आईसाठी कविता

जवळजवळ प्रत्येकाने, कधीतरी, एखाद्या आईला कविता लिहिल्या आहेत किंवा समर्पित केल्या आहेत, महान लेखकांपासून सामान्य लोकांपर्यंत ज्यांनी स्वतःला कवितेसाठी औपचारिकपणे समर्पित करण्याचा कधीही विचार केला नाही. आणि हे घडणे असामान्य नाही, कारण आपण जीवन देणार्‍या अस्तित्वाबद्दल बोलत आहोत, ज्याचे आपण जगातील लोकसंख्येचे ऋणी आहोत, ज्या भव्य दरवाजातून मानवता या भूमीपर्यंत पोहोचते, कोमलता आणि प्रेमाचा एक स्पष्ट समानार्थी शब्द.

ती "आई" आहे, तर, एक अक्षम्य काव्यात्मक विषय आहे, अगणित श्लोकांसाठी प्रेरणा देणारा असीम स्त्रोत आहे. आतापासून, उरुग्वेयन मारियो बेनेडेटी, चिलीच्या गॅब्रिएला मिस्त्राल, अमेरिकन एडगर अॅलन पो, पेरुव्हियन सीझर व्हॅलेजो आणि ज्युलिओ हेरेडिया, क्यूबन जोसे मार्टी आणि व्हेनेझुएलाच्या लेखकांनी लिहिलेल्या आईसाठी कवितांचा समृद्ध संग्रह. देवदूत मारिनो रामिरेझ.

"आता आई", उरुग्वेयन कवी मारियो बेनेडेट्टी यांनी

बारा वर्षांपूर्वी

जेव्हा मला जायचे होते

मी माझ्या आईला तिच्या खिडकीजवळ सोडले

मार्ग पहात आहे

आता मला ते परत मिळाले

फक्त उसाच्या फरकाने

बारा वर्षांत गेली

त्याच्या खिडकीसमोर काही गोष्टी

परेड आणि छापे

विद्यार्थी ब्रेकआउट्स

गर्दी

उग्र मुठी

आणि अश्रूतून वायू

चिथावणी देणे

शॉट्स दूर

अधिकृत उत्सव

गुप्त ध्वज

जिवंत पुनर्प्राप्त

बारा वर्षांनी

माझी आई अजूनही खिडकीजवळ आहे

मार्ग पहात आहे

किंवा कदाचित तो तिच्याकडे पाहत नाही

फक्त तुमच्या अंतर्मनाचे पुनरावलोकन करा

मला माहित नाही की डोळ्याच्या कोपऱ्यातून की निळ्या बाहेर

डोळे मिचकावल्याशिवाय

ध्यासांची सेपिया पृष्ठे

त्याला बनवणाऱ्या सावत्र वडिलांसोबत

नखे आणि नखे सरळ करा

किंवा माझ्या फ्रेंच आजीसोबत

ज्याने स्पेल केले

किंवा त्याच्या असह्य भावासोबत

ज्यांना कधीच काम करायचे नव्हते

मी कल्पनेत अनेक वळण घेतो

जेव्हा ती एका दुकानात मॅनेजर होती

जेव्हा त्याने मुलांचे कपडे बनवले

आणि काही रंगीत ससे

की सर्वांनी त्याचे कौतुक केले

माझा आजारी भाऊ किंवा मला टायफस

माझे चांगले आणि पराभूत वडील

तीन किंवा चार खोट्यांसाठी

पण हसतमुख आणि तेजस्वी

जेव्हा स्त्रोत gnocchi होता

ती तिचे आतून तपासते

ऐंशी सात वर्षे राखाडी

विचार विचलित करत रहा

आणि कोमलतेचे काही उच्चारण

तो धाग्यासारखा निसटला आहे

तुम्ही तुमची सुई पूर्ण करत नाही

जणू त्याला तिला समजून घ्यायचे होते

जेव्हा मी तिला पूर्वीसारखेच पाहतो

मार्ग वाया घालवणे

पण या टप्प्यावर दुसरे काय

मी तिला करमणूक करू शकतो

खऱ्या किंवा आविष्कृत कथांसह

त्याला नवीन टीव्ही विकत घ्या

किंवा त्याला त्याची छडी द्या.

"Caricia", चिली कवी गॅब्रिएला मिस्ट्रल यांनी

आई, आई, तू माझे चुंबन घे

पण मी तुला अधिक चुंबन देतो

आणि माझ्या चुंबनांचा थवा

तुला बघूही देणार नाही...

जर मधमाशी लिलीमध्ये शिरली तर

तुम्हाला त्याची फडफड जाणवत नाही.

जेव्हा तू तुझ्या मुलाला लपवतोस

तुम्ही त्याला श्वास घेतानाही ऐकू शकत नाही...

मी तुला पाहतो, मी तुला पाहतो

बघून न थकता,

आणि मी किती गोंडस मुलगा पाहतो

तुझ्या डोळ्यांना दिसते...

तलाव सर्वकाही कॉपी करतो

आपण काय पहात आहात;

पण तुला मुली आहेत

तुमचा मुलगा आणि दुसरे काही नाही.

तू मला दिलेले डोळे

मला त्यांचा खर्च करावा लागेल

दऱ्याखोऱ्यांतून तुमचा पाठलाग करताना,

आकाशातून आणि समुद्राजवळ...

"LXV", पेरुव्हियन कवी सीझर व्हॅलेजो यांनी

आई, मी उद्या सॅंटियागोला जात आहे,

तुझ्या आशीर्वादाने आणि तुझ्या अश्रूंनी ओले होण्यासाठी.

मी माझ्या निराशा आणि गुलाबी सामावून घेत आहे

माझ्या खोट्या ट्रॅजिन्सचा घसा.

तुझी आश्चर्याची चाप माझी वाट पाहत आहे,

तुमच्या इच्छेचे टन्सर केलेले स्तंभ

की आयुष्य संपते. अंगण माझी वाट पाहील

खाली कॉरिडॉर त्याच्या टोंडोस ​​आणि रिपुल्गोससह

पार्टी करणे माझी खुर्ची माझी वाट पाहत असेल

राजवंशाचा तो चांगला जबडा तुकडा

लेदर, की नितंबांना आणखी कुरकुर न करता

पणती, पट्ट्यापासून ते बाइंडवीडपर्यंत.

मी माझ्या शुद्ध स्नेहातून चाळत आहे.

मी बाहेर काढत आहे तुम्हाला प्रोबची धडधड ऐकू येत नाही का?

तुम्हाला लक्ष्ये मारताना ऐकू येत नाही का?

मी तुझ्या प्रेमाचा फॉर्म्युला पकडत आहे

या मजल्यावरील सर्व छिद्रांसाठी.

अरे जर न बोललेल्या फ्लायर्स घातल्या होत्या

सर्व सर्वात दूरच्या टेपसाठी,

सर्व सर्वात वेगळ्या भेटीसाठी.

अशा प्रकारे, मृत अमर. तर.

तुझ्या रक्ताच्या दुहेरी कमानीखाली, कुठे

तुला इतके टोकाला जावे लागेल की माझ्या वडिलांनाही

तिथे जाण्यासाठी,

अर्ध्याहून कमी माणसांपुढे स्वतःला नम्र केले,

तुम्ही पहिले लहान होईपर्यंत.

अशा प्रकारे, मृत अमर.

आपल्या हाडांच्या कोलोनेड दरम्यान

जे पडू शकत नाही किंवा रडू शकत नाही,

आणि ज्याच्या बाजूने नशीब देखील हस्तक्षेप करू शकत नाही

त्याचे एक बोट नाही.

अशा प्रकारे, मृत अमर.

अ) होय.

टू माय मदर, अमेरिकन कवी एडगर ऍलन पो

कारण माझा विश्वास आहे की स्वर्गात, वर,

एकमेकांशी कुजबुजणारे देवदूत

त्यांना त्यांच्या प्रेमाच्या शब्दांमध्ये सापडत नाही

"आई"एवढा भक्त कोणी नाही,

नेहमीपासून तू मी ते नाव दिले आहे,

तू माझ्यासाठी आईपेक्षा जास्त आहेस

आणि तू माझे हृदय भरले, जेथे मृत्यू

तुम्हाला व्हर्जिनियाच्या आत्म्याला मुक्त करा.

माझी स्वतःची आई, जी लवकरच मरण पावली

ती माझ्या आईशिवाय काही नाही तर तू होतीस

तू ती आई आहेस जिच्यावर मी प्रेम केले,

आणि म्हणून तू त्यापेक्षा प्रिय आहेस,

अगदी माझ्या बायकोप्रमाणे

माझ्या आत्म्यावर स्वतःपेक्षा जास्त प्रेम केले.

"माझी आई स्वर्गात गेली", व्हेनेझुएलाच्या कवी अँजेल मारिनो रामिरेझ यांनी

माझी आई स्वर्गात गेली

त्याच्या वडिलांसोबत त्याच्या पाठीवर,

त्याची तारा प्रार्थना गाणे

आणि तिच्या जादुई कंदीलचा अभिमान आहे.

तीन गोष्टींनी त्यांच्या जीवनाला दिशा दिली;

विश्वासाचा दावा एकच आहे,

पाण्यात कॉर्न मिसळा; इतर

आपले कुटुंब वाढवा, दुसरे.

माझी आई स्वर्गात गेली

ती एकटी गेली नाही, तिने तिची प्रार्थना सोबत घेतली,

अनेक रहस्यांनी वेढलेली ती,

त्याच्या कर्कश आवाजातील लिटनी,

त्याच्या गरम बुडारेच्या किस्से,

मंदिरांच्या त्याच्या चिंताग्रस्त गोंधळामुळे

आणि त्याचा मृत्यूबद्दलचा गैरसमज.

स्मृती जीवन विस्थापित करत नाही,

पण ते अंतर भरून काढते.

माझी आई स्वर्गात गेली

काहीही न विचारता,

कोणालाही निरोप न देता,

कुलूप बंद न करता,

त्याच्या उत्साही अभिव्यक्तीशिवाय,

त्याच्या कठोर बालपणाच्या किलकिलेशिवाय,

पाण्याच्या छिद्राच्या मार्गाशिवाय.

माझी आई स्वर्गात गेली

आणि माझी निराशा तिला आठवते आहे.

माझ्याकडे एक अनियंत्रित प्रतिमा आहे

की मी तिच्या लेखनाचा शिल्पकार करीन.

एका श्लोकाच्या पूर्वसंध्येला, ते असेल.

एखाद्या समस्येच्या अडचणीत, ती असेल.

विजयाच्या आनंदात, ते तेथे असेल.

निर्णयाच्या सारात, ते असेल.

त्याच्या नातवंडांच्या काल्पनिक कक्षेत, तो तेथे असेल.

आणि जेव्हा मी स्वर्गाच्या शक्तिशाली दिव्याकडे पाहतो,

ते तेथे असेल.

पेरुव्हियन कवी ज्युलिओ हेरेडिया यांची “एलेना ही कविता”

ज्युलिओ हेरेडिया

ती काळी मुलगी होती.

अॅड्रियाना निघून गेल्यानंतर त्याच्याकडे होती

शहरातील सर्व नातेवाईकांसाठी.

मग ते लिलीसारखे वाढले

डेल कॅम्पो

जसे तो पुस्तक उचलतो

रूपकांपैकी प्रथम

हळूहळू तिला आणणारा वेळ

बॅरांकोच्या कर्णिका आणि मॅग्डालेना समुद्राद्वारे.

आदल्या दिवशी ती एका गल्लीतील रहिवासी होती

ज्याचे चिन्ह यापुढे शिल्लक नाही आणि आजपर्यंत गोंधळात टाकेल

ला पेर्ला येथील एका रात्री त्याचे डोळे,

कॅलाओच्या त्या बंदरातून.

तारुण्य पोशाख होईल तेव्हा जुन्या पद्धतीचा

आणि त्यांची कामे आणि त्यांचे दिवस त्यांचे अश्रू दाखवतात.

पण ज्यांनी ऐकले आहे ते ते कळवतील

तुझे हसू अश्रू पुसून टाक, ते म्हणतील

पाम वृक्षांच्या गतिशीलतेला मूर्त रूप देते

समुद्राने डोलवले

एलेना त्या कौतुकाचे कारण आहे.

रबरी बाहुली आणि पिच मदत प्रथम

एका वाड्याची महिला फेटिश,

की अशासाठी त्याला रूलेटला संमती द्यावी लागली

तिने ठरवले: सॅन मिगुएलच्या बागांमधून

रॅकेल आणि तिच्या अपहरणकर्त्याच्या झोपड्यांकडे.

झोपडपट्टीचे अनुसरण करा, शहराला प्रदक्षिणा घाला.

आता तीच वेड्या स्त्रीच्या नशिबाचे रक्षण करते.

अनास्थेपासून, आळशीपणापासून, कैदीपासून पळ काढा.

आणि ट्रेनने सोडलेल्या ट्रॅकचा पाठलाग केला

सूर्याचा चांगला म्हातारा जिथे पोहोचला आहे

रीड्स आणि अॅडोब्स जे शांततेत पडले.

ती, कॅम्परच्या ब्रेसरोसमध्ये आग.

पहिल्या आणि शेवटच्या अक्षरांचा अभ्यास करा.

त्याने आतापर्यंत काम केले आहे आणि शिकले आहे

ज्यामध्ये पशू खूप मानव बनतो.

ती, कॅरिबियन च्या airs.

एला, ते तिच्या लढाईतील आहेत.

जुलैच्या दिवशी, जेव्हा सूर्य झाकतो तेव्हा त्याचा जन्म होतो

जे हावभाव न करता येतात आणि जातात त्यांचा अभिमान न बाळगता.

त्याचे मूळ,

अज्ञात किंवा वेदना कमी करणारे काही शोधक.

मी खात्री देतो की ते योद्ध्यांकडून आले आहे, ते आहे

ज्या जंतूसह हेराल्ड्री आणि राजवंशाची स्थापना झाली आहे.

तिचे स्तनाग्र हुशारीने समान अंतरावर आहेत जेणेकरून,

स्तनपान करताना, भ्रातृनाशक अंतःप्रेरणा रद्द करते

Rómulo चा, जो मी/रेमोचा आहे, जो दुसरा आहे.

त्याने आपल्या स्पर्धेतील विजयासह चार वेळा जन्म दिला आहे,

तिच्या स्वत: च्या भेटवस्तूंनी जतन केले,

आणि म्हणून, बेंजामिनच्या प्रेमाने.

आणि म्हणून, बेंजामिनच्या प्रेमाने,

तुमचे स्मित कायम राहावे अशी तुमची इच्छा आहे.

काल मार्सुपियामध्ये आश्रय घेतला

आहे (माझ्या लक्षात आले आहे)

एक कवी जो आता

मी तुला देतो.

क्यूबन कवी जोसे मार्टी यांचे "मदर ऑफ माय सोल".

आत्म्याची आई, प्रिय आई

ते तुमचे मूळ रहिवासी आहेत; मला गाण्याची इच्छा आहे

कारण माझा प्रेमाचा आत्मा सुजला आहे,

खूप लहान असूनही, आपण कधीही विसरत नाही

ते आयुष्य मला द्यायचे होते.

वर्षे जातात, तास उडतात

की तुझ्या शेजारी जावेसे वाटते,

तुमच्या मनमोहक प्रेमासाठी

आणि खूप मोहक दिसते

ज्यामुळे माझ्या छातीचा धडधड वाढतो.

मी सतत देवाकडे मागतो

माझ्या आईसाठी अमर जीवन;

कारण ते कपाळावर खूप आनंददायी आहे

जळत्या चुंबनाचा स्पर्श अनुभवा

दुसर्‍याच्या तोंडून ते कधीच सारखे नसते.

व्हेनेझुएलाच्या कवी जुआन ऑर्टिजचे "वृद्ध माणसाचे अनाथत्व".

अनाथाश्रम आल्यावर काही फरक पडत नाही:

लहानपणी व्हा,

प्रौढ म्हणून,

जुन्या…

येताना,

एखाद्याला जमिनीवर बांधण्यासाठी वात नसतो,

डोळ्यात धरणे न,

माणूस एक समुद्र बनवतो जो फक्त स्वतःला पाहतो,

क्षितीज किंवा किनार्‍याशिवाय,

प्रत्येक टोकाला त्याच्या स्वतःच्या काठाने कापलेले ब्लेड.

माझ्या बोटीचा नांगर,

"देव तुम्हाला आशीर्वाद देईल, मिजो" जो यापुढे भेट देत नाही,

ज्या भागात माझे नाव प्रत्येक अनपेक्षित क्षणी जन्माला येते,

आणि मी शांततेच्या अधिकाराशिवाय मजला खाली मिटतो,

शक्य कूकिंगशिवाय,

कारण उपाय हा तुमचा आवाज असेल,

आणि तुझ्यासारखे,

तो अनुपस्थित आहे.

तुझ्या भुकेने आणि निद्रानाशाने उभारलेल्या या शहराखाली,

टेबलावरील कार्डांसह,

मांस, त्वचा आणि हाडांची लोखंडी ढाल,

एक मुलगा आहे जो तुला कॉल करतो,

की नॉस्टॅल्जिया मध्ये lies

त्याची आवडती द्राक्षे यापुढे सावली कशी देत ​​नाहीत हे समजून घेण्यास नकार दिला.

आई,

मी तुम्हाला लिहायलाच हवे

राखेमध्ये प्रेम नाही

किंवा घाईत असलेल्या आगीतही नाही

त्याने मला आणलेले शरीर त्याने मिटवले.

बीटलच्या मागे राखाडी केसांचा एक लहान मुलगा रडतो,

आवाजाची तळमळ,

मिठीचा वाकबगार वनस्पती,

तुकड्यांमध्ये गुरुवारी आरामदायी कोमलता

अपेक्षित नसलेल्या त्या रात्रीसाठी विखुरलेले.

आज फुटपाथवर

अनाथाश्रमाच्या तासात,

अलविदा च्या अशक्य क्लस्टर च्या

कालच्या असेंब्ली अरेपासप्रमाणे,

वारशाने मिळालेल्या स्टूची सेवा करणे,

आणि उद्या इतर गोष्टींमध्ये आणि परवा आणि परवा...—

मी पुन्हा निरोपाच्या क्रूर पशूंचा स्वीकार करतो

भव्य दरवाजा, मजबूत आणि गोड

ज्याने माझ्या आत्म्याला या जीवनात आणले,

आणि तुमच्या जीवनावश्यक वस्तूंसह कोण आले तरी फरक पडत नाही,

शब्दांना किंमत नाही

जखमेत समुद्री मीठ नाही...

आई,

मी तुम्हाला लिहायलाच हवे

आई…

आई…

आई…