എഴുതിയതിന്റെ നിത്യത

ഒരു ചിത്രം ആയിരം വാക്കുകൾക്ക് മൂല്യമുള്ളതാണെന്ന് അവർ പറയുന്നു, വലിയ അളവിൽ ഇത് ശരിയാണ്… ഫോട്ടോഗ്രാഫുകളിൽ പകർത്തിയ സാഹചര്യങ്ങളുണ്ട്, അവ വാക്കുകളിൽ വിവരിക്കാനാവില്ല… കൂടാതെ ഞാൻ “പ്രയാസമില്ല” ize ന്നിപ്പറയുന്നു, പക്ഷേ അസാധ്യമല്ല. അതിനാൽ, ഇതുപോലുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്ന് അവർക്ക് സാധിക്കും നല്ല എഴുത്തുകാരെ ചീത്തയിൽ നിന്ന് വേർതിരിക്കുക.

നല്ല എഴുത്തുകാർ നിത്യഗ്രന്ഥങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുന്നു ... എത്ര സമയം കടന്നുപോയാലും എല്ലായ്പ്പോഴും ഓർമ്മിക്കപ്പെടുന്ന വാചകങ്ങൾ. കാരണം അവർ വികാരങ്ങൾ കൈമാറുന്നു, സൗന്ദര്യം പകരുന്നു, ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിന് പോലും അസൂയ തോന്നുന്ന തരത്തിലുള്ള കൃത്യതയോടെ സാഹചര്യങ്ങൾ എങ്ങനെ പുന ate സൃഷ്‌ടിക്കാമെന്ന് അവർക്കറിയാം, ...

നിങ്ങൾ അതിനെക്കുറിച്ച് അൽപ്പം ചിന്തിക്കുകയാണെങ്കിൽ, തീർച്ചയായും നിങ്ങൾ ഓർമ്മിക്കുന്ന ഒരു സാഹിത്യ പാഠം നിങ്ങൾക്ക് ലഭിക്കും. ഒരുപക്ഷേ അത് നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലെ ഒരു പ്രത്യേക ഘട്ടത്തിൽ നിങ്ങളെ അടയാളപ്പെടുത്തിയതുകൊണ്ടാകാം, ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങൾ അഭിനന്ദിക്കുന്ന ഒരു എഴുത്തുകാരൻ ഇത് എഴുതിയതാകാം. കാരണം എന്തുതന്നെയായാലും, ആ സാഹിത്യഗ്രന്ഥങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ വളരെ ആഴത്തിൽ ഉണ്ട്, മന or പാഠമാക്കി, നിങ്ങളിൽ അവ എല്ലായ്പ്പോഴും ശാശ്വതമായിരിക്കുമെന്ന് പറയാൻ കഴിയും.

ഇന്ന്, എന്റെ നിത്യഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ ചിലത് (എല്ലാം അല്ല) പങ്കിടാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു ... തീർച്ചയായും നമ്മളിൽ പലരും യോജിക്കുന്നു.

എന്റെ "ശാശ്വത" സാഹിത്യഗ്രന്ഥങ്ങൾ

«ഹോപ്സ്കോച്ച്», ജൂലിയോ കോർട്ടസാർ 7-‍ാ‍ം അധ്യായം

ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വായിൽ സ്പർശിക്കുന്നു, ഒരു വിരൽ കൊണ്ട് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വായയുടെ അരികിൽ സ്പർശിക്കുന്നു, അത് എന്റെ കൈയിൽ നിന്ന് വരുന്നതുപോലെ ഞാൻ വരയ്ക്കുന്നു, ആദ്യമായി നിങ്ങളുടെ വായ അല്പം തുറക്കുന്നതുപോലെ, എനിക്ക് കണ്ണുകൾ അടയ്ക്കേണ്ടതുണ്ട് എല്ലാം പഴയപടിയാക്കാനും ആരംഭിക്കാനും ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന വായ, എന്റെ കൈ തിരഞ്ഞെടുത്ത് നിങ്ങളുടെ മുഖത്ത് വരയ്ക്കുന്ന വായ, എല്ലാവർക്കുമിടയിൽ തിരഞ്ഞെടുത്ത വായ, പരമാധികാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ എന്റെ മുഖത്ത് കൈകൊണ്ട് വരയ്ക്കാൻ ഞാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തു, മനസിലാക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത ഒരു അവസരം നിങ്ങളുടെ വായിൽ കൃത്യമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നു, അത് എന്റെ കൈ നിങ്ങളെ ആകർഷിക്കുന്ന ഒന്നിനു താഴെ പുഞ്ചിരിക്കുന്നു.

നിങ്ങൾ എന്നെ നോക്കുന്നു, നിങ്ങൾ എന്നെ കൂടുതൽ അടുത്ത് നോക്കുന്നു, തുടർന്ന് ഞങ്ങൾ സൈക്ലോപ്പുകൾ കളിക്കുന്നു, ഞങ്ങൾ കൂടുതൽ കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മമായി നോക്കുകയും ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ വിശാലമാക്കുകയും പരസ്പരം അടുക്കുകയും ഓവർലാപ്പ് ചെയ്യുകയും സൈക്ലോപ്പുകൾ പരസ്പരം നോക്കുകയും ശ്വസനം ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു , അവരുടെ വായിൽ അവർ കണ്ടുമുട്ടുകയും warm ഷ്മളമായി പോരാടുകയും ചെയ്യുന്നു, പരസ്പരം ചുണ്ടുകൊണ്ട് കടിക്കുകയും നാവിൽ പല്ലിൽ വിശ്രമിക്കുകയും കനത്ത വായു വരുന്നിടത്ത് കളിക്കുകയും പഴയ സുഗന്ധദ്രവ്യവും നിശബ്ദതയുമായി പോകുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്റെ കൈകൾ നിങ്ങളുടെ തലമുടിയിൽ മുങ്ങാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, നിങ്ങളുടെ മുടിയിൽ ആഴത്തിൽ പതുക്കെ പതുക്കെ പതുക്കെ ചുംബിക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ വായിൽ പൂക്കളോ മീനുകളോ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, സജീവമായ ചലനങ്ങൾ, ഇരുണ്ട സുഗന്ധം. നമ്മൾ സ്വയം കടിച്ചാൽ വേദന മധുരമാണ്, ഒപ്പം ഹ്രസ്വവും ഭയങ്കരവുമായ ഒരേസമയം ശ്വാസം മുക്കിയാൽ, ആ തൽക്ഷണ മരണം മനോഹരമാണ്. ഒരു ഉമിനീർ മാത്രമേയുള്ളൂ, പഴുത്ത പഴത്തിന്റെ ഒരു രുചി മാത്രമേയുള്ളൂ, വെള്ളത്തിൽ ഒരു ചന്ദ്രനെപ്പോലെ നിങ്ങൾ എനിക്കെതിരെ വിറയ്ക്കുന്നു.

റൈം XXIV "തീയുടെ രണ്ട് ചുവന്ന നാവുകൾ", ഗുസ്താവോ അഡോൾഫോ ബെക്വർ

കവിത «എന്റെ കുടലുകളുടെ സ്നേഹം Fed, ഫെഡറിക്കോ ഗാർസിയ ലോർക്ക

എന്റെ ധൈര്യത്തിന്റെ സ്നേഹം, ദീർഘായുസ്സ് മരണം,
നിങ്ങളുടെ രേഖാമൂലമുള്ള വാക്കിനായി ഞാൻ വെറുതെ കാത്തിരിക്കുന്നു
വാടിപ്പോകുന്ന പുഷ്പവുമായി ഞാൻ കരുതുന്നു,
ഞാനില്ലാതെ ജീവിക്കുകയാണെങ്കിൽ ഞാൻ നിങ്ങളെ നഷ്ടപ്പെടുത്തണം.

വായു അമർത്യമാണ്. നിഷ്ക്രിയ കല്ല്
നിഴലിനെ അറിയുകയോ ഒഴിവാക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല.
ആന്തരിക ഹൃദയത്തിന് ആവശ്യമില്ല
ചന്ദ്രൻ പകരുന്ന ശീതീകരിച്ച തേൻ.

പക്ഷെ ഞാൻ നിന്നെ സഹിച്ചു. ഞാൻ എന്റെ സിരകൾ വലിച്ചുകീറി
കടുവയും പ്രാവും നിങ്ങളുടെ അരയിൽ
കടിയുടെയും താമരയുടെയും ഒരു യുദ്ധത്തിൽ.

അതിനാൽ എന്റെ ഭ്രാന്ത് വാക്കുകളിൽ നിറയ്ക്കുക
അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ എന്റെ ശാന്തതയിൽ ജീവിക്കട്ടെ
ആത്മാവിന്റെ രാത്രി എന്നേക്കും ഇരുട്ടാണ്.

അടുത്തിടെ അന്തരിച്ച ലിയോനാർഡ് കോഹൻ എഴുതിയ "ഫ്ലവേഴ്സ് ഫോർ ഹിറ്റ്ലർ" എന്നതിലെ കുറിപ്പ്

കുറച്ചുകാലം മുമ്പ് ഈ പുസ്തകം വിളിക്കപ്പെടുമായിരുന്നു

"സൺ ഫോർ നെപ്പോളിയൻ"

അതിനുമുമ്പ് അതിനെ വിളിക്കുമായിരുന്നു

"വാൾസ് ഫോർ ജെംഗിസ് ഖാൻ".

പാട്രിക് സസ്‌കൈൻഡ് എഴുതിയ "പെർഫ്യൂമിന്റെ" ഭാഗം

17 ജൂലൈ 1738 നാണ് ജീൻ ബാറ്റിസ്റ്റ് ഗ്രെന ou യിൽ ജനിച്ചത്. വർഷത്തിലെ ഏറ്റവും ചൂടേറിയ ദിവസങ്ങളിലൊന്നായിരുന്നു ഇത്. ശ്മശാനത്തിന് മുകളിൽ ഉരുകിയ ഈയം പോലെ ചൂട് തട്ടി, തൊട്ടടുത്തുള്ള തെരുവുകളിലേക്ക് പടർന്ന മൂടൽമഞ്ഞ് പോലെ പടർന്നു. പ്രസവവേദന തുടങ്ങിയപ്പോൾ, ഗ്രെന ou ലെയുടെ അമ്മ റ്യൂ ഓക്സ് ഫെർ‌സിലെ ഒരു ഫിഷ് സ്റ്റാൻഡിലായിരുന്നു.

പിതാവ് ജോർജ്ജ് മാൻ‌റിക്കിന്റെ മരണത്തിന് കോപ്ലാസ്

ഉറങ്ങുന്ന ആത്മാവിനെ ഓർക്കുക

തലച്ചോറിനെ ജീവിപ്പിക്കുക, ഉണരുക

ജീവിതം എങ്ങനെ ചെലവഴിക്കുന്നുവെന്ന് ആലോചിക്കുന്നു

മരണം എങ്ങനെ വരുന്നു,

വളരെ ശാന്തമാണ്; ആനന്ദം എത്ര വേഗത്തിൽ പോകുന്നു,

എങ്ങനെ, സമ്മതിച്ചതിനുശേഷം,

വേദന നൽകുന്നു;

എങ്ങനെ, ഞങ്ങളുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ,

ഏതെങ്കിലും കഴിഞ്ഞ സമയം,

ഇത് മികച്ചതായിരുന്നു.

Mag എന്നതിന്റെ താങ്ങാനാവാത്ത ഭാരം », മിലൻ കുന്ദേര

Life നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ ഓരോ നിമിഷങ്ങളും അനന്തമായി ആവർത്തിക്കപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ, യേശുക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ നിത്യതയിലേക്ക് നാം ക്രൂശിക്കപ്പെടുന്നു. ചിത്രം ഭയങ്കരമാണ്. ശാശ്വതമായ തിരിച്ചുവരവിന്റെ ലോകത്ത്, സഹിക്കാനാവാത്ത ഉത്തരവാദിത്തത്തിന്റെ ഭാരം ഓരോ ആംഗ്യത്തിലും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് നിത്യമായ തിരിച്ചുവരവ് എന്ന ആശയത്തെ നീച്ച ഏറ്റവും ഭാരം എന്ന് വിളിച്ചത്. എന്നാൽ ശാശ്വതമായ തിരിച്ചുവരവാണ് ഏറ്റവും വലിയ ഭാരം എങ്കിൽ, നമ്മുടെ പശ്ചാത്തലത്തിന് എതിരായി, അവരുടെ അത്ഭുതകരമായ എല്ലാ ലഘുത്വങ്ങളിലും പ്രത്യക്ഷപ്പെടാം.