वा wind्यांचा गुलाब. जुआन रामन टॉरेग्रोसा यांनी लिहिलेले काव्य कविता

वा wind्यांचा गुलाब. काव्यसंग्रहसंपूर्ण इतिहासात वेगवेगळ्या लेखकांनी केलेल्या कवितांचे संकलन पुस्तक आहे. एडिटोरियल व्हिसेन्स व्हिव्ह्ज यांनी 2002 मध्ये प्रथमच डोकॅक्टिक मार्गदर्शक म्हणून प्रकाशित केले होते, ज्युआन रामन टॉरेग्रोसा संपादक म्हणून. चित्रे जेस गॅबॉनशी संबंधित आहेत.

साहित्य पोर्टलनुसार लुना मिगुएल (२००)), “पुस्तकाचा हेतू आहे की आपण एक काल्पनिक प्रवास केला जेथे आपण इतर संस्कृती, विचित्र जमीन आणि अकल्पनीय लँडस्केप्स भेटता”. असा भावनिक आणि विलक्षण प्रवास जगातील सर्वात हुशार कवींच्या लेखणीद्वारेच प्रकट केला जाऊ शकतो.

संपादक, जुआन रामन टॉरेग्रोसा बद्दल

जुआन रामन टॉरेग्रोसाचा जन्म १ Spain 1955 मध्ये स्पेनमधील गार्डमार डेल सेगुरा (icलिसेंट) येथे झाला. बार्सिलोनाच्या स्वायत्त विद्यापीठातून त्यांनी हिस्पॅनिक फिलॉलोजीमध्ये पदवी प्राप्त केली. १ 1979; Since पासून त्यांनी माध्यमिक शालेय शिक्षक म्हणून काम केले आहे; सध्या तो icलिकान्ते येथील आयईएस डॉक्टर बाल्मीस येथे कार्यरत आहे. याव्यतिरिक्त, त्यांनी १ 1999 between and आणि २०० between दरम्यान icलिकॅंट विद्यापीठात कविता वर्गात सहसंचालक म्हणून काम केले.

त्यांनी बेंजामिन जार्नेसच्या गंभीर आव्हानांचे दिग्दर्शनही केले आहे.तुझी आग), बाकूअर (प्रख्यात आणि यमक) आणि अलेझान्ड्रो कॅसॅना (आमचा नताचा). १ 1975 XNUMX पासून त्याच्या प्रथम ज्ञात कार्याची तारीख, त्यापैकी बहुतेक कविता आणि गीते पुस्तकांची पुस्तके आहेत. त्यांनी डिकन्स कादंबरीचे तरूण रूपांतर देखील तयार केले आहे, दोन शहरांचा इतिहास.

जुआन रामन टॉरेग्रोसाची काही उल्लेखनीय प्रकाशने

• त्रिकोणी तलाव (1975). कविता पुस्तक.
• सिएस्टा सूर्य (1996). कविता पुस्तक.
• चार हंगाम. कवितेला आमंत्रण (1999). मुलांचे काव्यसंग्रह.
• स्वच्छ प्रवाह, निर्मल कारंजे (2000). मुलांचे काव्यसंग्रह.
• आज ते निळे फुले आहेत. 27 च्या कवींमध्ये मौखिक परंपरा (2007). मुलांचे काव्यसंग्रह.
• उद्या मध असेल (2007) युवा कवितेचे काव्यसंग्रह.
• एकटेपणा (2008). कविता पुस्तक.
• विरोधी मैफिल (2017). कविता पुस्तक.

याचे विश्लेषण वा wind्यांचा गुलाब. काव्यसंग्रह

कवितांच्या नवीनतम आवृत्तींमध्ये स्पष्टीकरणात्मक किंवा स्पष्टीकरणात्मक नोट्स तसेच कवितांच्या विश्लेषणासाठी असाइनमेंट्सचे परिशिष्ट समाविष्ट आहे. अर्थात, एक सादृश्यता, लेखनाचा प्रकार, पारिभाषिक शब्दाची व्याख्या आणि कथालेखनाच्या शैलीनुसार लेखक काम करतात त्यानुसार बदलतात. याव्यतिरिक्त, जेस गॅबॅनच्या दृष्टिकोनातून अभ्यास केलेल्या पत्रांचे सार जाणून घेण्यासाठी परिपूर्ण पूरक आहे.

टॉरेग्रोसा नृत्यशैलीची उत्कृष्ट गुणवत्ता

जुआन रामन टॉरेग्रोसा यांनी कथित विषयांनुसार त्यांच्या नृत्यशास्त्रात समाविष्ट लेखक आणि कवितांची अतिशय सूक्ष्म निवड केली. नेरुडा किंवा गोमेझ दे ला सेर्ना सारख्या अलौकिक बुद्ध्यांकांपेक्षा तरुणांमध्ये स्वत: ची शोधास प्रोत्साहित करण्याचा आणखी चांगला मार्ग आहे काय? अगदी अज्ञात लेखन देखील बहुचर्चित कवींनी रचलेल्या तुलनेत किंवा त्यापेक्षा अधिक आकर्षक असू शकते.

त्याचप्रमाणे, वा wind्यांचा गुलाब प्रासंगिक वाचकांमध्ये लक्षणीय स्वारस्य निर्माण करण्यास व्यवस्थापित करते. बाल प्रेक्षकांचे लक्ष्य असूनही, हे पुस्तक वाचणे सर्व वयोगटातील प्रेक्षकांसाठी खूप आनंददायक आहे. जरी हे स्पष्ट अध्यापनशास्त्रीय हेतू असलेले पुस्तक असले तरी त्याची रचना ज्यांना कविता आवडते अशा वाचकांसाठी आकर्षक बनू शकते.

संरचना

जुआन रामन टॉरेग्रोसा या सात विषयांमध्ये एकत्रित कविता सादर करतात. रुबान डारिओ, राफेल अल्बर्टी, पाब्लो नेरुदा, बाक्वेअर, जुआन रॅमन जिमेनेझ किंवा फेडरिको गार्सिया लोर्का यांचे एकापेक्षा जास्त थीममध्ये वर्णन केले आहे. प्रत्येक कवितेत, लेखकांचे हेतू आणि भावना स्पष्ट करण्यासाठी संपादक क्रियाकलाप दर्शवितो. तशाच प्रकारे, या असाइनमेंट्स वापरल्या जाणार्‍या साहित्यिक उपकरणांची समज सुलभ करतात.

काढून टाकणे

वडील आणि मुलगा (अ) यांच्यातील संबंधांबद्दल टॉरीग्रोसाने पहिल्या दोन कविता सोडल्या आहेत. मिग्एल हर्नॅन्डीझ यांची "रुईदा क्वी इरॅस म्यू मोटो" विश्लेषित केलेली पहिली कविता आहे. वडिलांनी आपल्या मुलाबद्दल असलेली भक्ती ही या लिखाणाची प्रेरणादायी गाभा आहे. संपादक आपल्या वाचकांना आपल्या मुलाला कॉल करण्यासाठी नायकाद्वारे वापरल्या जाणार्‍या पद्धती, वापरलेल्या शब्दांचा प्रकार आणि अंदाज केलेल्या इच्छेबद्दल विचारतो.

दुसरी कविता रुबान डारिओ यांची "मार्गारीता देबयेले" आहे. यावेळी, कथेत वर्णन केलेल्या मुलीने कवीमध्ये जागृत केलेल्या चांगुलपणा आणि सौंदर्यावरील प्रेमावर टॉरेग्रोसा जोर दिला आहे. प्रस्तुत प्रश्नांमध्ये वक्तृत्वपूर्ण आकडेवारी, स्वप्ने आणि हायपरबोलचे स्पष्टीकरण सुलभ होते. त्याच प्रकारे, धार्मिक आणि अध्यात्मिक घटकांना कविता बंद होण्यास महत्त्वपूर्ण घटक म्हणून स्पष्ट केले आहे.

प्रवास तळमळ, स्वातंत्र्याची स्वप्ने

या कवितांच्या समूहात, टोरगिरोसा सहलींबद्दल आणि सुटकेविषयी लिहिलेले कवींचे भिन्न दृष्टीकोन समोर आणते. अर्थात, ही कविता आहेत ज्यांचे मूळ स्वतःच एका ठिकाणाहून दुसर्‍या ठिकाणी असलेल्या स्थानांतरणाच्या पलीकडे जाते. प्रत्यक्षात यात मर्यादा, कारागृह, स्वातंत्र्य, भीती, धैर्य, अज्ञात क्षितिजाच्या पलीकडे प्रवास ... प्रत्येक गोष्ट लेखक आणि वाचकाच्या मनात असते.

Cha नकाशे Con, कॉन्चा मंडेझ द्वारे

टॉरेग्रोसा वाचकांना जेव्हा ती नकाशाकडे पहातो तेव्हा नायकांद्वारे प्रसारित केल्या जाणार्‍या संवेदनाबद्दल विचारते. त्यानुसार, संपादकाला हे समजले आहे की संदर्भ किशोरवयीन वृत्तींमध्ये हस्तक्षेप करण्यास अनुकूल आहे. त्यापैकी परिस्थितीतून (किंवा स्वतःपासून) बचावण्याची किंवा सुटण्याची इच्छा. या कारणास्तव, नकाशाचा अर्थ त्याच वेळी एक आव्हान आहे ज्यास धैर्य किंवा अज्ञात ठिकाणी तोंड देण्याची भीती आहे.

"समुद्रावर राइड", राफेल अल्बर्टी यांचे

अर्थात, च्या गीते राफेल अल्बर्टी ते समुद्रावरील त्यांचे प्रेम प्रतिबिंबित करतात. म्हणूनच, विशाल क्षितिजे आणि त्यांची निंदनीय शक्ती स्वातंत्र्य, शक्ती, धोक्याची किंवा प्रोत्साहनाची भावना जागृत करते. सर्व विरोधाभास त्यांच्या डोमेनमध्ये वैध आहेत. सुंदर, न बोलता येण्यासारखा, शांत करणारा आणि वादळ; कल्पनाशक्तीला अक्षरशः उडत जाण्यासाठी व्यायाम म्हणून अल्बर्टीचा समुद्र टोरेग्रोसाने आणला आहे.

Ia टेलिग्राफ स्टिक्स by, द्वारा सेलिया व्हायस आणि पाटोब्लास डी ओतेरो यांनी

दोन्ही कवींचे अभिव्यक्ति ट्रेन आणि टेलीग्राफ लाईनद्वारे स्पष्ट आहे. प्रत्येक व्यक्तीमध्ये प्रवासाची मजा वेगवेगळ्या परिस्थितीतून कशी येऊ शकते हे सांगण्यासाठी टॉरग्रोसा दोन्ही लेखांचा वापर करते. या संदर्भात संपादक मानवाच्या स्वातंत्र्याच्या अधिकारावर आणि सीमा काढून टाकण्याच्या आदर्शांवर जोर देतात. ब्लास डी ओतेरोने अधिक स्पष्ट शैलीत संकल्पना व्यक्त केल्या.

An अ‍ॅडॉलोसेन्शिया Ju, जुआन रामन जिमनेझ आणि द्वारा चाचे गाणेजोसे डी एस्प्रोन्स्डा द्वारा

कदाचित, जिमनेझची कविता हा मजकूर आहे वा wind्यांचा गुलाब ज्यासह तरुण वाचकांना अधिक ओळखले जाते. पौगंडावस्थेला त्याचे शहर का सोडायचे आहे? घेतलेल्या निर्णयांमध्ये प्रेमाचे वजन किती असते? हा शेवटचा प्रश्न जोसे डी एस्प्रोन्स्डा यांच्या एक अतिशय अतिशय संगीतमय रोमँटिक अभिव्यक्तीच्या त्यांच्या कवितांमध्ये मुख्य विषय आहे.

इतर देश, इतर लोक

गुण आणि गुण

जॉर्ज आर्टेल यांनी लिहिलेल्या "ब्लॅक सेन्स्युलिटी" मध्ये अफ्रो-वंशज जीनोटाइपिक वारसा असलेल्या स्त्रीच्या विलक्षण सौंदर्याचे वर्णन केले आहे. टोरगिरोसा ज्या पद्धतीने हर्तिदंत हसत आणि आबनूस त्वचेसह त्याच्या संग्रहाची उत्कृष्ट वैशिष्ट्ये ठळक करतो त्या मार्गावर जोर देते. त्याचप्रमाणे, संवेदनाक्षम दृष्टीकोन निर्माण करताना विशेषणांच्या अचूक वापरावर प्रकाश टाकण्यासाठी टोर्रेग्रोस यांनी अरामास क्विंटरो यांची 'सागा' ही कविता विश्लेषित केली आहे.

निसर्गाची आणि काँक्रीटच्या जंगलाची वैशिष्ट्ये

या विषयावर, संपादक फ्रान्सिस्को ब्राइन्सने "मॅग्रेड" मध्ये निसर्गाचे वर्णन करण्यासाठी वापरल्या जाणार्‍या नामांचा अभ्यास सुरू ठेवला आहे. याउलट, टॉरेग्रोसा पुढील कवितांमध्ये आहे -अरोरा, फेडेरिको गार्सिया लॉरकाइ यांनी एका अमानवीय महानगराच्या (न्यूयॉर्क) अतियथार्थवादी आख्यायिका शोधण्यासाठी. स्वप्नदोष, हिंसा, चिंता आणि मृत्यू प्रतिबिंबित करणारे गीत एक्सप्लोर करण्यासाठी त्या तर्कसंगत प्रतिमा विस्तृत आहेत.

प्रेमाच्या राज्यात

Epithets आणि asonsतू

जुआन रामोन जिमनेझ त्याच्याबरोबर पुन्हा काव्यसंग्रहात दिसतात वसंत .तु. या प्रसंगी, टॉरेग्रोसा प्रेक्षकांना आपला आनंद व्यक्त करण्याचा मार्ग म्हणून एप्रिलच्या सकाळच्या फुलांची निवड करण्याच्या कवी कारणाबद्दल विचारते. त्याचप्रमाणे, गुस्तावो olfडॉल्फो बाककर यांनी लिहिलेल्या “रिमस” मध्ये संपादक प्रेमाच्या वेगवेगळ्या टप्प्यांचा संदर्भ देणा a्या एका गीतात्मक कथेच्या मेट्रिक उपायांची छाननी करतो: माया, इच्छा आणि अपयश.

त्याचप्रमाणे, टॉरेग्रोसा वाचकांना तिच्या स्वत: च्या "शरद "तू" कवितांमध्ये Áन्जेला फिगेएराने हस्तगत केल्यासारखेच त्यांचे स्वतःचे विषयासक्त दृश्य लिहिण्यास सांगितले. त्याचप्रमाणे, अँटोनियो कारवाजल यांच्या "फ्रूटोस डेल अमोर" सह, निसर्गावर आधारित उत्कट रूपकांच्या आसपासच्या असणा .्या कवितांचे विश्लेषण केले जाते.

पारंपारिक कवितेत प्रेम

En सोलियर्स, सेगुइडिला आणि इतर श्लोक पारंपारिक मेट्रिक स्ट्रक्चर्सवर मॅन्युअल मचाडो फोकस करून. संपादकाच्या विवेकबुद्धीनुसार, माचाडो यांचे कार्य विचित्र किंवा अगदी श्लोकांसह अभिरुची कविता समजण्याची उत्तम संधी दर्शवते. श्लोक असो, सेगुइडिला किंवा सोलोस.

याव्यतिरिक्त, टॉरेग्रोसा बाकरने लिहिलेल्या 'रीमा' या कवितेतील रूपक आणि दोन अज्ञात कवितांमध्ये पारंपारिक मेट्रिकचा प्रकार ओळखण्यासाठी क्रियाकलाप सादर करते. पहिल्यांदा, "मृत्यू मृत्यूपेक्षा अधिक सामर्थ्यवान आहे" (अज्ञात), लेखकाकडे राजीनामा आणि आशेच्या संमिश्र भावना आहेत. त्यातील दुसरे म्हणजे "एल रोमान्स डे ला कॉन्डीसिटा", त्याच्या अगदी 134 ऑक्टोसिलालेबिक ओळी त्याच्या अगदी समांतर श्लोकांमधील तीव्र onसनॉस कविता आहेत.

भावनांची भाषा

पाब्लो नेरुदाच्या "द क्वीन" चा उल्लेख करून, टॉरेग्रोसा प्रेमीचा व्यक्तिनिष्ठ अनुभव दृष्टीकोनातून ठेवतो. तर, वाचकांना विचारा की त्यांनी एखाद्या पडद्यावर पाहिले आहे जे प्रियजनाच्या उदात्त देखावा आणि हावभाव दर्शविते. त्याच वेळी, संपादक "ब्रेकफास्ट" (लुईस अल्बर्टो कुएन्का यांनी) द्वारे स्पष्ट केले की सामान्य भाषा कवितेत अगदी योग्य आहे. एक गुंतागुंतीचा आणि / किंवा विस्तृत कोश आवश्यक नाही.

चला हातात हात घालूया

अध्यात्म आणि वैश्विक मूल्ये

जुआन रेजानो यांनी लिहिलेल्या "व्हील ऑफ पीस" मध्ये, टॉरेग्रोसा भाषणाच्या ध्वन्यात्मक आकृत्यांच्या महत्त्ववर जोर देतात. म्हणजे, बालपण, खेळ, युद्ध आणि शांतता यावर प्रतिबिंबित करताना समांतर आणि पुनरावृत्तीच्या संरचनेद्वारे लयबद्ध घटक प्राप्त केले. त्याच प्रकारे, संपादक नेरुदाच्या "ओड टू सेडनेस" संबोधून कवीने "गलिच्छ" प्राणी आणि त्यांचे क्लेश यांच्यातील प्रस्थापित संबंध दर्शवितात.

खिन्न भावना असूनही, नेरुदाने अध्यात्माचा एक नैसर्गिक घटक म्हणून दु: ख समजून घेतल्यामुळे या कामात काही आशादायक परिच्छेद हस्तगत केले. त्याचप्रमाणे, ब्लास डी ओतेरो यांनी त्यांच्या "एन ला अफाट बहुमत" या कवितेमध्ये देवावर आणि मानवतेवर विश्वास ठेवला होता. संपादकाच्या विचारधारेमध्ये, ओतेरोचे लिखाण अध्यात्मिक विषयांच्या (धर्म, विश्वास, मूल्ये आणि अंतर्गत शक्ती) विश्लेषणास अनुकूल आहे.

समाज, मैत्री आणि सहानुभूती

निकोलस गुइलन यांनी लिहिलेली 'बारेस' ही कविता टोरगिरोसामार्फत लहान-शहरी लोकांद्वारे ज्या भाषांमध्ये बोलली जातात त्या भाषेच्या छाननीचे प्रस्तावनासाठी पोहोचल्या आहेत. म्हणूनच, गुइलन यांनी केलेल्या कौतुकपूर्ण भाषणांच्या उलट वर्णांच्या टायपोलॉजी आणि शहराच्या उन्माद गतीविषयी प्रश्न उपस्थित करतात. मग, काव्यात्मक नृत्वशास्त्र संपादक जोसे मार्टे यांनी मधे उपदेश केला एक पांढरा गुलाब.

हे किरकोळ तपशील नाही, कारण मार्टे आपल्या लिखाणात असे गुण सांगतात ज्यामुळे व्यक्तीचे व्यक्तिमत्त्व निश्चित होते: प्रतिस्पर्ध्याबरोबर सौजन्याने. नंतर, टॉरेग्रोसा कवितेच्या विरोधात आहे कोणीही एकटा नाही, अ‍ॅगस्टेन गोयटिसोलो यांनी, जिथे लेखक विकसित जगाच्या औदासिन्यावर टीका करतात. हे व्यक्तिमत्त्ववादी वृत्ती जगाच्या उर्वरित जगाच्या दिशेने असलेल्या आवाहन लाइनमध्ये गॉतितिसोलो यांनी नाकारल्याचा हेतू आहे.

वेगवेगळ्या हेतूंमध्ये अभिव्यक्तीसाठी संसाधने म्हणून नाम

जुआन रामन टॉरेग्रोसा यांनी विश्लेषण केलेल्या तीसव्या कविताचे जुआन रामन जिमनेझ यांनी लिहिलेले "डिस्टिंटो" आहे. हे असे लिखाण आहे जिथे धर्मांधता आणि असहिष्णुतेने ग्रस्त असलेल्या जगाच्या दरम्यान जातीय, सांस्कृतिक आणि धार्मिक विविधतेचे रक्षण केले जाते. जिमनेझ मानवी अभिव्यक्तीच्या अत्यंत बहुलतेच्या सादरीकरणात निसर्गाच्या विविध संज्ञा (पक्षी, पर्वत, रस्ता, गुलाब, नदी आणि माणूस) वापरतात.

पुढे, संपादक तुम्हाला "द वुल्फ मोटिव्ह्ज" मध्ये रुबान डारिओ यांनी ठेवलेल्या संज्ञाचा अभ्यास करण्यासाठी आमंत्रित करतात. त्यापैकी बर्‍याच शब्दांमध्ये प्राण्यांचे नैसर्गिक वर्तन आणि लोकांच्या हेतुपुरस्सर दुष्टाई यांच्यातील फरक स्पष्ट करण्यासाठी वापरले जाणारे समानार्थी शब्द आहेत. नंतर, टॉरेग्रोसा यांनी राफेल अल्बर्टी यांनी वापरलेल्या निसर्गाच्या उदाहरणाद्वारे संज्ञांच्या आसपास प्रबंध शोध सुरू ठेवतो गाणे.

निसर्गाच्या माध्यमातून चाला

मागील थीमचा दुवा म्हणून, टॉरेग्रोसाने गॅरार्डो डिएगो यांनी «रोमान्स डेल डुएरो in मधील संज्ञा वर त्याचे प्रदर्शन वाढवले. या कवितेत लेखक निसर्गाचे शहाणपण (नदीत मूर्तिमंत) प्रदूषित मानववंश घटकांसमोर ठेवतात. "मी माझी बासरी वाजवत होतो" याविषयी जिनेनेझने उपस्थित केलेल्या प्रश्नांमध्ये इंद्रियांच्या माध्यमातून समजले जाणारे समजूतदारपणाचे वास्तव पुन्हा हाताळले जाते.

त्याच प्रकारे, संपादक परत "एल चिनार आणि प्रेमात पाणी" मधील क्रियापद आणि संज्ञा वापरून वर्णन केलेल्या आध्यात्मिक वितर्कांचा अभ्यास करण्यासाठी परत जातात. याच कारणास्तव पेड्रो सालिनास कवितेने कवींसाठी आध्यात्मिक जीवनाचे महत्त्व दर्शविले आहे. मग, टॉरगिरोसा वाचकांना त्यांच्या पर्यावरणाच्या सर्व घटकांना (नैसर्गिक किंवा नाही) व्यक्तिमत्त्व देण्याच्या लेखकांच्या मार्गांबद्दल प्रश्न विचारतात.

बुद्धी आणि विनोदीच्या देशात

सर्जनशीलतेची बाब

या थीमच्या सुरूवातीस, टॉरेग्रोसा व्यक्त करतात: “अशी कोणतीही वस्तुस्थिती किंवा वास्तविकता नाही जी काव्याचा विषय असू शकत नाही. पेड्रो सालिनास '35 स्पार्क प्लग्स 'मधे करतात त्याप्रमाणे प्रत्येक गोष्ट किंवा दररोज किंवा अश्‍लील गोष्टींना काव्यात्मक गोष्टीमध्ये रूपांतरित करण्याची कवीची क्षमता किंवा कवीच्या क्षमतेवर सर्व काही अवलंबून असते.". त्या दृष्टिकोनातून, रचनाची जटिलता ही आधीच कौशल्याची बाब आहे.

या कारणास्तव, संपादक लोपे डी वेगाला संदर्भ म्हणून "त्याच्या" सॉनेट अचानक "सह" पद्य-कविता "या शैलीत रचना करण्याची अडचण समजावून घेतात. याव्यतिरिक्त, टॉरेग्रोसा यांनी रामोन गोमेझ दे ला सेर्ना मधील शोधक क्षमताचे कौतुक केले ग्रीगुएरस. - स्पष्टपणे - भिन्न घटकांमधील विचित्र संबंध स्थापित करण्याच्या त्याच्या विलक्षण क्षमतेमुळे.

दंतकथा

पुढे, टॉरेग्रोसा पारंपारिक दंतकथाची वैशिष्ट्ये ओळखण्यासाठी डिझाइन केलेल्या क्रियांच्या माध्यमातून वाचकांना मार्गदर्शन करते. त्यानुसार कविता संदर्भ म्हणून घेतल्या जातात तीळ आणि इतर प्राणी टोमॅस डी इरियर्ट आणि द्वारा विनोद आवडतात बाल्ताजार डी अल्कारचा. कारण ते समकालीन साहित्याची उत्कृष्ट उदाहरणे आणि अनुक्रमे एखादे एपिग्राम लिहायचे असेल तर आवश्यक त्या अचूकतेचे प्रतिनिधित्व करतात.

स्वप्ने आणि गूढ मार्गावर

त्यांच्या काव्यात्मक समानतेच्या अंतिम थीमसाठी, जुआन रामन टॉरेग्रोसा XNUMX व्या शतकातील स्पॅनिश काव्याच्या महान मास्टर्सवर अवलंबून आहेत. मानवी मनाच्या खोलगटपणा आणि आकांक्षाचा हा विलक्षण प्रवास हातातून आला आहे:

• अँटोनियो मॅकाडो, Last तो स्वप्न पडलेला मूल होता आणि काल रात्री तो झोपला होता »
• फेडरिको गार्सिया लॉर्का, the चंद्र, चंद्र of चे रोमान्स.
• जुआन रामन जिमनेझ, ost नॉस्टॅल्जिया ».