Хуан Рамон Хименес Беше роден на 23 декември 1881, веќе скоро 24-ти, во Могуер (Хуелва), и тој е еден од најголемите шпански поети на сите времиња. Неговото најдобро познато дело е Платеро и јас, чиј успех веќе засени сè што напиша. Денес Се сеќавам на неговата фигура со 5 песни надвор од тоа мало магаре.
Индекс
Хуан Рамон Хименес
Почнал да пишува во адолесценцијата а подоцна ги напушти студиите по право за да се посвети целосно на поезијата. Тој сретна и се мачкаше со рамениците со највлијателните писатели од неговото време, како на пр Рубен Дарио, Вале-Инклан, Унамуно, браќата Мачадо, Хозе Ортега и Гасет или Пио Бароја и Азорин, меѓу другите.
Помина неговиот младост меѓу Могуер, Севилја, Франција и Мадрид, што му овозможи солиден тренинг. Тој започна да објавува под влијание главно од Бекер и Еспронцеда. Неговите први книги беа: Нимфеи, темјанушки души, рими, Тажни арии, Далечни градини y Пасторална.
Во Могуер тој напишал Платеро и јас, што беше непосреден успех и брзо беше преведено на 30 јазици. И веќе во октомври 1956 тие му дадоа Нобелова награда за литература.
5 песни
Нема да се вратам
Нема да се вратам
Нема да се вратам. И ноќта
топол, спокоен и тивок,
светот ќе спие, до зраците
на нејзината осамена месечина.
Моето тело нема да биде таму
и преку отворениот прозорец
ќе дојде ладно ветре,
барајќи ја мојата душа.
Не знам дали ќе ме чека некој
на моето долго двојно отсуство,
или кој ми го бакнува сеќавањето,
помеѓу милувања и солзи.
Но, ќе има starsвезди и цвеќиња
и воздишки и надежи,
и loveубов на авенија,
во сенката на гранките.
И тоа пијано ќе звучи
како во оваа мирна ноќ,
и нема да има кој да слуша
замислен, на мојот прозорец.
***
Друга атмосфера
И на покривите
црни знамиња
им ги прекинаа летовите
Против кралското небо
жолто и зелено
на импозантното сонце.
Врескав лудо
соништа со очи
(црни знамиња
на покривите).
Голи жени
ја кренаа Месечината.
Помеѓу богатиот зајдисонце
и волшебниот исток,
остар метеж,
ми ја сврте душата.
И на покривите
црни транспаренти.
***
Amor
Loveубов, како мириса? Се чини, кога сакаш,
дека целиот свет има гласина за пролетта.
Сувите лисја се вртат, а гранките со снег,
и тој е сè уште жежок и млад, мириса на вечна роза.
Насекаде отвора невидливи венци,
сите негови потекла се лирски - смеа или тага -,
жената до неговиот бакнеж добива магично значење
тоа, како и на патеките, постојано се обновува ...
Музиката од идеалните концерти доаѓа во душата,
зборови на лесен ветер меѓу шумичките;
воздивнувај и плачи, и воздивнувај и плачи
заминуваат како романтична свежина на орли помине ...
***
Рацете
О, вашите раце натоварени со рози! Тие се почисти
твоите раце отколку розите. И меѓу белите чаршафи
исто како што се појавуваат парчиња starsвезди,
од крилјата на пеперутките што се раздени, од искрените свили.
Дали паднаа од Месечината? Дали тие играа
во небесна пролет? Дали се тие од душата?
… Тие имаат нејасен сјај на вонземски лилјани;
тие заслепуваат што сонуваат, го освежуваат она што го пеат.
Моето чело е спокоен, како попладневно небо,
кога ти, како твоите раце, одиш меѓу нејзините облаци;
ако ги бакнам, жар-виолетовата боја на устата
бледнее од својата бела вода-камен.
Твоите раце меѓу соништата! Тие минуваат низ, гулаби
од бел оган, за моите лоши кошмари,
и, во зори, тие ме отвораат, како што се светлината на тебе,
меката јасност на сребрениот ориент.
***
Sueño
Висока и нежна слика на утеха,
зора на моите мори на тага,
лис на мирот со мириси на чистота,
Божествена награда на мојот долг дуел!
Како стеблото на небесниот цвет,
твоето височество се изгуби во својата убавина ...
Кога ја сврте главата кон мене,
Мислев дека ме креваат од оваа земја.
Сега, во чистата зора на твоите раце,
заштитено до вашите про transparentирни гради,
Колку ми се јасни затворите!
Како ми се распрсна срцето
благодарам на болката, горењето бакнеж
што ти, насмеана, го составуваш!
Иако скоро секогаш одобруваме објавување песни од Хуан Рамон Хименез, не би било лошо ако, заради почит, тој побарал овластување за тоа, бидејќи делото на поетот е заштитено со Законот за интелектуална сопственост.
честитки