Wierker vum Garcilaso de la Vega

D'Wierk vum Garcilaso de la Vega gëtt als essentiell an den expressiver Forme vun der Renaissance Poesie an der spuenescher Sprooch ugesinn. Tatsächlech gëtt den Dichter aus Toledo als ee vun de Pionéier vun der Poesie während der sougenannter spuenescher Golden Age unerkannt. Wéi och ëmmer, hien huet ni vu senge schrëftleche Kreatiounen a senger Liewensdauer publizéiert.

Et war säi grousse Frënd Juan Boscán (1487 - 1542) deen déi poetesch Produktioun vum Garcilaso zesummegestallt huet a publizéiert et (post-mortem) zesumme mat e puer vu senge Gedichter am Joer 1543. Méi spéit, 1569, huet en Drécker aus Salamanca d'Wierk vum Komponist aus Toledo individuell publizéiert. Méi spéit am selwechte Joerhonnert goufen aner Gedichter - deemools net publizéiert - am Katalog vum spuenesche Dichter, deen haut bekannt ass, abegraff.

D'Wierker vum Garcilaso de la Vega

Éischt Verëffentlechung vu senge Gedichter

Tëscht 1526 an 1535 gemaach, Dat klengt Wierk, dat bis elo vum Garcilaso erhale gouf, ass fir d'éischte Kéier an D'Wierker vu Boscán mat e puer vu Garcilaso de la Vega (1543). Wéi och ëmmer, e puer Historiker behaapten datt hie wahrscheinlech traditionell Texter geschriwwen huet a während senger Jugend e bekannten Dichter ënner de Kastilesch Geriichter gouf.

Op alle Fall. De Juan Boscán war de Schlëssel fir d'Adaptatioun vum hendecasyllable Vers (kursiv) un d'kastilianesch metresch Kompositioun vum Garcilaso. Déi lescht huet d'idiomatesch Struktur vu Kastilesch op italienesch Akzentuatioun exquisitiv ugepasst. An der selwechter Aart a Weis huet hien déi neoplatonesch poetesch Inhalter typesch fir d'Tana Poesie vun der Renaissance agebaut.

Inspiratioun an Afloss

De Boscán war och wichteg fir dem Garcilaso seng Unerkennung vun der Poesie vum Valencianesche Ritter Ausiàs March. Eng aner wichteg Figur am Liewen vum spuenesche Komponist war de Pedro de Toledo, dee Vizekinnek vun Neapel gouf. Bestëmmt hunn dem Garcilaso seng zwee Openthalt (1522-23 a 1533) an der südlecher italienescher Stad d'Inkorporatioun vu Petrarchan-Features a senger Poesie markéiert.

1526 begéint den Toledo Dichter Isabel Freire de Andrade, eng vun den Dammen vun Isabella vu Portugal wann déi zukünfteg Keeserin bestuet mam Carlos I. No e puer Akademiker erschéngt d'portugisesch Maiden als Schäferin Elisa an de Verse vum Garcilaso de la Vega. Anscheinend, dëst gouf beaflosst wéi si 1529 mam Don Antonio de Fonseca, Conseiller vun Toro (Castilla) bestuet huet..

Aner Léift derwäert ze ernimmen

Am Joer 1521 huet de Garcilaso en illegitimesche Jong gebuer -obwuel a sengem Testament abegraff - mam Guiomar Carrillo, bekannt als éischt Léift vum Toledo Dichter. Dës Dame gëtt als Galatea an der Eclogue ech. Zousätzlech ass d'Magdalena de Guzmán (e Cousin) d'Camila an der Eclogue II an déi schéin Beatriz de Sá, Fra vun hirem Brudder Pablo Laso (och als Elisa bezeechent).

Charakteristike vun den Texter vum Garcilaso de la Vega

D 'Aarbecht vum Garcilaso de la Vega Et besteet aus dräi Eklogen, véier Lidder, véierzeg Sonnetten, en Epistel, eng Ode an aacht Lidderbicher. traditionell Typ (bestallt an oktosyllabesche Verse). An dësem Kompendium ass et méiglech an all senger Dimensioun d'Erneierung vun den Themen a Genres, déi an der Renaissancelyrik benotzt ginn, ze schätzen.

Ausserdeem ginn e puer vun dem Garcilaso seng Sonnetten an Eclogues vun Historiker als eng trei Representatioun vum ideale Renaissance Här ugesinn. Gläichzäiteg, seng Verse hunn definitiv d'Metriken vun der italienescher lyrescher Poesie a Kompositioune op Spuenesch agebaut.

Themes

Déi meescht vun de Sonnetten vum Garcilaso si vu Léift Natur, dorënner e puer geschriwwen a senger Jugend weisen Charakteristiken vun der traditioneller Songbook. Amplaz, déi Sonnetten erstallt an engem méi reife Alter vum Toledo Dichter weisen eng Approche méi charakteristesch fir Renaissance Sensibilitéit (och palpabel an hire Lidder).

Sonnet XXIII

"Soulaang Rou a Lilie

d'Faarf gëtt an Ärem Geste gewisen,

an datt Äre éierleche, éierleche Bléck,

mat kloerem Liicht de rouege Stuerm;

 

a während d'Hoer, déi an der Vene

vu Gold gouf gewielt, mat schnelle Fluch,

duerch de schéine wäissen Hals, oprecht,

de Wand beweegt sech, verbreet sech a vermësst;

 

huelt vun Ärem gléckleche Fréijoer

déi séiss Uebst, virun der rosen Wieder

de schéine Sommet mat Schnéi iwwerdecken.

 

Den äisegem Wand wäert d'Ros verschwannen,

Liichtzäit wäert alles änneren,

fir keng Ännerung an hirem Brauch ze maachen“.

Natur am Garcilaso senger Aarbecht

Op där anerer Säit, Dem Garcilaso seng Eclogues bilden de maximalen Ausdrock vu sengem poeteschen Talent. An hinnen iwwerleeë verschidde Schäfer iwwer Froen am Zesummenhang mat der Léift an engem Kontext vun der idealiséierter Natur. Trotz der Opzielung Eclogue II Et war déi éischt geschriwwen vum kastilianesche Komponist an, ënner deenen dräi vu sengem Auteur, deen eenzegen deen en dramateschen Komplott presentéiert huet.

Eclogue II (Fragment)

"Albanesch

 

Ass dëst en Dram, oder ech spillen

déi wäiss Hand? Ah, Dram, Dir spott!

Ech hu gegleeft wéi verréckt.

Oh pass op mech! du flitt

Mat schnelle Flilleken duerch d'ebony Dier;

Ech leien hei a kräischen.

Gëtt et net genuch dat seriöse Béisen an deem et erwächt

d'Séil lieft, oder besser ze soen,

stierft un engem onséchert Liewen?

 

salicium

Albanio, halt op ze kräischen, qu'en oíllo

Ech traueren

 

Albanesch

Wien ass meng Trauer presentéiert?

 

salicium

Hei ass wien Iech hëlleft fillen.

 

Albanesch

Sidd Dir hei Salicio? grouss Trouscht

Ech war an Ärer Gesellschaft schlecht,

mee ech hunn an dësem am Géigendeel den Himmel“.

Biographie vum Garcilaso de la Vega

D'Historiker hu kee Konsens iwwer d'Gebuertsjoer vum Garci Lasso de la Vega (Dafnumm). Eng vun de Sëcherheeten an deem Sënn ass, datt hien tëscht 1491 a 1503 zu Toledo gebuer gouf, an enger Famill vum Kastilianeschen Adel. Hie gouf fréizäiteg vu sengem Papp verwaist, awer dëst huet him net verhënnert, déi politesch Komplott vum Räich vu Kastilien opzegoen.

Seng Jugend an de Kastilesch Geriichter

De jonke Garcilaso krut eng ganz komplett Ausbildung fir seng Zäit an de Geriichter vum Räich. Do huet hie verschidde Sprooche geléiert (laténgesch, griichesch, italienesch a franséisch) an huet de Juan Boscán kennegeléiert, deem hie wuel seng Virléift fir d'levantinesch Poesie verdankt. Am Joer 1520 gouf den Dichter e kinneklechen Zaldot; zënterhier huet hien u ville militäresche Campagnen am Déngscht vum Kinnek Carlos I.

Den 11. November 1523 gouf de Garcilaso de la Vega zu Santiago an der San Agustín Kierch zu Pamplona ernannt. An de Joren duerno huet hie weider u wichtege Militärexpeditioune matgemaach (hie gouf schwéier blesséiert an enger vun hinnen). Mëttlerweil huet hien 1525 d'Elena de Zúñiga bestuet, Schwëster vum Carlos I. vu Spuenien, mat där hie fënnef Kanner hat.

Déi lescht militäresch Campagnen, Exil an Doud

1530 war de Garcilaso Deel vum kinneklechen Ausfluch vum Carlos I. op Bologna, wou hien de Karel V., Hellege Réimesche Keeser gouf. No engem Joer gouf hien op d'Insel Schut (Donau) verbannt (fir un enger net autoriséierter Hochzäit deelzehuelen), ier hien sech zu Neapel néiergelooss huet. 1535 krut hien während dem Tunis-Dag zwee Lanzschnëtt a säi Mond a sengem rietsen Aarm.

D'Joer drop ass de Charles V. géint de Franz I. vu Frankräich an de Krich gaang. Kuerz drop gouf de Garcilaso zum Feldmeeschter fir d'Expeditioun duerch d'Provence ernannt. Do gouf hien am Kampf beim Ugrëff op de Muy seng Befestegung schwéier blesséiert. Schlussendlech ass den Toledo Dichter an Zaldot de 14. Oktober 1536 zu Nice gestuerwen..