ເປັນຫຍັງການເປັນຫ້ອງສະ ໝຸດ ຈຶ່ງບໍ່ເຢັນຄືກັບສຽງດັງ

ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານວ່າ, ອີງຕາມການ ສຳ ຫຼວດ, ໜຶ່ງ ໃນສອງຄົນອັງກິດຕ້ອງການຢາກເປັນຫ້ອງສະ ໝຸດ ແລະວ່າອາຊີບນີ້ແມ່ນຄວາມປາດຖະ ໜາ ທີ່ສອງ, ພຽງແຕ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງຂອງນັກຂຽນ. ໃນຖານະເປັນຫ້ອງສະ ໝຸດ ຂ້ອຍໄດ້ຖາມຕົວເອງວ່າ ຄຳ ຖາມນັ້ນຖືກຖາມຫຼາຍຄັ້ງເມື່ອຂ້ອຍເຮັດວຽກຢູ່ປັກກິ່ງແລະຂ້ອຍກໍ່ເວົ້າວ່າຂ້ອຍເຮັດຫຍັງ: ແທ້?

ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍເຂົ້າໃຈສຽງຂອງ ຄຳ ຖາມນັ້ນ, ແລະຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ຮູ້ວິທີທີ່ຈະເອົາຂໍ້ມູນຈາກການ ສຳ ຫຼວດນັ້ນ. ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍສາມາດເວົ້າໄດ້ກໍ່ຄືວ່າວຽກຫ້ອງສະ ໝຸດ ບໍ່ໄດ້ໃຈເຢັນຄືກັບທີ່ເຈົ້າຄິດ.

ມີບາງຄົນຈະຄິດຫຼັງຈາກອ່ານການ ນຳ ນີ້ທີ່ຂ້ອຍລຸກຂຶ້ນໃນຈິດໃຈຂອງ ຍິ້ມ, ແຕ່ການເຫັນຊາຍແດນກັບເພື່ອນຮ່ວມຫ້ອງຮຽນຂອງຂ້ອຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຄິດກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ ກຳ ລັງກ້າວໄປສູ່ຈິດໃຈຂອງພວກເຮົາທຸກຄົນໃນຮູບນັ້ນໃນມື້ທີ່ພວກເຮົາລົງທະບຽນເຂົ້າໃນເອກະສານ.

ການເປັນຫ້ອງສະ ໝຸດ ແມ່ນການປະຕິບັດອາຊີບທີ່ຖືກ ກຳ ນົດໂດຍ Mesopotamians, ສະນັ້ນພວກເຮົາມັກຈະມີໄລຍະ ໜຶ່ງ, ນີ້ແມ່ນແຫຼ່ງຄວາມພາກພູມໃຈ. ແນ່ນອນ, ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ຂໍ້ມູນນີ້ເມື່ອພວກເຮົາເລີ່ມຕົ້ນ.

ແຕ່ຂໍໃຫ້ເຂົ້າໃຈໃນຫົວຂໍ້ທີ່ວ່າ, ຕາມເຄີຍ, ຂ້ອຍຈະໄປອ້ອມພຸ່ມໄມ້. ມີສອງເຫດຜົນທີ່ຄົນເວົ້າວ່າພວກເຂົາຕ້ອງການເປັນຫ້ອງສະ ໝຸດ: ກ) ມັນເປັນວຽກງຽບ; b) ເຮັດວຽກກັບປື້ມ.

ມັນເປັນວຽກທີ່ງຽບສະຫງົບ

ດີ, ມັນຂ້ອນຂ້າງງຽບສະຫງົບ. ຖ້າທ່ານປຽບທຽບມັນກັບທ່ານ ໝໍ ຂອງ ER, ແນ່ນອນ. ແຕ່ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ ໜຶ່ງ ຄາດຫວັງວ່າຈະຢູ່ຮ້ານຂາຍເຄື່ອງອ່ານຢ່າງງຽບໆ (ຫລາຍກວ່າຮູບພາບຂະຫຍາຍຂອງຫ້ອງສະ ໝຸດ) ໂດຍບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນຈາກຄົນອື່ນ, ລຸກຂຶ້ນຈາກບາງຄັ້ງຄາວເພື່ອສັ່ງຊື້ປື້ມບາງຫົວ, ພວກເຂົາຜິດ.

ຢູ່ຮ້ານຂາຍເຄື່ອງທີ່ທ່ານ ກຳ ລັງຢູ່ຕີນຜາແລະຜູ້ຊົມໃຊ້ມາຮອດ, ຮັກແລະຢ້ານກົວຕາມ ທຳ ມະຊາດຂອງພວກມັນ. ສະນັ້ນ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນສິ່ງໃດກໍ່ຕາມ, ຫ້ອງສະ ໝຸດ ບໍ່ໄດ້ນັ່ງອ່ານແລະເບິ່ງຢ່າງງຽບໆ, ລາວຕ້ອງໄດ້ ນຳ ໃຊ້ທັກສະທາງດ້ານສັງຄົມແລະຜູ້ຈັດການເພື່ອຮັບໃຊ້ພວກເຂົາ.

ມັນສາມາດພົບໄດ້ກັບຜູ້ໃຊ້ທີ່ຖາມຫາເລື່ອງງ່າຍໆ, ເຊິ່ງມັນກໍ່ເປັນສິ່ງທີ່ ໜ້າ ຍິນດີແລະເປັນກັນເອງ. ແຕ່ຍັງມີສິ່ງທີ່ບໍ່ສາມາດທົນທານໄດ້ແລະ pedantic ທີ່ຝັງໃຈມື້ເຮັດວຽກສໍາລັບຄວາມອົດທົນທີ່ສຸດຂອງຜູ້ຊ່ຽວຊານ.

ກໍລະນີທີ່ແທ້ຈິງເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນໃນທີ່ສຸດ: ຜູ້ໃຊ້ເຂົ້າມາໃນວຽກງານຕ້ານການແລະເວົ້າກັບຫ້ອງສະຫມຸດໄດ້: «King Alfonso XIII ໄດ້ສະ ເໜີ ອາຫານຄ່ ຳ ຢູ່ເມືອງ Seville ສຳ ລັບຄະນະນັກສະແດງໃນປີ 1928. ຂ້ອຍຢາກຮູ້ເມນູອາຫານຄ່ ຳ ».

ຂ້ອຍບໍ່ຈື່ວ່ານັ້ນແມ່ນວັນທີ, ແຕ່ນັ້ນແມ່ນ ຄຳ ຮ້ອງຂໍ. ເມນູ ສຳ ລັບອາຫານແລງນັ້ນ. ຫ້ອງສະ ໝຸດ ທີ່ຜູ້ນີ້ໄດ້ຄົ້ນຫາ, ຈົນກ່ວາໃນທີ່ສຸດນາງໄດ້ຂໍຄວາມກະລຸນາໃຫ້ລາວໄປຫາເອກະສານບ່ອນທີ່, ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ສູນເສຍ, ພວກເຂົາຈະມີຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບເຫດການນັ້ນ.

ຢ່າຄິດວ່າຜູ້ໃຊ້ມີຄວາມເປັນມິດ, ລາວເອີ້ນລາວວ່າບໍ່ມີຄວາມສາມາດໃນບັນດາສິ່ງອື່ນໆອີກ.

ທ່ານເຮັດວຽກກັບປື້ມ

ແລະດ້ວຍປື້ມທີ່ພວກເຮົາຄິດເຖິງວັນນະຄະດີແລະຜົນງານຂອງຄວາມຄິດ: ປະຫວັດສາດ, ປັດຊະຍາ, ຟີຊິກສາດ ... ແລະມັນຢູ່ທີ່ນີ້ທີ່ພວກເຮົາຜູ້ທີ່ຜ່ານການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດຫໍສະ ໝຸດ (ເປັນ ຄຳ ທີ່ບໍ່ດີທີ່ບໍ່ໄດ້ໃຊ້ອີກແລ້ວ), ພວກເຮົາຍິ້ມ ດ້ວຍຄວາມຈອງຫອງທີ່ນັກປັດຊະຍາ, ນັກປະຫວັດສາດຫຼືນັກປັດຊະຍາຜູ້ທີ່ຕັດສິນໃຈໂດດລົງມາສູ່ພູມສັນຖານຂອງພວກເຮົາ.

ໃນຫ້ອງສະມຸດມີທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແລະເມື່ອປະເຊີນ ​​ໜ້າ ກັບການສອບຖາມບາງຢ່າງມັນບໍ່ມີປະໂຫຍດຫຍັງທີ່ຈະຮູ້ແມ່ນແຕ່ຜູ້ຂຽນລຸ້ນລຸ້ນ 50 ທີ່ບໍ່ຮູ້ຕົວທີ່ສຸດຫລືຮູ້ຈັກ ລຳ ດັບທີ່ບໍ່ສິ້ນສຸດຂອງສົງຄາມແລະການປະຕິວັດໃນສະຕະວັດທີ XNUMX ຂອງສະເປນ.

ເພື່ອສະແດງຕົວຢ່າງນີ້ຂ້ອຍໃຫ້ເຫດຜົນຕົວຈິງອີກຢ່າງ ໜຶ່ງ ແກ່ເຈົ້າ: ໃນເມືອງຂອງຂ້ອຍມີຫ້ອງສະ ໝຸດ ຜູ້ ໜຶ່ງ, ຫລັງຈາກປິດສະຖາບັນເທດສະບານບ່ອນທີ່ລາວເຮັດວຽກ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍ້າຍລາວໄປຫ້ອງສະ ໝຸດ ເພາະວ່າຊາຍຄົນນັ້ນຂຽນໄດ້ດີແລະຮູ້ກ່ຽວກັບວັນນະຄະດີຫຼາຍ. ປະຈຸບັນລາວແມ່ນຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຮັກທີ່ສຸດທີ່ທຸກຄົນສາມາດຊອກຫາວຽກເຮັດງານ ທຳ ໄດ້ແລະລາວໃຊ້ເວລາພັກຜ່ອນເຈັບເປັນເວລາເຄິ່ງປີຍ້ອນການຊຶມເສົ້າ.

ວຽກຂອງຫ້ອງສະ ໝຸດ ແມ່ນການຄຸ້ມຄອງສະຖາບັນທີ່ຕ້ອງຮັບປະກັນໃຫ້ພົນລະເມືອງສາມາດເຂົ້າເຖິງຄວາມຮູ້ແລະວັດທະນະ ທຳ, ຈາກວັນນະຄະດີ, ຜ່ານຄະນິດສາດ, ວິສະວະ ກຳ ສາດ, ປັດຊະຍາຫລືກົດ ໝາຍ.

ດັ່ງນັ້ນວຽກຫ້ອງສະ ໝຸດ, ສຳ ລັບຜູ້ທີ່ຕ້ອງການເຮັດເພາະວ່າພວກເຂົາຄິດໃນທາງໃດທາງ ໜຶ່ງ ນີ້, ບໍ່, ມັນບໍ່ ໜ້າ ສົນໃຈປານໃດ.