami akan bercakap tentang setiap satu daripada sembilan yang wujud di bawah.
Nama
juga ia dipanggil kata nama dan, seperti yang diterangkan oleh RAE, ini ialah:
"Kelas perkataan yang unsur-unsurnya mempunyai jantina dan nombor, membentuk frasa nama dengan pelbagai fungsi sintaksis dan menetapkan entiti yang berbeza sifatnya."
Dalam kata lain, ialah perkataan yang boleh mengenal pasti makhluk bernyawa, tidak bernyawa, nyata, abstrak, manusia…
Ini menunjukkan bahawa ia adalah kumpulan besar, itulah sebabnya ia dibahagikan kepada subkumpulan kecil iaitu:
- Nama sendiri: ialah mereka yang menetapkan orang atau entiti tertentu dan realistik. Contohnya, Maria, Juan, Madrid, Itali, dsb.
- Biasa: adalah yang digunakan secara umum untuk menetapkan perkara biasa. Sebagai contoh, pokok ialah kata nama am kerana kita tidak menyatakan jenis pokok itu.
- Kata nama yang boleh dikira: yang boleh dikira (meja, kerusi, kaca…).
- tak terkira. Perkara yang tidak dapat kita kira tidak kira berapa banyak yang kita mahu: angin, udara, air, oksigen...
- nama konkrit: ialah yang merujuk kepada perkara yang boleh kita sentuh atau lihat (buku, kek cawan, air...).
- Abstrak: mereka merujuk kepada perkara yang tidak boleh dilihat atau disentuh: pengetahuan, kebijaksanaan, tekanan...
- nama individu: mereka adalah mereka yang hanya melayani satu entiti (serigala, sofa, mawar, kambing…).
- Kolektif: mereka yang menetapkan kumpulan entiti itu: pek, kumpulan, semak mawar, kumpulan...
- nama animasi: merujuk kepada nama yang menunjuk kepada makhluk hidup.
- tidak bernyawa: yang diberikan kepada benda yang tidak bernyawa (pinggan, kerusi, rak...).
Kata kerja
Kata kerja, menurut RAE ialah:
"Kelas perkataan yang unsur-unsurnya boleh mempunyai variasi orang, bilangan, kala, mood dan aspek."
Dalam kata lain, adalah apa yang memberitahu kita apabila tindakan yang dirujuk itu berlaku, jika ia selesai, ia sedang berlaku atau akan berlaku pada satu ketika.
Kata kerja mempunyai tiga konjugasi:
- Berakhir dengan -AR, yang merupakan konjugasi pertama (menyanyi, menari, nota…).
- Berakhir dengan -ER, yang sepadan dengan konjugasi kedua (makan, minum, hidupkan...).
- Dan berakhir dengan -IR, konjugasi ketiga (untuk hidup, untuk ketawa, untuk menulis…).
Sebaliknya, kata kerja mempunyai tiga jenis mod, indikatif, subjungtif dan imperatif, dan dua kali, mudah dan majmuk, yang, seterusnya, dibahagikan kepada banyak lagi.
Bergantung pada morfologinya, kata kerja boleh menjadi tetap, jika mereka mengekalkan struktur dalam semua kala; atau tidak teratur (jika mereka berubah).
Kata sifat
Menggunakan RAE, kata sifat ditakrifkan sebagai:
"Kelas perkataan yang unsur-unsurnya mengubah suai kata nama atau berpredikat daripadanya, dan menunjukkan kualiti, sifat dan hubungan yang pelbagai sifat."
Maksud saya, adalah perkataan yang akan menambah kualiti kepada nama, kerana anda boleh mengatakan seperti apa kata nama itu, bagaimana rasanya atau dari mana asalnya atau bagaimana ia secara fizikal.
Kita boleh mengklasifikasikan kata sifat kepada:
- Positif. Apabila ia adalah sesuatu yang tidak diperhebatkan atau dibandingkan dengan apa-apa.
- Perbandingan: apabila mereka dibandingkan.
- Superlatif: apabila darjah tertinggi diberikan kepada kualiti yang ditunjukkannya.
Kata ganti
Kata ganti nama mereka menjadi pengganti nama. Walau bagaimanapun, mereka biasanya terhad kepada nama yang betul, kerana jika ia dilakukan dengan yang biasa, dalam banyak kes frasa itu akan kehilangan makna.
Kata ganti nama boleh:
- Peribadi: Saya, awak, dia, kita, awak dan mereka.
- Demonstratif: untuk menunjukkan betapa dekatnya dengan kita (ini, itu, itu…)
- Tidak ditentukan: apabila mereka merujuk kepada sesuatu tetapi tanpa menyatakan lebih lanjut.
- soal siasat: kata seru juga akan berada dalam kumpulan ini dan digunakan untuk bertanya soalan atau seruan.
- saudara mara: untuk mengaitkan elemen sebelumnya.
Penentu
Bagi penentu, ini membolehkan kita memahami realiti di mana ayat itu dijalankan. Ia adalah satu cara untuk mengenal pasti rujukan yang membantu menjadikan konteks lebih realistik.
Ini dibahagikan kepada dua kumpulan:
- ditakrifkan, apabila mereka menentukan nama. Sebaliknya, mereka dibahagikan kepada:
- Bertekad (yang).
- demonstratif (mereka seperti kata sifat yang telah kita lihat)
- Posesif (milik saya milik anda mereka…).
- Pengkuantiti. Yang merujuk kepada kuantiti atau nombor tertentu:
- tidak tentu: satu, satu, beberapa, tiada, sedikit…
- nombor kardinal.
- Perbandingan.
Ambil perhatian bahawa penentu semua, kedua-duanya, dan setiap satu, serta variannya, boleh sama-sama pasti dan kuantiti.
Kata keterangan
Menurut RAE, kata keterangan adalah satu:
"Kelas perkataan yang unsur-unsurnya tidak berubah-ubah dan ditekankan, umumnya dikurniakan makna leksikal dan mengubah suai makna pelbagai kategori, terutamanya kata kerja, kata sifat, ayat atau perkataan daripada kelas yang sama".
Kami bercakap tentang perkataan yang membantu kami dengan memberikan lebih banyak maklumat, seperti kuantiti, tempat, masa, cara... atau walaupun terdapat penegasan, penolakan atau keraguan dalam bahagian tertentu teks atau ayat.
Malah, kata keterangan dikelaskan berdasarkan apa yang telah kita bincangkan.
Persediaan
Kata depan Ia adalah perkataan yang berfungsi sebagai penghubung antara perkataan atau ayat.. Ini adalah kumpulan tertutup dan tidak ada lagi.
Ia adalah: A, sebelum, di bawah, sesuai, dengan, melawan, daripada, semasa, dalam, antara, ke arah, sehingga, melalui, untuk, oleh, mengikut, tanpa, jika, selepas, lawan dan melalui.
Kata seru
Kami bercakap tentang perkataan tidak mempunyai makna sebenarnya tetapi digunakan untuk menyatakan keadaan atau emosi seperti terkejut, senyap, dan lain-lain.
Terdapat banyak, tetapi beberapa yang paling banyak digunakan ialah: Ah!, ha, aha!, eh!, hey!, bah!, ayuh!,…
Kata Hubung
Akhirnya, kita mempunyai kata hubung, iaitu ialah kumpulan kata yang berkaitan dengan kumpulan kata, ayat atau perkataan tanpa lebih.
Seperti preposisi, mereka juga merupakan kumpulan tertutup, hanya mereka dibahagikan kepada dua subkumpulan:
- penyelaras, yang menyatukan unsur: dan, dan, bukan, atau, u, tetapi dan tetapi.
- orang bawahan, yang menyatukan unsur tetapi satu daripadanya bergantung kepada yang lain: jika, kerana, walaupun, seperti, jadi, maka.
Adakah jelas kepada anda apakah kategori tatabahasa?